Η κυβέρνηση - παρά την απορυθμιστική κατάσταση που προκάλεσε στα δημόσια νοσοκομεία - επιμένει στις περικοπές των κονδυλίων για τις συνολικές αποδοχές των νοσοκομειακών γιατρών, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να παγιδεύσει τους ίδιους τους γιατρούς στη λογική της λιτότητας, με την κατάρτιση επικίνδυνων προγραμμάτων εφημεριών για τους ασθενείς. Με το σχέδιο αυτό η κυβέρνηση επιχειρεί να αποποιηθεί το πολιτικό κόστος και να καταστήσει τους γιατρούς αναξιόπιστους, καθώς αξιώνει απ' αυτούς να καταρτίσουν - εκ των υστέρων - προγράμματα εφημεριών τα οποία θα είναι διαφοροποιημένα από εκείνα που καταρτίστηκαν, εγκρίθηκαν και υλοποιήθηκαν.Η παραπάνω λογική - και επιδίωξη - αποτυπώνεται και στην εγκύκλιο του νέου υπουργού Υγείας Λ. Παπαδήμα (11.11.1998), που στάλθηκε προς όλα τα νοσοκομεία και ζητά την οριστική εκκαθάριση των αποδοχών των γιατρών("τακτικών και πρόσθετων") μέχρι τη 15.12.1998. Στην εγκύκλιό του ο Λ. Παπαδήμας επικαλείται όλες τις υπουργικές αποφάσεις που εκδόθηκαν από την 31.12.1997 μέχρι την 11.11.1998 και αναφέρει τα εξής: "Με τα έγγραφα αυτά είχατε ενημερωθεί για το νέο μισθολογικό καθεστώς και τις εφημερίες των γιατρών, καθώς και για τον τρόπο της εκκαθάρισης των αποδοχών (τακτικών και πρόσθετων). Σας επισημαίνουμε ότι πρέπει άμεσα να γίνει η οριστική εκκαθάριση και να πληρωθούν οι γιατροί. Η εκκαθάριση θα γίνει για τους εννέα μήνες με βάση το πρόγραμμα που προκύπτει από το εγκριτικό ποσό, που καθορίζεται με την κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Υγείας και Πρόνοιας, για τα νοσοκομεία της Α Ζώνης (σ.σ. αναφέρεται στα κονδύλια - και όχι προγράμματα - που εγκρίθηκαν στις 21.10.1998). Με τον ίδιο τρόπο θα γίνει η εκκαθάριση για το τετράμηνο από 1.1.98 μέχρι 30.4.98".

Το χαρακτηριστικό αυτής της εγκυκλίου είναι ότι η οδηγία για εκκαθάριση των αποδοχών δε γίνεται με βάση το Ν. 2606/98 για το Ιατρικό Μισθολόγιο. Και δεν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, διότι οι συναρμόδιοι υπουργοί - Οικονομικών και Υγείας - γνωρίζουν πολύ καλά ότι βάσει του νόμου 2606/98 δεν μπορούν να εκδώσουν υπουργικές αποφάσεις για τα προγράμματα των εφημεριών των νοσοκομείων από 1.1.1998.Ο νόμος 2606/98 προβλέπει τη σύνταξη προγραμμάτων εφημεριών για το επόμενο έτος - δηλαδή από το 1999 και εντεύθεν - και επομένως για το 1998 ισχύουν εκείνα τα προγράμματα που κατέθεσαν - βάσει του νόμου 2519/97 - τα αρμόδια επιστημονικά όργανα του κάθε νοσοκομείου.

Αποτέλεσμα αυτής - βάσει και της κείμενης νομοθεσίας - διαδικασίας είναι να πληρωθούν οι γιατροί με βάση τα προγράμματα που κατατέθηκαν. Αυτό, όχι μόνο το γνωρίζουν οι συναρμόδιοι υπουργοί, αλλά είναι και πεπεισμένοι ότι οι γιατροί θα πληρωθούν έτσι και θα πάρουν και τις νόμιμες προσαυξήσεις, εφόσον υπάρξουν καθυστερήσεις. Το ζήτημα που έπρεπε να αποφασιστεί ήταν εάν η πληρωμή θα γινόταν με πολιτική απόφαση ή με προσφυγή των γιατρών στα δικαστήρια.

Φαίνεται ότι, τελικά, η κυβέρνηση προτίμησε να "γλιτώσει" - πρόσκαιρα βέβαια - κάποια κονδύλια και - όπως έλεγε στο "Ρ" κυβερνητικό στέλεχος - "αντί να γίνουν περικοπές να πληρώσουμε παραπάνω". Ετσι η εγκύκλιος του Λ. Παπαδήμα έχει διαδικαστική και μόνο αναφορά στο νόμο 2606/98 και αναφέρει ότι "το ΚΗΥΚΥ θα αποστείλει μηχανογραφημένο έντυπο κίνησης με οδηγίες, για τον τρόπο συμπλήρωσής του, προς όλα τα νοσοκομεία που εξυπηρετούνται από αυτό, που θα αφορά τις εφημερίες για τη χρήση του 1998 σύμφωνα με το Ν. 2606/98, από Ιανουάριο μέχρι Σεπτέμβριο, αναλυτικά κατά γιατρό".

Στα πλαίσια αυτών των κατευθύνσεων της κυβέρνησης μεθοδεύονται - και έχουν γίνει στα νοσοκομεία - Γενικές Συνελεύσεις των γιατρών, στην κατεύθυνση ν' αποφασίσουν και ν' αποδεχτούν για τις εφημερίες τους τα χρηματικά ποσά που φέρεται να έχουν διατεθεί σ' αυτά. Με άλλα λόγια, επιδιώκεται με τον τρόπο αυτό οι γιατροί να χαρίσουν χρήματα που δικαιούνται και επειδή τα δικαιούνται και θα τα πάρουν μεθοδεύεται η απεμπόλησή τους από τους ίδιους τους γιατρούς.

Η Ενωση Νοσοκομειακών Γιατρών Αθήνας - Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) με έγγραφό της προς τις επιτροπές της στα νοσοκομεία επισημαίνει ότι οι γιατροί δεν πρέπει να υποκύψουν στους εκβιασμούς. Επίσης καλεί τους γιατρούς - μετά την πληρωμή τους - να καταθέσουν δήλωση προς τις διοικήσεις των νοσοκομείων με την οποία θα δηλώνουν ότι τα χρήματα που πήραν ήταν "έναντι" των συνολικών αποδοχών τους και ότι επιφυλάσσονται να διεκδικήσουν, μέσω των δικαστηρίων, τα χρήματα που δικαιούνται.