Από τον καιρό που η κοινωνία χωρίστηκε σε τάξεις, άρχισε και ο αγώνας για το ποιος θα πάρει την εξουσία για να κυβερνήσει και ξεζουμίσει το λαό. Οι άρχοντες εξουσίαζαν με τη δύναμη του σπαθιού και του τρόμου. Η μία φάρα υπέτασσε την άλλη, με εξοντωτικούς πολέμους.

Οταν άρχισε το εργατοαγροτικό κίνημα να φουντώνει, για να το καταπνίξουν, με τους εργατοπατέρες και άλλους, αλλάζουν τακτική. Εδωσαν κάποια δημοκρατικά δικαιώματα, να εκλέγουν οι ίδιοι τους κυβερνώντες και έτσι να μην παραπονούνται για το πώς τους κυβερνάν.

Πριν τους έσφαζε ο αγάς με το μαχαίρι και τώρα με το βαμβάκι και το άσπρο γάντι της πένας. Υποσχέσεις και παχιά λόγια στα προεκλογικά μπαλκόνια, στις αγορές, στα καφενεία, στη γειτονιά, στα χωριά, όπου και αν περάσουν τάζουν τον ουρανό με τ' άστρα, αρκεί να τους πάρουν την ψήφο τους. Βγαίνουν στα καφενεία οι υποψήφιοι δήμαρχοι, νομάρχες, βουλευτές, κάθονται στο τραπέζι, κερνάνε κανένα ποτηράκι και ο κομματάρχης τους συστήνει στους θαμώνες. "Από δω ο υποψήφιός μας, άνθρωπος δικός μας, ξέρει τα προβλήματά μας". Και ο γερο - Θανάσης: "Ας τον ακούσουμε τι θα μας πει". Και ο υποψήφιος με ύφος ναπολεόντειο, ρίχνει μια ματιά στο ακροατήριο και λέει: "Είναι ανεπίτρεπτο εις την σήμερον ημέραν να υπάρχουν άνεργοι, ανασφάλιστοι, χωρίς περίθαλψη, χωρίς σχολεία κλπ., κλπ. Δώστε μου την εξουσία να τα διορθώσω όλα".

Τάζουν "λαγούς με πετραχήλια", ώσπου να πάρουν την εξουσία και μετά... πού σε είδα, πού σε ξέρω.

Ολο αυτό το κλίμα της προεκλογικής δοσοληψίας, ο αγωνιστής στρατηγός Μακρυγιάννης, με πολύ χιούμορ και με το δικό του τρόπο παρουσίαζε, με το να χτυπά και να κριτικάρει τους κυβερνώντες της εποχής του.

ΗΛΙΑΣ ΑΡΜΑΓΟΣ

Αθήνα