Η ιδέα της ανασύστασης του ενιαίου κράτους της ΕΣΣΔ κατακτά τα μυαλά και τις καρδιές των ανθρώπων σε όλο το μετασοβιετικό χώρο. Επιβεβαίωση αυτού αποτελεί το συνέδριο του πανρωσικού κινήματος "Ενωση" που διεξήχθηκε στις 3 Οκτώβρη 1998 στη Μόσχα. Μολονότι θεωρείται το 4ο, στην ουσία υπήρξε το πρώτο ή ιδρυτικό συνέδριο του κινήματος αυτού. Την εισήγηση παρουσίασε ο πρόεδρος της "Ενωσης" και πρόεδρος της Επιτροπής της Κρατικής Δούμας για τα Ζητήματα της ΚΑΚ Γκεόργκι Τίχονοφ, ο οποίος αναφέρθηκε στην προϊστορία και στη γέννηση της "Ενωσης". Το 1990 στο Συνέδριο των Λαϊκών Βουλευτών της ΕΣΣΔ συγκροτήθηκε ως αντίβαρο στη Διαπεριφερειακή Βουλευτική Ομάδα των ψευτοδημοκρατών - καταστροφέων της χώρας η Βουλευτική Ομάδα "Ενωση" που τασσόταν υπέρ της διατήρησης της ΕΣΣΔ. Ενας από τους ηγέτες της ήταν και είναι ο Γκ. Τίχονοφ, που ήταν τότε Λαϊκός Βουλευτής της ΕΣΣΔ. Κατόπιν η ομάδα μετατράπηκε σε κίνημα, με πρόεδρο τον Τίχονοφ, ενώ στο πλαίσιο του κινήματος δημιουργήθηκε το ίδρυμα "Ενωση". Σύμφωνα με τον Τίχονοφ, το τελευταίο συνέδριο έγινε το 1994 και στη συνέχεια το κίνημα υπήρχε ντε φάκτο, αλλά νομικά δεν ήταν καταγραμμένο. Την άνοιξη αυτού του χρόνου, με την αύξηση των ενοποιητικών διεργασιών, συστήθηκε στην Κρατική Δούμα η ομάδα "Ενωση", στην οποία γράφτηκαν 320 βουλευτές όλων των παρατάξεων. Στο μεταξύ, ανέκυψε η ιδέα της αναζωογόνησης του παλιού ομώνυμου κινήματος ώστε να του δοθεί νέα πνοή. Ετσι δημιουργήθηκε μια οργανωτική επιτροπή για την προετοιμασία του πρώτου συνεδρίου του πανρωσικού κοινωνικοπολιτικού κινήματος "Ενωση" και έγινε η καταγραφή του. Ιδρυτικά μέλη είναι 62 οργανώσεις, μεταξύ τους και ορισμένες από την Ουκρανία και τη Λευκορωσία.

Το συνέδριο διεξήχθηκε στην Αίθουσα Κιόνων του Μεγάρου των Ενώσεων της Μόσχας, η οποία ήταν κατάμεστη. Οι μετέχοντες χαιρέτησαν θερμά και τον εισηγητή και τους ομιλητές: τον πρόεδρο της Ρωσικής Παλλαϊκής Ενωσης Σεργκέι Μπαμπούριν, τον πρόεδρο της Επιτροπής για τους Βετεράνους, στρατηγό Βαλεντίν Βαρένικοφ, τον αντιπρόεδρο της Επιτροπής της Κρατικής Δούμας Γιούρι Κουζνετσόφ (ΦΔΚΡ), τον αντιπρόεδρο της Μολδαβικής Δημοκρατίας της Υπερδνειστερίας Αλεξάντρ Καραμάν, τον πρόεδρο της ΕΕ της Λαϊκοπατριωτικής Ενωσης Ρωσίας Νικολάι Ριζκόφ και άλλους. Και αυτό είναι ευνόητο: πρόκειται για την "επανένωση των αδελφών λαών, που ανήκαν στη σύνθεση της ΕΣΣΔ, και για την ανασύσταση της ενιαίας ισχυρής Ενωσης, στην οποία η εξουσία θα ανήκει στον εργαζόμενο λαό".

Αυτές οι ιδέες έχουν κατακτήσει σήμερα τις μάζες. Οπως παρατήρησε ένας ομιλητής, αν σε κάποια πολύκοσμη αγορά θα ρίξει κανείς το σύνθημα "Για τη Σοβιετική Ενωση!", θα ορμούσε εκεί όλη η αγορά. Γι' αυτό, οι σύνεδροι αντιδρούσαν θυελλωδώς σε κάθε αναφορά στη λέξη "ένωση". Και, ίσως, αυτό θα έπρεπε να μας χαροποιεί, αν δεν υπήρχε ένα "αλλά". Ούτε ο εισηγητής, ούτε οι ομιλητές, ούτε καν μια φορά δεν ανέφεραν ότι ήδη 5 χρόνια λειτουργεί στην επικράτεια της ΕΣΣΔ η Διεθνής Ενωση "Για τη Φιλία και την Αδελφοσύνη των Λαών", υπερκομματική οργάνωση που ιδρύθηκε υπό την αιγίδα της Ενωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ, ότι αυτή η ένωση συγκάλεσε ήδη τρία συνέδρια και τη Συνέλευση των Λαών της ΕΣΣΔ, η οποία ενέκρινε τις Βασικές Θέσεις του Συμφώνου για τη δημιουργία της ανανεωμένης Σοβιετικής Ενωσης. Αυτό σημείωσαν στις ομιλίες τους μόνο οι καλεσμένοι - ο πρόεδρος του Πανουκρανικού Κινήματος "Για την Αναβίωση της ΕΣΣΔ" Βλαντίμιρ Μοϊσένκο, ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ Γιεβγκένι Κόπισεφ και ο πρόεδρος του ΚΚ Τατζικιστάν Σόντι Σαμντόλοφ, ο οποίος πρότεινε, εξάλλου, το κίνημα "Ενωση" να ενταχθεί ως συστατικό μέρος στην ήδη δρώσα ένωση "Για τη Φιλία και την Αδελφοσύνη των Λαών".

