Η κυβέρνηση Σημίτη θα πληρώσει ακριβά για το αυταρχικό της άλμα, τη χρησιμοποίηση της πολιτικής επιστράτευσης κατά των απεργών στα τελωνεία. Γι' αυτό δεν πρέπει να έχει καμία αμφιβολία, ούτε να τρέφει την παραμικρή αυταπάτη, όσοι μηχανισμοί και αν επιστρατευτούν για να τη δικαιολογήσουν, καλύψουν και προφυλάξουν από το πολιτικό κόστος. Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, η νεολαία, που αγωνίζονται και αντιστέκονται ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση, αντιλαμβάνονται πολύ καλά ότι η... καμπάνα κτυπά για όλους. Στη θέση των τελωνειακών μπορούν αύριο να βρεθούν και οι ίδιοι, απλά και μόνο γιατί θα πουν "όχι" στην αφαίρεση των κατακτήσεών τους, γιατί θα πουν "όχι" στην εξαθλίωση. Η κυβέρνηση Σημίτη πρέπει να αισθανθεί ότι το μέτωπο ενάντια στην πολιτική της συνεχώς δυναμώνει, μετά από τέτοιου είδους αυταρχική εκτροπή σε βάρος των λαϊκών αγώνων, διαφορετικά είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να "εθιστεί" και να θελήσει να επισείει ή να χρησιμοποιεί την επιστράτευση των απεργών.

Από την άλλη, όμως, η ενέργεια αυτή της κυβέρνησης αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για την αδυναμία της να αντιμετωπίσει τους αγώνες των εργαζομένων διά μέσου της εξασφάλισης της "κοινωνικής συναίνεσης" και υποταγής στις αντιλαϊκές της επιλογές. Δεν μπορεί, πλέον, μέσω του διαλόγου - απάτη να "μανουβράρει" και να ελέγξει τις λαϊκές αντιδράσεις. Πρώτον, γιατί δεν έχει την άνεση του χρόνου, αφού είναι υποχρεωμένη να κινηθεί μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια των χρονοδιαγραμμάτων που της έχουν τεθεί από την ΕΕ και την πλουτοκρατία. Δεύτερον, γιατί είναι τόσο ολέθριες οι συνέπειες της πολιτικής της για τους εργαζόμενους, ώστε οι τελευταίοι δεν έχουν κανένα σχεδόν περιθώριο να κάνουν πίσω. Ηδη βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού κι όμως η κυβέρνηση τους πιέζει να κάνουν το άλμα στο χάος της φτώχειας και της περιθωριοποίησης.

Ταυτόχρονα, η χτεσινή, φασιστικής έμπνευσης, απόφαση της κυβέρνησης δείχνει ξεκάθαρα το άγχος που τη διακατέχει από τις εξετάσεις που δίνει καθημερινά στις "αγορές". Πρέπει να αποδεικνύει έμπρακτα ότι ελέγχει την κατάσταση, ότι τα - άμεσα και μακροπρόθεσμα - συμφέροντα της πλουτοκρατίας είναι διασφαλισμένα σε κάθε περίπτωση και δεν απειλείται "η σταθερότητα" και η"τάξη". Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που οδηγεί την κυβέρνηση να επιβεβαιώνει καθημερινά ότι "ελέγχει την κατάσταση" και δεν πρόκειται να υποκύψει στις "παράλογες" απαιτήσεις των "συντεχνιών"...

Είναι πλέον τόσο ξεκάθαρο "πού το πάει" η κυβέρνηση Σημίτη και ποιες θα είναι οι καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής της στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, ώστε εναντιώνονται και αντιστέκονται όλο και περισσότεροι κλάδοι και κοινωνικές κατηγορίες, ανεξάρτητα από ιδεολογικές πεποιθήσεις. Από εδώ προκύπτει και το ελπιδοφόρο μήνυμα για ένα καλύτερο αύριο. Είναι επιτακτική ανάγκη όμως, να γίνει το άλμα του συντονισμού των λαϊκών αγώνων, παρά και ενάντια στις ξεπουλημένες πλειοψηφίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς, για παράδειγμα, ποια θα ήταν η έκβαση της απεργίας των τελωνειακών αν είχε την ισχυρή ασπίδα της αλληλεγγύης και της αγωνιστικής συμπαράστασης των άλλων εργαζομένων, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την ίδια πολιτική.