"Γι' αυτό σας λέω, σύντροφοι. Μια ζωή, με θυσίες και αγώνες προχωρήσαμε. Με επιτυχίες έτσι ή αλλιώς. Και τώρα σας λέω: Θα έχουμε γεγονότα φανταστικής μορφής. Οι κομμουνιστές είναι αυτοί που θα βάλουν τα θεμέλια του σοσιαλισμού".

Πάνω που νομίζαμε πως η συζήτηση είχε τελειώσει, ξανά απ' την αρχή:

"Το 1917, η είδηση της επανάστασης είχε μεγάλη απήχηση. Οι μηχανουργοί ξέραν γράμματα, ήταν καλλιεργημένοι. Και ξέρεις, μια από τις πρώτες αποφάσεις που πάρθηκαν τότε ακόμα ήταν να αποκτήσει το Κόμμα δικό του σπίτι... Είχε απήχηση η επανάσταση. Αρχισε ο κόσμος να μιλάει καθαρά. Και οι κομμουνιστές, άγρυπνοι για όλα.Βοηθούσαν το κόσμο. Ηξερε ο κομμουνιστής ποιος γείτονας ήταν φτωχός. Πήγαινε, έλεγε το Κόμμα, τη σακούλα με τα τρόφιμα να βοηθήσεις. Μη κοιτάς σήμερα που δεν ξέρουμε τον γείτονα... Αμα πάθαινε η οικογένεια τίποτα, βοηθάγαμε οι άλλοι. Δούλευαν οι κομμουνιστές μέρα νύχτα και δε χαμπάριαζαν τίποτα. Πίστη στο Κόμμα. Αυτό ήταν. Οι περισσότεροι εργάτες". Και χαμηλώνοντας τη φωνή: "Σκοτωθήκανε πολλοί...".

***

"Κι όμως, το αύριο είναι δικό μας.Είτε το θέλουν οι καπιταλιστές, είτε όχι". Και ξανά χαμηλόφωνα σε κάτι ανάμεσα σε απολογισμό και σχέδιο: "Παλιά δεν ίσχυε η απουσία από τη συνέλευση. Ερχόσουνα κόντρα! Κι αν σε απολύανε, το Κόμμα φρόντιζε να βρεις δουλιά. Κι όλοι είχαμε παιδιά... Γι' αυτό σας λέω: Θα δούμε εξελίξεις. Ο κόσμος, όσο μαθαίνει, τόσο καταλαβαίνει ότι πρέπει να αλλάξει αυτό το καθεστώς της συμφοράς.Δες στην Κολομβία τι γίνεται με το στρατό. Δες και στην Ελλάδα τι ετοιμάζεται. Ξέρουν οι μανάδες ότι στέλνουν τα παιδιά τους σε μισθοφορικούς στρατούς; Μέχρι πού θα πάει, παιδιά 35 χρόνων και να μη βρίσκουν δουλιά; Ξέρεις, γύρω μας υπάρχουν οικογένειες χωρίς κατσαρόλα! Γι' αυτό σας λέω...".

***

- "Ιδεολογική πάλη γίνονταν σ' αυτές τις συνθήκες σύντροφε;".

- "Πώς δε γίνονταν; Αλλά, τι νομίζεις, ότι καθόμασταν στα καφενεία να ανοίγουμε συζήτηση; Ξέρεις, ο "Ριζοσπάστης" γύρναγε σε χέρια πολλά έως ότου φθαρεί! Να σου πω κι αυτό: Ενα βράδυ σε ένα σπίτι. Βιομηχανικός εργάτης και αγράμματος. Στη γωνιά, κάτι τσουβάλια δεμένα. Ρωτάω τη μητέρα: "Τι είναι αυτά;". "Είναι του Νικήτα ο Ριζοσπάστης". Τον φύλαγε. Και δεν ήξερε γράμματα. Πέθανε έτσι. Ατόφιος. Ησυχος. Ηταν κι άλλοι...".

Να σας πω και για τις συνδρομές: Ελεγες πως κάποιος είχε πει στα μυαλά των ανθρώπων: "Κάθε μήνα". Και γίνονταν!

***

- "Για την ΚΝΕ, σύντροφε, τι λες;".

- "Φαίνονται έξυπνα παιδιά. Τους έχω εμπιστοσύνη! Να κοιτάξουν να μην έχουν καμία ταλάντευση. Και να είναι εργατικοί. Είναι από τις πρώτες μας αρχές. Κρατήστε τα αυτά: Πίστη στο Κόμμα, εργατικοί στη δουλιά, ικανότητα να αφομοιώνεις την κατάσταση, που επικρατεί κάθε στιγμή, επιδίωξη να κάνεις το διπλανό σου μέλος του Κόμματος και ξανά πίστη στο Κόμμα για το αύριο".