Πρώτον, η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε, με αφορμή τη Σύνοδο να προκαλέσει το "ενδιαφέρον" των Ελλήνων πολιτών, με τον πρωθυπουργό να εμφανίζεται ότι ενστερνίστηκε το μήνυμα των εκλογών σε δήμους και νομαρχίες σε τέτοιο βαθμό, ώστε να φτάσει στο σημείο να παίζει το ρόλο του "κοινωνικά ευαίσθητου Ευρωπαίου" (!), και να καταθέτει μέχρι και... μνημόνια για το μέλλον της ΕΕ. Επρεπε, μάλιστα, να πάει ο κ. Σημίτης στην Αυστρία, για να μάθουμε - την ώρα που στην Ελλάδα γινόταν σάλος από τα νέα "επιτεύγματα" της Αστυνομίας και συνεχιζόταν ο ορυμαγδός των αναλύσεων για την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές - ότι η κυβέρνηση πιστεύει πως εκτός από την ΟΝΕ, υπάρχουν και οι άνθρωποι... Πολύ όψιμη ανακάλυψη, αλήθεια. Και κυρίως πολύ ενδεικτικός ο όλος σχεδιασμός πως η κυβερνητική "παράσταση", που δόθηκε με φόντο την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, στήθηκε με στόχο την εσωτερική κατανάλωση.

Δεύτερον, το στοιχείο εκείνο που, επίσης, αξιοποιήθηκε δεόντως από τα επικοινωνιακά επιτελεία του Μαξίμου, ήταν το γεγονός ότι οι "13" στις "15" κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ, που βρέθηκαν στο Πέρτσαχ, είναι "κεντροαριστερές"... Εφτασαν, μάλιστα, κάποιοι ανταποκριτές των ελληνικών ΜΜΕ να μεταδίδουν από την Αυστρία διάφορα περί μάζωξης που θυμίζει "Κόκκινο Οκτώβρη"! Αν σκεφτεί τώρα κανείς ότι η Σύνοδος έγινε στις 25 Οκτώβρη, ημερομηνία, που, σύμφωνα με το παλιό ημερολόγιο, ξεκίνησε το 1917 η Μπολσεβίκικη Επανάσταση, πράγματι τέτοιες αναφορές περί "Κόκκινου Οκτώβρη", όταν αφορούν τις συνευρέσεις του Μπλερ, του Ντ' Αλέμα, του Ζοσπέν και του... Σημίτη, διεκδικούν συμμετοχή σε επιθεωρησιακά νούμερα... υψηλού επιπέδου. Πάντως, η "χαρά" όσων γνωρίζουν γιατί χαίρονται, βλέποντας να είναι "κεντροαριστερή" η πλειοψηφία που κυβερνά την ΕΕ, πρέπει να οφείλεται στη διαπίστωση του βιομήχανου Ανιέλι, πως, στις μέρες μας "η Αριστερά (σ.σ: όπως την εννοεί ο Ανιέλι) κάνει καλύτερα τη δουλιά από τη Δεξιά"...

***

Ιδού το ερώτημα, στο οποίο το "όραμα" της ΟΝΕ αποδεικνύεται πολύ φτωχό και αδύνατο για να απαντήσει. Και πρέπει να αναγνωρίσουμε στον πρωθυπουργό, ότι σε αυτόν τον προβληματισμό, για την ποδηγέτηση των Ευρωπαίων εργαζομένων από τους δυνάστες τους, συνέβαλε με το δικό του τρόπο...

***

Κάπως έτσι, τα είπε ο κ. πρωθυπουργός στο Πέρτσαχ. Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά. Στις πρόσφατες κοινές του εμφανίσεις με τον Ζοσπέν, εδώ στην Ελλάδα, είχε κοινοποιήσει την άποψή του για την "ανάγκη" να συγκροτηθεί μια"ευρωπαϊκή κυβέρνηση" (!), που θα διαχειρίζεται τις τύχες των λαών της Ευρώπης...

***

Ολα δείχνουν ότι εκείνοι που παλιά μάς προπαγάνδιζαν το "όραμα" της ένταξης στην ΕΟΚ, μετά το "όραμα" της ενιαίας αγοράς του 1992 και αργότερα το "όραμα" της ΟΝΕ, εσχάτως έχουν αναλάβει να μας διαφημίσουν το "όραμα" της... ενοποίησης. Ομως, όσο πιο σαπισμένο είναι το σίδερο, τόσο λιγότερο κρύβεται η σκουριά. Και η σκουριά του ιμπεριαλισμού της ΕΕ, όσα "χέρια" κι αν περαστεί από τους... "ελαιοχρωματιστές" - "οραματιστές" της παραπλάνησης των λαών, χάσκει από παντού. Οσο για τον κ. Σημίτη, θα το αντιληφθεί, όταν η ενότητα του λαϊκού μετώπου στη χώρα μας θα πετάξει στο καλάθι των αχρήστων τη νέα απάτη περί ευρω-ενωσιακών "οραμάτων".

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

σποτ

Στο αίτημα των λαών για δουλιά, η ΕΕ πρέπει να αντιπροσφέρει το... όραμα της "πολιτικής ενοποίησης" των μελών της! Οταν οι εργαζόμενοι ζητούν ασφάλεια, εμείς πρέπει να τους "ταϊζουμε" με το... όραμα της "πολιτικής ενοποίησης"! Οταν οι πολίτες διαμαρτύρονται για τη λιτότητα, όταν διεκδικούν τα δικαιώματά τους, όταν υφίστανται τη φτώχεια και την εγκατάλειψη, όταν δεινοπαθούν από την ένταση της στυγνής εκμετάλλευσης, εμείς, λέει ο κ. Σημίτης, πρέπει να τους πουλάμε... όραμα! Ποιο "όραμα"; Της"πολιτικής ενοποίησης" της ΕΕ!