Για έβδομη συνεχόμενη φορά, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ψήφισε υπέρ μίας μη-δεσμευτικής απόφασης, που ζητά να αρθεί το εμπάργκο το οποίο έχει επιβληθεί στην Κούβα σχεδόν μια τεσσαρακονταετία.

Παρότι η απόφαση είναι μη-δεσμευτική, κατάφερε να έχει την υποστήριξη 157 χωρών - μόνο δύο χώρες την καταψήφισαν (ΗΠΑ - Ισραήλ). Μια στήριξη που αντανακλά, όπως τη χαρακτήρισαν και οι ειδικοί αναλυτές, σαν "εκπληκτική ομοφωνία", μια περιγραφή που υιοθετηθούν ακόμα και οι "Νιου Γιορκ Τάιμς", αφού όπως υποστηρίζουν κυρίως οι φίλοι και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ εναντιώνονται πλέον ανοιχτά κατά του αποκλεισμού, σαν εργαλείο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής.

Ενα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο που διαφοροποιεί τη φετινή απόφαση είναι η ειδική και σχεδόν αποκλειστική αναφορά στο νόμο Χελμς - Μπάρτον, που έχει τεθεί σε ισχύ από το 1996 και επιτρέπει το ανήκουστο... δηλαδή στους Αμερικανούς πολίτες που είχαν κουβανική υπηκοότητα μέχρι την επανάσταση (1959) να μπορούν να καταθέτουν μηνυτήριες αναφορές σε δικαστήρια στην επικράτεια των ΗΠΑ εναντίον ξένων εταιριών, επιχειρήσεων αλλά και ιδιωτών που επενδύουν σε κουβανικές επιχειρήσεις και κατά κάποιο τρόπο "διακινούν" περιουσιακά στοιχεία που κατασχέθηκαν μετά από απόφαση της επαναστατικής κυβέρνησης.

Ο νόμος Χελμς - Μπάρτον, "ένα άθλιο μεσαιωνικό όπλο" όπως πολύ εύλογα τον αποκάλεσε στην ομιλία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ο Κουβανός υπουργός Εξωτερικών Ρομπέρτο Ρομπάινα,προσπαθεί να υποτάξει διά μέσου της πείνας και της εξαθλίωσης, τις φιλοδοξίες και τη θέληση του κουβανικού λαού να ζήσει ανεξάρτητος και ελεύθερος. Η επιβολή του νόμου έχει δημιουργήσει πάμπολλες αντιδράσεις και πολλές οργανώσεις έχουν καταδικάσει τις ΗΠΑ. Το πιο "ανησυχητικό" όμως που διαπιστώνει ο Τζέφρεϊ Λορέντι,διευθυντής του τμήματος Πολιτικών Επιστημών των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, είναι ότι "η εκτός εδαφικής επικράτειας των ΗΠΑ εφαρμογή του νόμου έχει στρέψει εναντίον μας παραδοσιακούς συμμάχους μας, όπως ο Καναδάς και η ΕΕ".

Ο Λορέντι απλά αντηχεί τις απόψεις που κυοφορούνται σε πολλούς οικονομικούς κύκλους στις ΗΠΑ, οι οποίοι ιδιαίτερα μετά την περιπέτεια της καταγγελίας και της προσφυγής της ΕΕ κατά των ΗΠΑ στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου - (ΠΟΕ), που έληξε προς το παρόν με μία συμβιβαστική λύση, όπου και οι δύο πλευρές φαινομενικά έκαναν κάποια βήματα, έχουν αρχίσει να προειδοποιούν πιο έντονα το Λευκό Οίκο για μία πιθανή μελλοντική "απώλεια" της χώρας στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.

Χαρακτηριστικό, αλλά και "ύποπτο" είναι ότι μια πλειάδα "πατριαρχών" του σχεδιασμού της αμερικανικής πολιτικής, μια μέρα πριν υιοθετηθεί από τη Γενική Συνέλευση η συγκεκριμένη απόφαση, έκαναν έκκληση με τη μορφή επιστολής προς τον Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον για τη δημιουργία μίας κοινοβουλευτικής επιτροπής - που θα συμμετέχουν εκπρόσωποι και των δύο κόμματων, όπου θα επανεξεταστεί και θα επαναπροσδιοριστεί η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Κούβα.

Σε αυτή την έκκληση - επιστολή που την υπογράφουν εξέχοντα μέλη των ρεπουμπλικανών - όπως ο Χένρι Κίσινγκερ,που διατέλεσε αρχιτέκτονας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής επί σειρά ετών, ο Λόρενς Ιγκλμπέργκερ υπουργός Εξωτερικών επίσης, αλλά και πολλά άλλα στελέχη, πρώην υπουργοί και γερουσιαστές - τονίζεται ότι δεν κάνουν σαφώς μία πρόταση ολοσχερούς τερματισμού του εμπάργκο, αλλά νιώθουν ότι θα πρέπει να εκτιμηθούν, πόση ζημία επιφέρουν τόσο στις αμερικανικές επιχειρήσεις οι περιοριστικοί νόμοι, όσο και στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, ενώ υπενθυμίζουν ότι δεν έχει γίνει μια "αντικειμενική ανάλυση" και μια επισταμένη μελέτη της κουβανικής πολιτικής από το 1960, όταν μετά την προτροπή της τότε Επιτροπής, οι ΗΠΑ αποφάσισαν να προχωρήσουν στο εμπάργκο. Προτείνεται ακόμα η Επιτροπή να εξετάσει αν η Κούβα αποτελεί πια εθνικό κίνδυνο, πιθανές αποζημιώσεις που θα λάβουν όσοι Αμερικανοί πολίτες "ζημιώθηκαν" από την "εθνικοποίηση" και την εγχώρια, αλλά διεθνή αρνητική επίδραση του οικονομικού αποκλεισμού.

Ο οικονομικός αποκλεισμός αποτελεί τον κεντρικό και μοναδικό άξονα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι στην Κούβα, καταλήγουν, αφήνοντας να αιωρείται το λανθασμένο των επιλογών... Οχι, δεν είναι "ξαφνικός έρωτας" των "προυχόντων" για τη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα... Απλά, οι φωνές αρκετών επιχειρηματιών των ΗΠΑ - που ήδη έχουν προχωρήσει σε συναντήσεις με Κουβανούς αξιωματούχους για την προοπτική μελλοντικών επενδύσεων - και οι εντάσεις με την ΕΕ, η "ανυπακοή" του Μεξικού της Ισπανίας, του Καναδά προς τα αμερικανικά κελεύσματα, είναι που τους κάνουν να σκέφτονται μια εναλλακτική λύση...

Χρ. Μ.