Περισσότερα από 9 τρισ. δραχμές από τα συνολικά 13,2 τρισ. που αποτελούν τις δαπάνες του Γενικού Προϋπολογισμού του 1999, θα καταλήξουν στις τσέπες των τραπεζών κατά πρώτο και κύριο λόγο, των μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων, οι οποίες ενισχύονται ποικιλοτρόπως, των μεγαλοκατασκευαστών δημοσίων έργων, αλλά και των "μικρών" εργολάβων που δραστηριοποιούνται σε επίπεδο περιφέρειας. Συμμετοχή επίσης στη μοιρασιά της πίτας δηλώνουν και οι έμποροι όπλων. Η πατρίδα πρέπει πάντα να εξοπλίζεται για να αντιμετωπίσει τον εχθρό.

Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από μία δεύτερη ανάγνωση του Κρατικού Προϋπολογισμού του 1999. Στοιχεία τα οποία καταρρίπτουν πλήρως τον μύθο ότι για τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, ευθύνονται οι εργαζόμενοι γενικά, οι απασχολούμενοι στο δημόσιο ειδικότερα, οι οποίοι μάλιστα κατά ορισμένους... καλοπληρώνονται. Τα ίδια τα στοιχεία του προϋπολογισμού αποδεικνύουν την καρικατούρα της λεγόμενης "δημοσιονομικής εξυγίανσης", η οποία στηρίζεται στη συρρίκνωση των δαπανών για μισθούς και συντάξεις καθώς και στις περικοπές κονδυλίων κοινωνικού χαρακτήρα. Οσο και αν περικόψεις τα κονδύλια αυτά, όταν μόνο και μόνο για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους θα διατεθούν το 1999 περισσότερα από 7,1 τρισ. δραχμές, τότε για πια εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών μπορεί να γίνει λόγος;

Ο κρατικός προϋπολογισμός του 1999 - όπως άλλωστε και όλοι οι προηγούμενοι - αναδεικνύει τα προβλήματα αλλά και τους γενικότερους προσανατολισμούς του ελληνικού καπιταλισμού. Αναδεικνύεται δηλαδή η υπερχρέωση στην οποία καταδίκασαν οι εναλλασσόμενες στην εξουσία κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ενώ δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η ελληνική οικονομία τελεί υπό καθεστώς ομηρείας του τραπεζικού - τοκογλυφικού κεφαλαίου. Εχουμε λοιπόν και λέμε:

• Για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους της χώρας, το 1999 θα διατεθεί τουλάχιστον το 70,8% του συνόλου των εσόδων του Τακτικού Προϋπολογισμού.

Οπως είναι φυσικό και ο νέος προϋπολογισμός αποτελεί μηχανισμό στήριξης της αναπαραγωγής και της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

• Σε περισσότερο από 2 τρισ. δραχμές θα ανέλθουν οι επενδύσεις που θα πραγματοποιήσουν οι ΔΕΚΟ το 1999, οι οποίες όμως ΔΕΚΟ είναι αλυσοδεμένες με τις "προγραμματικές συμφωνίες" που έχουν υπογράψει με διάφορες ελληνικές ή... ελληνικοφανείς επιχειρήσεις. Αυτό σημαίνει ότι ένα πολύ μεγάλο ποσό από τα 2 δισ. θα καταλήξει υπό τη μορφή προμηθειών, στις μεγαλύτερες καπιταλιστικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας.
• Και οι μεγαλοεργολάβοι δεν πρόκειται να μείνουν παραπονεμένοι. Σε περισσότερα από μισό τρισεκατομμύριο δραχμές ανέρχεται ο προϋπολογισμός του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) του ΥΠΕΧΩΔΕ που έχει και την ευθύνη για την εκτέλεση των λεγόμενων μεγάλων έργων (Αυτοκινητόδρομοι, Μετρό, Αεροδρόμιο Σπάτων κλπ.), ενώ πολύ σημαντικά κονδύλια διατίθενται για τους σιδηρόδρομους.
• Οσο για τους εργολάβους των επαρχιών, από τις δημόσιες επενδύσεις προβλέπεται ένα κονδύλι ακόμα 326,4 δισ. δραχμών με τα οποία θα εκτελεστούν τα έργα του περιφερειακού σκέλους, τα οποία βέβαια ανατίθενται με πελατειακά, κομματικά κριτήρια, σε ένα μικρό αριθμό επιχειρηματιών. Η τοπική οργάνωση, οι βουλευτές του νομού, ο δήμαρχος και βεβαίως ο νομάρχης έχουν τον πρώτο ρόλο στις τοπικές κοινωνίες...
• Να μην ξεχάσουμε επίσηςκαι τους εμπόρους όπλων που... "θωρακίζουν" τη χώρα. Για την αποπληρωμή των δανείων που συνάφθηκαν για την υλοποίηση του εξοπλιστικού προγράμματος, μόνο το 1999 θα διατεθούν 327 δισ. δραχμές.
• "Ζεστό χρήμα" που φτάνει τα 161 δισ. δραχμές, με τη μορφή της άμεσης επιχορήγησης προς τις επιχειρήσεις, θα βάλουν στις τσέπες τους οι βιομήχανοι.

Ολα τα παραπάνω κονδύλια, που συνολικά συνθέτουν ένα τεράστιο ποσό, που ξεπερνά τα9 τρισ. δραχμές, αποτελεί το μέρος των επίσημων, άμεσων και - κυρίως - των φανερών επιδοτήσεων του κρατικού προϋπολογισμού προς το κεφάλαιο. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τα επίσης σημαντικά ποσά που αποσπούν οι επιχειρηματίες από τη διαχείριση των λεγόμενων "κοινοτικών πόρων" που ουσιαστικά ανήκουν στο δημόσιο αλλά τοποθετούνται απευθείας στα χρηματοκιβώτιά τους, τα δεκάδες δισεκατομμύρια που εισπράττουν από τον ΟΑΕΔ με τη μορφή επιδότησης των θέσεων εργασίας, τα διάφορα ποσά που μοιράζονται για τα λεγόμενα "προγράμματα" και τις "έρευνες", τις επιστροφές φόρων κ.ο.κ., τότε ίσως έχουμε μια γενική εικόνα για το πού καταλήγουν κρατικές δαπάνες εντός και εκτός προϋπολογισμού. Ενός προϋπολογισμού που είναι συνέχεια των όσων έχουν αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι, ενός προϋπολογισμού κομμένου και ραμμένου στα μέτρα της άρχουσας τάξης που έχει αναγάγει σε εθνικό στόχο την ένταξη στην ΟΝΕ. Πρόκειται για στοιχεία ενός προϋπολογισμού που δείχνουν σ' ένα βαθμό ποιος κερδίζει από ρυθμίσεις τέτοιου χαρακτήρα και πόσο ακριβά την πληρώνουμε την πορεία προς την ΟΝΕ γενικά και την "ιδιωτική πρωτοβουλία" ειδικότερα. Μια... πρωτοβουλία που από τη μια καταγγέλλει υποκριτικά τις κρατικές παρεμβάσεις στην οικονομία, που απαιτεί όμως τη συνεχή κρατική παρέμβαση προκειμένου να εξασφαλιστούν οι δικοί της κανόνες αναδιανομής των εισοδημάτων και παραπέρα ενίσχυσης της κερδοφορίας της.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