Ολόκληρο το πλαίσιο που τέθηκε στη χτεσινή σύσκεψη για τις διεκδικήσεις της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 15 Δεκέμβρη, την οργάνωσή της, την κατεύθυνση που πρέπει να πάρει το συνδικαλιστικό κίνημα
Οι εργατοϋπάλληλοι, οι συνταξιούχοι, οι γυναίκες και η νεολαία που πλήττονται από τον καταιγισμό της γενικότερης αντιλαϊκής επίθεσης χρόνια τώρα, δε συναινούν και δε συμβιβάζονται με την κατάργηση του 8ωρου, την ένταση της εκμετάλλευσης, με τη συνέχιση της καθίζησης των μισθών και των συντάξεων, των ραγδαίων περικοπών για την υγεία και την πρόνοια. Με τα μέτρα που φέρνουν καίριο πλήγμα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Με την υποβάθμιση της παρεχόμενης μόρφωσης για τα παιδιά του λαού. Με την αντικατάσταση της μόρφωσης και της εκπαίδευσης από την κατάρτιση που φτιάχνει τους αυριανούς εργαζόμενους σε "απασχολήσιμους" εύκολη λεία στην εκμετάλλευση των κεφαλαιοκρατών.
Οι εργαζόμενοι αντιτάσσονται στην εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς, στις απολύσεις, στις δικαστικές αποφάσεις που νομιμοποιούν την εργοδοτική ασυδοσία. Απορρίπτουν και αντιπαλεύουν τα νέα μέτρα που φέρνουν καθολικό πλήγμα στην Κοινωνική Ασφάλιση. Καταδικάζουν τον "κοινωνικό διάλογο" της απάτης. Λένε όχι σε όλα τα αντεργατικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, καθημερινά στη ζωή ή μέσω του νέου προϋπολογισμού στο όνομα της Οικονομικής και της Νομισματικής Ενωσης
Γιατί τώρα ξέρουν ότι οι υποσχέσεις είναι ψεύτικες. Οτι οι θυσίες τους πάνε χαμένες. Οι συνέπειες που είναι ήδη βαριές και επικίνδυνες, όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση θα γίνονται τραγικές για την πλειοψηφία των εργαζομένων.
Ο λεγόμενος μονόδρομος για την ΟΝΕ αποδεικνύεται καταστροφικός για την πλειοψηφία του λαού και χρυσοφόρος για την Οικονομική ολιγαρχία, για τα μονοπώλια. Αποτελεί την κύρια αιτία των δεινών για τους εργαζόμενους.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες.
- ΟΝΕ και κατοχύρωση και υπεράσπιση των δικαιωμάτων δε συμβιβάζονται.
- ΟΝΕ και καλυτέρευση της θέσης του λαού είναι στόχος άπιαστος, τραγική αυταπάτη.
Αυτά είναι τα προβλήματα. Αυτές είναι οι αιτίες. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλο χάσιμο χρόνου.
Το Εργατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα αν θέλει αποτελεσματικά να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των εργαζομένων μία μόνο επιλογή έχει. Να ακολουθήσει το δικό του μονόδρομο. Να αντιπαλέψει αγωνιστικά όλα τα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται είτε στο όνομα της ΟΝΕ είτε στο όνομα της Παγκοσμιοποίησης. Να δημιουργήσει όρους και προϋποθέσεις για την εφαρμογή άλλης πολιτικής που θα αντιτάσσεται στις αντεργατικές απαιτήσεις των δυνάμεων του κεφαλαίου.
Οπως είναι γνωστό οι πλειοψηφίες που συνθέτουν τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καθώς και άλλων δευτεροβάθμιων οργανώσεων αρνούνται να κάνουν ακόμα και το ελάχιστο, την υπεράσπιση των εργαζομένων. Ακόμα και τώρα που κορυφώνεται η αντεργατική επίθεση, καλλιεργούν αυταπάτες, αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους, υπονομεύουν την οργάνωση του αγώνα και της πάλης. Συνεχίζουν να μην ενημερώνουν, να μην προετοιμάζουν τους εργαζόμενους, να μην προετοιμάζουν την ανάγκη μακρόχρονης πάλης. Καλλιεργούν τη λογική της "κοινωνικής συναίνεσης", αλυσοδένουν τους εργαζόμενους στον "κοινωνικό διάλογο" της απάτης. Αποτελούν το βασικό στήριγμα της κυβερνητικής πολιτικής.
