Το νομοσχέδιο για την πενιχρή οικονομική χρηματοδότηση της ΝΑ δεν ήρθε από μόνο του. Είναι απόρροια ενός ευρύτερου σχεδίου της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης για όλο και δραστικότερο περιορισμό της οικονομικής ενίσχυσης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από την κεντρική διοίκηση. Ενός σχεδίου που αναδείχτηκε και από το νόμο 2469/97, "Για τον περιορισμό και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των κρατικών δαπανών".

Από το άρθρο 4 του συγκεκριμένου νόμου, ορίζεται πως οι ΝΑ πρέπει να υποβάλουν τριετές επιχειρησιακό σχέδιο για τα έτη 1997 - 1999 στα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Σχέδιο με προτάσεις για συγκράτηση του ποσοστού αύξησης της κρατικής επιχορήγησης - σε ονομαστικούς όρους - έως το ήμισυ του προβλεπόμενου για κάθε χρόνο πληθωρισμού. Δηλαδή, οι ΝΑ θα πρέπει να συντάσσουν σχέδια έχοντας ως δεδομένο ότι κάθε χρόνο ακόμα και η ονομαστική αύξηση της οικονομικής τους ενίσχυσης θα υπολείπεται του μισού του πληθωρισμού.

Ετσι, για το 1998 και με επίσημη κυβερνητική πρόβλεψη για πληθωρισμό 4%, αν νομαρχίες έπαιρναν 100 εκατομμύρια το 1997 ως κρατική χρηματοδότηση, θα έπρεπε να κανονίσουν τις δραστηριότητές τους, τις λειτουργικές τους δαπάνες και τα αναπτυξιακά τους προγράμματα, ώστε φέτος να τα καλύψουν με 102 εκατομμύρια.

Πώς θα τα κατάφερναν να αντεπεξέλθουν στις τεράστιες ανάγκες τους; Ο νόμος αποσαφηνίζει: "Μέσω της αξιοποίησης των περιουσιακών της στοιχείων, της προώθησης των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών, της συγκράτησης των δαπανών της και της πιο αποτελεσματικής διαχείρισης των ιδίων εσόδων". Αν αντικατασταθούν τα παραπάνω εύσχημα με το ξεπούλημα της νομαρχιακής περιουσίας σε ιδιώτες, την επιβολή φόρων για κάθε παρεχόμενη υπηρεσία και το κουτσούρεμα ακόμα και των πιο αναγκαίων λειτουργικών δαπανών, αποκαλύπτεται η αληθινή εικόνα.

Να σημειωθεί ότι η σύνταξη των επιχειρησιακών σχεδίων ανατίθεται σε ιδιώτες και ότι τα σχέδια αυτά "υποβάλλονται στο εποπτεύον υπουργείο (σ.σ.: στην προκειμένη περίπτωση, στο υπουργείο Εσωτερικών) και στο υπουργείο Οικονομικών, από τα οποία και αξιολογούνται. Με βάση τις αξιολογήσεις αυτές καθορίζεται η επιχορήγηση κάθε φορέα, στα πλαίσια περιορισμού και συγκράτησης των επιχορηγήσεων του Τακτικού Προϋπολογισμού".

Το μηδαμινό ποσοστό του κρατικού προϋπολογισμού που θα αποδίδεται στις νομαρχίες, συνολικά η σταδιακή μείωση της κρατικής επιχορήγησης και η "στροφή" στην τσέπη του δημότη δε συμβαίνουν τυχαία.

Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και η προσπάθεια της κυβέρνησης για μεταφορά αρμοδιοτήτων από την κεντρική διοίκηση στη ΝΑ, χωρίς τη μεταφορά και των αντίστοιχων πόρων. Η προσπάθεια αυτή βρίσκει ανταπόκριση στην πλειοψηφία των αιρετών που πρόσκεινται σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ. Αυτών που δεν αντιδρούν καθόλου στα κυβερνητικά σχέδια ή στην καλύτερη των περιπτώσεων εξαντλούνται σε φραστικούς διαξιφισμούς με την κυβέρνηση. Ετσι η ΝΑ βρίσκεται με αρμοδιότητες, τις οποίες όμως δεν έχει τα οικονομικά μέσα για να λειτουργήσει και στρέφεται στην εύκολη λύση: την αφαίμαξη των δημοτών.