Κεντρικό ζήτημα στην πολιτική δραστηριότητα του ΣΥΝ όλο το 1998 αποτέλεσαν οι διεργασίες για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές οι οποίες, από την αρχή, εντάχθηκαν στην προοπτική της κεντροαριστερής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ.

Στη βάση, λοιπόν, των κοινών προγραμματικών θέσεων του... εκσυγχρονισμού και της προώθησης της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, της ένταξης στην ΟΝΕ, η ηγεσία του ΣΥΝ, επέλεξε, από την αρχή, την ευρύτερη δυνατή συνεργασία, τη στήριξη κοινών υποψηφίων δημάρχων και νομαρχών με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Οκτώβρη. Εγκαιρα, για τη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος, συναντήθηκε με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και συζήτησε το ζήτημα της συνεργασίας... Ωστόσο, μπροστά στις αντιδράσεις των οπαδών του, αλλά και ηγετικών στελεχών του, που φοβήθηκαν μήπως ο ΣΥΝ καταγραφεί σαν συμπληρωματική δύναμη του ΠΑΣΟΚ και αποκαλυφθεί σαν δεκανίκι της κυβερνητικής πολιτικής η ηγεσία του, ελισσόμενη, πρόβαλε την... "ευέλικτη" τακτική για τοπικές συνεργασίες. Και, ενώ υποστήριζε πως, τάχα, δεν κάνει κεντρικές συμφωνίες με το ΠΑΣΟΚ για συνεργασία στις εκλογές, την ίδια στιγμή, όπως αποκαλύπτονταν, γινόταν ένα χωρίς προηγούμενο αλισβερίσι με κεντρικές συναντήσεις και συζητήσεις ηγετικών στελεχών του ΣΥΝ και του ΠΑΣΟΚ για υποστήριξη "πακέτο" κοινών υποψηφίων στη βάση του "πάρε - δώσε", ιδιαίτερα σε δήμους της Αττικής.

Τελικά, μέσα από εκβιαστικές τακτικές και διλήμματα που κατάγγειλαν και ηγετικά στελέχη του και παρά τις αντιδράσεις του μισού κόμματος, η ηγεσία του ΣΥΝ μεθόδευσε και επέβαλε την κοινή "κεντροαριστερή" συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ στην υποψηφιότητα της Μ. Δαμανάκη - επιλογή του ΠΑΣΟΚ - για την Αθήνα. Ομως, παρά το γεγονός ότι στις εκλογές καταδικάστηκε όχι μόνον η κυβερνητική πολιτική αλλά και η επιλογή της "κεντροαριστερής" συνεργασίας, η ηγεσία του ΣΥΝ δεν έχασε τις ελπίδες της. Μάλιστα, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τη δύσκολη θέση της εκσυγχρονιστικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από την ήττα της πολιτικής της στις εκλογές, επανέφερε την πρότασή της για κεντροαριστερή συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ την οποία, τώρα, "πλασάρει" σαν ανάγκη "κυβερνητικής συνεργασίας της προοδευτικής πλειοψηφίας"... Σε σχέση με την πρόταση αυτή έχει ανοίξει ένα "παιχνίδι" τακτικής τόσο από το ΠΑΣΟΚ, όσο και από την ηγεσία του ΣΥΝ με δέλεαρ τη νομή της εξουσίας και την παραπλάνηση των εργαζομένων. Κοινός στόχος τους είναι η προώθηση της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και της ΟΝΕ με λιγότερο κόστος για τους ίδιους, γιατί το μεγάλο κόστος πληρώνεται ήδη από το λαό...