Προαναγγέλλοντας σε παλαιότερες εμφανίσεις το νέο βιβλίο, ο Μ. Εβερτ είχε "απειλήσει" με αποκαλύψεις για τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Αποκαλύψεις βέβαια που δεν τόλμησε να κάνει, παρότι είναι βέβαιο ότι γνωρίζει "πρόσωπα και πράγματα", ακριβώς γιατί δε θέλει να έρθει σε ρήξη μαζί τους. Ακόμα χειρότερα. Το νέο βιβλίο - "Ειρηνική επανάσταση για τη νέα εποχή" - που παρουσίασε προχθές ο Μ. Εβερτ έρχεται να υπηρετήσει τη "διαπλοκή" και τα συμφέροντά της παρά τις φραστικές, λαϊκίστικου τύπου, διαπιστώσεις και επισημάνσεις. Αν και διαπιστώνει τα παγκοίνως γνωστά, όπως ότι "τα διαπλεκόμενα απέκτησαν τις δικές τους εκδοτικές και κοινοβουλευτικές ομάδες", καταλήγει στη "λύση" της εθελοτυφλίας: "μπορούμε να τα παραμερίσουμε (!), να μη σκύψουμε για να μας ανεβάσουν στην εξουσία, να μη λυγίσουμε για να μας κρατήσουν στην εξουσία".

Κατά τα λοιπά, οι προτάσεις του για τα διάφορα "επίκαιρα" θέματα που ασχολείται το βιβλίο, εντάσσονται στις γνωστές "εποικοδομητικές" προτάσεις που κατά καιρούς έχει κάνει, από τη σκοπιά πάντα του "ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού". Αφετηρία του αποτελεί η διαπίστωση ότι "δεν αρκεί η σχεδόν καθολική υιοθέτηση της φιλελεύθερης πολιτικής. Απαιτείται ριζοσπαστική σύγκρουση με τις κατεστημένες νοοτροπίες, τις αναχρονιστικές αντιλήψεις, τη μιζέρια, την εξάρτηση και τη διαφθορά", συμπλέοντας έτσι με την κυρίαρχη ιδεολογία αλλά και την "εκσυγχρονιστική" εκδοχή της. Καθόλου πειστικός δεν είναι ούτε στην προσπάθεια εξωραϊσμού του φιλελευθερισμού, τον οποίο διαχωρίζει από το νεοφιλελευθερισμό και επιχειρεί να δείξει ότι έχει στο κέντρο τον άνθρωπο και τις ελευθερίες του! Ενθερμος υποστηρικτής του"εθνικού στόχου", της ένταξης στην ΟΝΕ, ασκεί πιέσεις για τη γρήγορη υλοποίηση των πολιτικών και των μέτρων που θα οδηγήσουν τη χώρα σε αυτή.