Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει το σλόγκαν "όλα στους ιδιώτες - όλα για τους ιδιώτες" και στον τομέα των δημοσίων έργων. Σύμφωνα με το σχεδιασμό αυτό, που πάει να εφαρμοστεί κάτω από την καθοδήγηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο εξής κανένα δημόσιο έργο με προϋπολογισμό μεγαλύτερο των 4 - 5 δισ. δρχ. δε θα κατασκευάζεται με γνώμονα το κοινωνικό όφελος, αλλά με γνώμονα το συμφέρον των ιδιωτών, δηλαδή το πόσο ανταποδοτικό είναι αυτό για να αποκομίσουν κέρδη οι διάφοροι "επενδυτές" εργολάβοι και τραπεζίτες. Οι κινήσεις αυτές, βέβαια, προδιαγράφουν την έλευση ακόμη χειρότερων ημερών για τον ελληνικό λαό, ο οποίος θα είναι υποχρεωμένος να αναλάβει και το βάρος της αποπληρωμής των έργων αυτών μέσω πανάκριβων διοδίων και άλλων τελών.

Η πρώτη φάση του κυβερνητικού σχεδιασμού αναμένεται να εκτελεστεί μέχρι το τέλος του Νοέμβρη, περίοδο κατά την οποία το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας αναμένεται να επιλέξει έναν από τους έξι υποψήφιους χρηματοοικονομικούς συμβούλους, ο οποίος θα έχει στο εξής απόλυτη υπερεξουσία στο θέμα της χρηματοδότησης, εκτέλεσης, διαχείρισης και λειτουργίας των δημοσίων έργων, τα οποία πρόκειται να γίνουν με το ληστρικό σύστημα της αυτοχρηματοδότησης. Ο διεθνής αυτός σύμβουλος θα έχει όλες τις αρμοδιότητες που αφορούν τα δημόσια έργα και συγκεκριμένα:

• Θα καθορίζει τα "πακέτα" των έργων που θα δημοπρατηθούν.
• Θα κάνει έρευνα αγοράς για την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων στα δημόσια έργα.
• Θα καθορίζει τη στρατηγική των διοδίων που θα ακολουθείται.
• Θα προτείνει και θα επιλέγει εναλλακτικά σενάρια για τη χρηματοδότηση των έργων.
• Θα καθορίζει τα χρονοδιαγράμματα προκήρυξης, παραχώρησης και υλοποίησης των έργων.
• Θα ασκεί την εποπτεία στη διενέργεια των διαγωνισμών, στην ανάδειξη των αναδόχων και στην κατάρτιση των συμβάσεων.
• Θα προτείνει τις αναγκαίες νομοθετικές ρυθμίσεις για τη νομιμοποίηση των συμβάσεων αυτών, αφού σίγουρα γι' αυτές θα απαιτηθούν παρεκκλίσεις από την υφιστάμενη νομοθεσία, και σε φορολογικά και σε διοικητικά και σε οικονομοτεχνικά ζητήματα.

Ουσιαστικά, στον τομέα των δημοσίων έργων ο σύμβουλος αυτός θα λειτουργεί ως υπερκυβέρνηση, αφού θα προτείνει ακόμη και νομοθετικές παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν - μόνο που δε θα μπορεί να τις ψηφίζει στη Βουλή. Αλλά αυτό θα το κάνει για λογαριασμό του η... (τυπική) κυβέρνηση!

Η "γαλαντόμα", μάλιστα, κυβέρνηση δεν αρκείται να πληρώνει τον σύμβουλο αυτόν μόνο με την αμοιβή που θα συμφωνήσει, ούτε στο να πληρώνει εξτρά τις δαπάνες ταξιδιών, διαμονής και διαβίωσης των στελεχών του. Από τη σύμβαση που θα υπογραφεί μαζί του θα προβλέπεται και... πριμ ("αμοιβή επιτυχίας"), που ο σύμβουλος θα παίρνει ανάλογα με την πρόοδο των έργων και των ιδιωτικών κεφαλαίων που θα προσελκύει!

Το συνολικό αυτό πλαίσιο των ρυθμίσεων εξηγεί το γιατί διαγκωνίζονται για να πάρουν τη δουλιά του συμβούλου μερικές από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου (η ιαπωνική "Μιτσουμπίσι",η γερμανική "Ντόιτσε Μόργκαν Γκρένφελ",οι ελβετικές UBS και "Κρέντιτ Σουίς Φερστ Μπόστον",η αμερικανική "Μπανκ οφ Αμέρικα" κ.ά.), ενώ από κοντά στοιχίζονται οι μεγάλοι Ελληνες τραπεζίτες Λάτσης και Κωστόπουλος,και ενδιαφέρον δείχνουν η Ιονική και η ΕΤΕΒΑ.

Υπάρχει πολύ "ψητό". Αφού τα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα γίνονται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους με τεράστιες δανειοδοτήσεις. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν τους όρους των δανειοδοτήσεων αυτών, αλλά και το πλάνο των έργων το καθορίζουν οι ίδιοι...

Η ίδια λογική προβλέπεται να ακολουθηθεί και για την εκτέλεση των μεγάλων έργων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, για τα οποία επίσης εκκρεμεί η πρόσληψη άλλου χρηματοοικονομικού συμβούλου.