Παπαγαλίζουν σ' όλους τους τόνους από το πρωί μέχρι το βράδυ, χρόνια τώρα, λέξεις όπως «παγκοσμιοποίηση», «ανταγωνιστικότητα», «παραγωγικότητα», έτσι ώστε να καρφωθούν στο μυαλό της εργατικής τάξης ως αυτονόητες πραγματικότητες στις οποίες τα πάντα υποτάσσονται. Κι όταν τα πράγματα φτάνουν στο διά ταύτα, δηλώνουν πως διαφωνούν! Λόγος γίνεται για τα κορυφαία στελέχη της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της Αυτόνομης Παρέμβασης - όλους ανεξαιρέτως - οι οποίοι αφού ψήφισαν σε ανύποπτη εποχή και με τα τέσσερα τη «Λευκή Βίβλο» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την «Ανάπτυξη, την Ανταγωνιστικότητα και την Απασχόληση», αφού δηλαδή άναψαν «πράσινο φως» για ό,τι σήμερα γυμνό από προσχήματα πέφτει κατακέφαλα στην εργατική τάξη, τώρα σπεύδουν να δηλώσουν ότι διαφωνούν και αντιστέκονται!

Σε τι, αλήθεια, αντιστέκονται; Στο γεγονός ότι με τις πράξεις τους έχουν ήδη στείλει στα Τάρταρα χιλιάδες εργαζόμενους; Σε τι; Χτες ακόμα τα νούμερα απέδειξαν πως το εκπαιδευτικό σύστημα της κυβέρνησης Σημίτη φροντίζει να εξασφαλίσει ώστε η επόμενη βάρδια της εργατικής τάξης να έχει από το σχολείο ακόμα όλα τα χαρακτηριστικά του απασχολήσιμου. Κανείς τους δε βγήκε να πει λέξη. Είναι άσχετο ό,τι συμβαίνει στην παιδεία απ' όσα νομοθετούνται για τους χώρους δουλιάς; Οχι. Αντικειμενικά, λόγω της πολιτικής που προωθούν, δεν είναι σε θέση να βγουν να πουν κουβέντα για ό,τι επί της ουσίας θίγει την πολιτική του κεφαλαίου. Η αντίστασή τους υπάρχει μόνο για όσο χρόνο χρειάζονται οι κάμερες να καταγράψουν το ρόλο που έχουν αναλάβει να παίξουν τέτοιου τύπου συνδικαλιστές.

Επιβάλλεται να μπει ένα τέρμα σ' αυτή την τακτική. Κι αν ακόμα υποθέσουμε ότι όσα λένε στις κάμερες για διαφωνία με τα νέα αντεργατικά μέτρα σημαίνουν αντίθεση στην πολιτική που τα επιβάλλει, κι αν ακόμα ξεχάσουμε τις χτεσινές υπογραφές τους, υπάρχει ένα νέο στοιχείο αμετάκλητο: Οι σημερινές υπογραφές τους. Οι εκπρόσωποι και των τριών παρατάξεων, παρά τις κορόνες αντίστασης, από κοινού αποφάσισαν να συμμετέχουν στο διάλογο - «μαϊμού» της κυβέρνησης. Και οι τρεις αρνούνται να οργανώσουν την αντίσταση των εργαζομένων. Και οι τρεις προβάλλουν ψευδεπίγραφα αιτήματα που θολώνουν τα νερά και σπρώχνουν την εργατική τάξη να πάει άκλαφτη. Νισάφι πια.

Τίποτα καλό δεν μπορούν να περιμένουν οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας από αυτούς που, ακόμα κι αυτήν την ύστατη ώρα για τα δικαιώματα ενός αιώνα, επιλέγουν με πράξεις ως κύρια αποστολή τους τον ευνουχισμό του εργατικού κινήματος. Τίποτα! Οσο πιο γρήγορα γίνει αυτό συνείδηση ανάμεσα στους εργαζόμενους, όσο πιο γρήγορα η ίδια η εργατική τάξη, αξιοποιώντας κάθε μορφή, κάθε τρόπο, πάρει τη ζωή της στα χέρια της, οργανώσει την αντίστασή της, αρχίσει την αντεπίθεσή της, τόσο πιο δύσκολο θα είναι στα πνευματικά παιδιά του Λάσκαρη να παριστάνουν τους εκπροσώπους των εργαζομένων. Κι αυτό επιβάλλεται να γίνει τώρα. Είναι στιγμές που πρώτος εχθρός είναι αυτός που ανοίγει την Κερκόπορτα. Κι αυτό κάνουν σήμερα οι εκπρόσωποι των τριών παρατάξεων στη ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και την ΠΝΟ.