Πάνω από 100 εκατομμύρια νάρκες είναι σήμερα διασπαρμένες σε 62 χώρες, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ. Αλλες τόσες βρίσκονται στις αποθήκες των χωρών παραγωγής τους (ΗΠΑ, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Σουηδία, Ελβετία, Κίνα, Χιλή, Ν. Αφρική κλπ.), ζητώντας νέους... πελάτες. Οι κατασκευάστριες εταιρίες είναι 66 και βρίσκονται σε 42 χώρες. Η ετήσια παραγωγή τους υπολογίζεται γύρω στα 10 εκατομ. Και ο τζίρος τους ξεπερνά τα 200 εκατομ. δολ. Ποσό όχι ιδιαίτερα υψηλό, αν συσχετιστεί με τη συνολική δαπάνη για τους πολεμικούς εξοπλισμούς. Ομως, αποφέρει τεράστια καθαρά κέρδη, τα οποία είναι πολύ μεγαλύτερα αν συνυπολογιστούν τα συστήματα εκτόξευσής τους, καθώς και τα αντίστοιχα της περισυλλογής. Να σημειώσουμε ότι τα δύο τελευταία παράγουν οι ίδιες εταιρίες ή θυγατρικές τους και είναι το ίδιο "απαραίτητα", με την καθαυτό αγορά των ναρκών, για ευνόητους λόγους. Μιλάμε για έναν τομέα με τέλεια οργάνωση και "ζηλευτή" αποτελεσματικότητα.

Σύμφωνα με την οργάνωση Human Rights Watch o αριθμός των διαφορετικών τύπων ναρκών, έφτασε τους 340! Κι όλοι φυσικά έχουν σαν στόχο την εξαφάνιση του ανθρώπου. Οι νάρκες που είχαν χρησιμοποιηθεί στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν βελτιωθεί (σ.σ. αναφερόμαστε στις αναπηδηματικές) και φτάνουν το ένα μέτρο ύψος. Παρόμοια "εξέλιξη" γνωρίζει και ο τύπος της "υποπίεσης",ο προορισμός των οποίων είναι όχι ο θάνατος, αλλά ο ακρωτηριασμός. Οι κατασκευαστές μάλιστα προσφέρουν στην αγορά τον τύπο "πεταλούδα",ο οποίος μοιάζει με παιχνίδι. Τα παιδιά ανυποψίαστα πάνε να παίξουν, με τα γνωστά φρικιαστικά αποτελέσματα. Το Ισραήλ στον πόλεμο με τους Αραβες έχει να παρουσιάσει... αξιόλογα αποτελέσματα στον τομέα αυτό. Να αναφέρουμε άλλον έναν τύπο που τα "ειδικά εγχειρίδια θανάτου" παρουσιάζουν σαν το πλέον αποτελεσματικό και το συστήνουν ανεπιφύλακτα στους πελάτες τους. Η νάρκη θραυσμάτων (σ.σ. τοποθετείται πάνω στο έδαφος ή τα δέντρα) και εκτοξεύει κομμάτια σε ακτίνα 100 μέτρων. Η αμερικανική Claymore εκσφενδονίζει σ' ένα τόξο 60 μοιρών 700 χαλύβδινες σφαίρες. Στα 50 μέτρα είναι θανατηφόρες και στα 100 προξενεί σοβαρά τραύματα. Η χρησιμοποίηση του πλαστικού με χημικούς πυροκροτητές είναι η τελευταία τεχνολογία που πλασάρουν οι έμποροι θανάτου, διαφημίζοντας το πλεονέκτημα της αδυναμίας ανίχνευσής τους.