Οι οργανωτές αυτής της εκδήλωσης έθεσαν ως στόχο τους, "τη δημιουργία διεθνούς κινήματος πάνω σε πλατιά βάση συνασπισμού των αριστερών και πατριωτικών οργανώσεων", όπως αναφερόταν και στην εφημερίδα "Για την ΕΣΣΔ" που κυκλοφόρησε ειδικά για το συνέδριο. Στην ουσία, πρόκειται για τη δημιουργία νέας παράλληλης δομής. Σημειώνουμε ότι μεταξύ των βασικών ιδρυτών της "Ενωσης", είναι η Ενωση Αξιωματικών μ' επικεφαλής τον Στανισλάβ Τέρεχοφ, η "Εργαζόμενη Ρωσία" του Βίκτορ Ανπίλοφ και το Εθνικό Μπολσεβίκικο Κόμμα του Εντουάρντ Λιμόνοφ, οι οποίοι δεν είναι και ιδιαίτερα δημοφιλείς στο λαϊκό κίνημα της Ρωσίας. Εξάλλου, ο Ανπίλοφ στην ομιλία του κάλεσε πάλι να ανασυσταθεί το ενιαίο ΚΚΣΕ, αλλά χωρίς γραμματείς της ΚΕ, το οποίο πρέπει να καθοδηγούν οι απλοί κομμουνιστές. "Δε μας χρειάζονται οι κομματικοί υπάλληλοι!", δήλωσε ο Ανπίλοφ.

Οι σύνεδροι εξέλεξαν το Συμβούλιο του κινήματος, με πρόεδρο τον Γκεόργκι Τίχονοφ. Οι στόχοι του προγράμματος δράσης αυτής της "Ενωσης" είναι: ανασυγκρότηση της κοινωνικά προσανατολισμένης οικονομίας προς όφελος της πλειονότητας του πληθυσμού, προστασία των πολιτών από την εγκληματική βία, από την ανεργία, σταθεροποίηση των διεθνικών σχέσεων, αποτροπή των ένοπλων συγκρούσεων και των αυτονομιστικών τάσεων, αποκατάσταση της ενωσιακής αγοράς, του κρατικού τομέα της οικονομίας στη βιομηχανία, στις μεταφορές και επικοινωνίες, ενίσχυση της κρατικής οργάνωσης, κατάργηση της εγκληματικής ανακατανομής της δημόσιας περιουσίας κ. ά. Υιοθετήθηκε ομόφωνα η πρόταση για το διεθνές καθεστώς της επανιδρυμένης "Ενωσης". Επομένως, στο δεύτερο εξάμηνο του 1998 εμφανίστηκαν στη Ρωσία δυο παράλληλες δομές στην ήδη υπάρχουσα Διεθνή Ενωση "Για τη Φιλία και την Αδελφοσύνη των Λαών", δηλαδή το Συντονιστικό Συμβούλιο των λαϊκοπατριωτικών δυνάμεων υπό την αιγίδα της Λαϊκοπατριωτικής Ενωσης Ρωσίας, μ' επικεφαλής τον Γκενάντι Ζιουγκάνοφ και η "Ενωση" του Γκεόργκι Τίχονοφ. Η υπόθεση αυτή οδηγεί σε θλιβερές σκέψεις. Οπως είναι γνωστό, σε όλες τις Δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ οι δυνάμεις, που αγωνίζονται για την ανασύσταση του ενιαίου ενωσιακού κράτους, δρουν και έχουν συγκροτήσει τη Διεθνή Ενωση "Για τη Φιλία και την Αδελφοσύνη των Λαών". Εγινε αισθητή δύναμη με επιρροή, ιδίως μετά τη διεξαγωγή τον Απρίλη της Συνέλευσης των Λαών της ΕΣΣΔ. Προφανώς, δεν είναι τυχαίο που σε διάστημα μερικών μηνών δημιουργούνται άλλες δυο διεθνείς δομές, οι οποίες θέτουν μεν τους ίδιους σκοπούς, αλλά στην ουσία μπερδεύουν και χωρίζουν τους ανθρώπους.

Υπάρχει άλλη μια αιτία της αναβίωσης της "Ενωσης" που επί 4 χρόνια ήταν ανύπαρκτη. Είναι οι μελλοντικές βουλευτικές εκλογές. Μπροστά στις εκλογές, ορισμένοι ηγέτες έχουν ανάγκη από το δικό τους κίνημα: να συγκεντρώσουν υπογραφές, να επισκεφτούν τους ψηφοφόρους, να κάνουν προπαγάνδα, να μοιράσουν προκηρύξεις. Η ιδέα της ανασύστασης της ΕΣΣΔ αποτελεί το καλύτερο δόλωμα για τους ψηφοφόρους. Επομένως, αν θα αποτελέσει η "Ενωση" αυτή, βήμα προς μια νέα ΕΣΣΔ, θα δείξουν πλέον οι προσεχείς ενέργειές της.

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