rizospastis.gr -

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Κόντραστη νέα (α) ταξία

"Αριστερή" πολιτική, δεξιά Αστυνομία

Πριν από τον τελευταίο κυβερνητικό ανασχηματισμό, ανώτερο στέλεχος έλεγε, ότι ο καλύτερος συνδυασμός εξουσίας είναι: "αριστερή πολιτική και... δεξιά Αστυνομία". Ούτε ο Μακιαβέλι, που κατά τα λοιπά ενοχοποιείται περισσότερο απ' ό,τι πρέπει για τις απόψεις του, ούτε ο διπρόσωπος Ιωσήφ Φουσέ, ο παντοδύναμος υπουργός Εσωτερικών και της αστυνομίας, θα μπορούσαν να εκφράσουν με κυνικότερο τρόπο αυτή την άποψη. Που βέβαια απηχεί την αυταρχική αντίληψη για το ρόλο της αστυνομίας, που από κοινωνικός μετατρέπεται σε διωκτικό μηχανισμό καταστολής, στα μέτρα επιλεκτικών πολιτικών επιδιώξεων.

Αυτός ήταν ο πολιτικός προσανατολισμός της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας από τα παλιότερα χρόνια που εφαρμοζόταν κυνικότατα, το Ιδιώνυμο κατά των κομμουνιστών. Αυτός ήταν κατά τα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά του κράτους και του παρακράτους της Δεξιάς, μετά τον πόλεμο. Αυτός ήταν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας της επταετίας, αλλά και της καλλιεργημένης νοοτροπίας, που και ως σήμερα εκφράζεται, με το αμίμητο: "Αριστερή πολιτική- δεξιά Αστυνομία". Οταν λοιπόν αυτή η αστυνομία, από τον πολιτικό ταξικό προσανατολισμό της, για τη δίωξη και την καταστολή της Αριστεράς βρέθηκε μπροστά στο ογκούμενο κοινό έγκλημα, φάνηκε απροετοίμαστη αναποτελεσματική και κατά ένα βαθμό μπλεγμένη στα κυκλώματα των ημερών, με τις υπόγειες πολιτικές συνδέσεις και προεκτάσεις.

Η πολιτική ευθύνη είναι αυτονόητη γι' αυτούς τους προσανατολισμούς, που μετατρέπουν κατά ένα μέρος την αστυνομία σε κατασταλτικό μηχανισμό κατά των κοινωνικών αντιδράσεων, σε μοχλό πίεσης κατά μειονοτικών ομάδων, σε συμμέτοχο - στο πρόσωπο ορισμένων - σε ανέλεγκτους μηχανισμούς φασίζουσας νοοτροπίας και παρακρατικής δραστηριότητας.

Η αντικατάσταση του μέχρι πριν, αρμόδιου υπουργού, δεν αναιρεί τη συλλογική ευθύνη για κυβερνητικές πράξεις και παραλείψεις, για πολιτικές - οργανωτικές και δομικές - ανεπάρκειες, για νοοτροπίες, για "μαστίγια και ρόπαλα" αντιμετώπισης των λαϊκών αντιδράσεων που τροφοδοτούνται από τα σιδηρά αντικοινωνικά μέτρα.

Είναι πρόδηλο, εξάλλου, ότι η δήλωση για "αριστερή πολιτική και δεξιά Αστυνομία", ακυρωμένη κατά το πρώτο σκέλος, κινείται κατά το δεύτερο στα πλαίσια της συνθήκης του Σένγκεν, που, ενσωματωμένη στις συμφωνίες Μάαστριχτ - Αμστερνταμ, αποτελεί το θεσμικό πλαίσιο αστυνόμευσης στο πνεύμα της νέας ευρωπαϊκής τάξης.

Γιώργος Κ. ΤΣΑΠΟΓΑΣ