Κάτω από την πίεση των αγωνιστικών δυνάμεων και της γενικευμένης δυσαρέσκειας των εργατοϋπαλλήλων, οι πλειοψηφίες των διοικήσεων των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ εξήγγειλαν απεργιακή κινητοποίηση. Χωρίς πρόγραμμα προετοιμασίας μιας αγωνιστικής αντίθεσης και αντιπαράθεσης των εργαζομένων σε αυτή την πολιτική. Ουσιαστικά εξήγγειλαν απεργία και επιδιώκουν να μείνει εξαγγελία και όχι να γίνει επιτυχημένη απεργία, αναζητώντας έτσι άλλοθι για τις ευθύνες τους σπρώχνοντας ταυτόχρονα την κινητοποίηση στον εκφυλισμό.
Η επιτυχία μιας τέτοιας κινητοποίησης δεν μπορεί να εναποτεθεί σ' αυτές τις ηγεσίες. Είναι ανάγκη να γίνει υπόθεση όλων όσοι πραγματικά θα δουλέψουν για την επιτυχία της. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, παρά το γεγονός ότι διαφωνούμε με το πλαίσιο που θέτουν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, αξιοποιούμε αυτήν την απόφαση και συμμετέχουμε ώστε η κινητοποίηση να εκφράσει την αγανάκτηση στην κυβερνητική πολιτική. Να αποτελέσει ευκαιρία παραπέρα συσπείρωσης δυνάμεων και αγωνιστικής ενότητας των εργαζομένων.
Αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχία της κινητοποίησης, είναι η δημιουργία απεργιακού επιτελείου στην Αθήνα που θα καθοδηγήσει και θα προετοιμάσει τον αγώνα.
Συγκροτούμε όλοι εμείς οι εκπρόσωποι των συνδικάτων Απεργιακή Επιτροπή Αγώνα και καλούμε όλους τους συνδικαλιστές και όλους τους εργαζόμενους να πάρουν την υπόθεση της επιτυχίας της απεργίας και των συγκεντρώσεων στα δικά τους χέρια.
Να συμπαραταχτούμε και να δράσουμε αποφασιστικά συμπτύσσοντας αγωνιστικό μέτωπο ενάντια σε όλα τα αντεργατικά μέτρα που υλοποιούνται στο όνομα της ΟΝΕ.
Να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που βάζει η σκόπιμη αδράνεια και η υποτακτική κατεύθυνση των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Κάτω τα χέρια από τη μόνιμη εργασία και τις συμβάσεις αορίστου χρόνου, όχι στην ελαστικοποίηση της εργασίας.
Η καταβολή σε όλους τους εργαζόμενους σε οποιονδήποτε εργοδότη, διορθωτικής αύξησης που να καλύπτει τις απώλειες που είχαν στις αποδοχές τους την περίοδο 1990 - 1998.
Επέκταση της καταβολής της διορθωτικής αύξησης και στις συντάξεις των ΙΚΑ, ΝΑΤ.
Επανασύνδεση από 1.1.99 του κατώτερου ορίου συντάξεων λόγω γήρατος και αναπηρίας του ΙΚΑ, με τα είκοσι ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη και του κατώτατου ορίου συντάξεων λόγω θανάτου με τα 18 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη, όπως αυτό καθορίζεται κάθε φορά από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Να καταργηθούν οι αντι- ασφαλιστικοί νόμοι 1759/88, 1902/90, 1976/91 και 2084/92. Να αποσυρθούν τώρα τα νέα αντι - ασφαλιστικά μέτρα που εξαγγέλλει η κυβέρνηση.
Απαιτούμε παράλληλα, την άμεση λήψη μέτρων για τη φορολογική ελάφρυνση των μισθωτών και των συνταξιούχων.
Τη φορολόγηση των εισοδημάτων του 1998 με φορολογική κλίμακα όπου τα κλιμάκια (και οι εκπτώσεις) να είναι αυξημένα τουλάχιστον κατά 65%, για την αποκατάσταση της φορολογίας του εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων στα όρια της φορολόγησης τουλάχιστον του 1992.
Τη θεσμοθέτηση από εδώ και πέρα αφορολόγητου ποσού του βασικού μισθού ή μεροκάματου.
Γενικότερα να οριστεί σαν αφορολόγητο όριο για την εργατική και λαϊκή οικογένεια το όριο φτώχειας όπως αυτό ορίζεται κάθε φορά.
Την από δω και πέρα αυτόματη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας. Την κατάργηση του ΦΠΑ σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.