Ο παραπάνω τύπος χρησιμοποιήθηκε από τους "πολιτισμένους" Βρετανούς στον πόλεμο των νησιών Φόκλαντ. Σήμερα αρνούνται να τις περισυλλέξουν κι έχουν αχρηστευτεί τεράστιες εκτάσεις. Μεγάλο πρόβλημα, όμως, αντιμετωπίζουν και άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα η Αγκόλα. Στο έδαφός της έχουν διασκορπιστεί 9 εκατομμύρια νάρκες, ενώ σε άλλες 17 αφρικανικές χώρες υπάρχουν άλλα 20 εκατομ. Τα Αφγανιστάν θρηνεί 500.000 θύματα και διάφορες εκτιμήσεις προσδιορίζουν τον αριθμό των θαμμένων ναρκών στα 15 εκατομ. Το 1/4 της Μοζαμβίκης είναι ναρκοθετημένο και στην Καμπότζη οι διάφορες εμπόλεμες ομάδες έχουν τοποθετήσει έναν αριθμό που ξεπερνά τα 10 εκατομ. Τεράστιες εκτάσεις παραμένουν ακαλλιέργητες σε χώρες που ήδη μαστίζονται από την πείνα εξαιτίας ναρκοθετήσεων. Μάλιστα, τα στρατιωτικά εγκόλπια προτείνουν για ναρκοθέτηση τις περισσότερο εύφορες περιοχές, για να οξύνουν το πρόβλημα του εχθρού! Κάτι που εφάρμοσαν κατά γράμμα οι Αμερικάνοι στο Βιετνάμ. Το ίδιο κάνουν και οι ξένοι μισθοφόροι στην Αγκόλα. Υπάρχει όμως κι άλλο πρόβλημα. Οταν οι πόλεμοι τερματίζουν, το κόστος καθαρισμού είναι τεράστιο, με αποτέλεσμα οι φτωχές χώρες να αδυνατούν να το αναλάβουν. Αρκεί να αναφέρουμε ότι μια νάρκη κοστίζει συνήθως 8 - 22 δολάρια, ενώ η δαπάνη ανεύρεσής της πάνω από χίλια!

Εκτός τους περιβαλλοντικούς στόχους η κύρια επιλογή είναι η εξολόθρευση των ανθρώπων.Οι ψυχολόγοι του ολέθρου κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι προτιμότερο να τραυματίζεται και να ακρωτηριάζεται ο αντίπαλος, παρά να πεθαίνει. Κι αυτό, γιατί ο τραυματίας χρειάζεται μεταφορά, περίθαλψη, απασχόληση κάποιων ειδικών, άρα κόστος. Επίσης, πρέπει να προστεθεί η επαγγελματική τους προσαρμογή - αποκατάσταση. Βασικότερη αιτία όμως είναι η ψυχολογική.Η εικόνα ακρωτηριασμένων στρατιωτών επηρεάζει αρνητικά το ηθικό των πολεμιστών. Γι' αυτό οι ερευνητές των κατασκευαστριών εταιριών ανακάλυψαν νάρκες που προξενούν μολύνσεις, γάγγραινες, τυφλώσεις και όλα τα σχετικά. Η νάρκη POH. MKZ έχει φτιαχτεί ειδικά γι' αυτό το σκοπό. Στην Καμπότζη σε κάθε 230 κατοίκους αντιστοιχεί ένας ακρωτηριασμένος, ενώ κάθε μήνα βρίσκουν το θάνατο από νάρκες 300 άνθρωποι.

Φυσικά, η πλήρης απαγόρευση παραγωγής και πώλησής τους. Το 1980 ύστερα από πίεση μη --κυβερνητικών οργανώσεων υπήρξε σχετική απόφαση του ΟΗΕ, η οποία παραμένει ανενεργός (σ. σ. όπως και τόσες άλλες), αφού μόνο 39 χώρες την έχουν επικυρώσει. Η Γαλλία έχει απαγορεύσει τις εξαγωγές, τα τελευταία δέκα χρόνια. Σιγή όμως επικρατεί από τις δυο κύριες κατασκευάστριες - εξαγωγικές χώρες. Τις ΗΠΑ και την Ιταλία. Οπως τα χημικά, έτσι και οι νάρκες πρέπει να καταστραφούν. Και προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να πιέσει το αντιπολεμικό και ειρηνικό κίνημα παγκοσμίως. Κι όσο αυτό επιτευχθεί γρηγορότερα τόσο το καλύτερο. Οι εταιρίες θανάτου ετοιμάζουν νέα μοντέλα, τα οποία αν παραχθούν μαζικά, σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς, θα πρέπει να πουληθούν...