Στην ίδια λογική της υποταγής ουσιαστικά στην ΕΕ, κινήθηκε και η στάση απέναντι στο ΝΑΤΟ. Μάλιστα, σε μια περίοδο που προωθούνται σημαντικές αλλαγές προς το αντιδραστικότερο, όπως η λεγόμενη νέα δομή της "Συμμαχίας", το ΔΗΚΚΙ - και ο πρόεδρος του - συνέχιζε να θεωρεί ότι η συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ είναι αναγκαία και αυτό που πρέπει να διεκδικούμε ως χώρα, είναι να έχουμε φωνή και να ασκούμε "βέτο" σε ό,τι αντίκειται στα "εθνικά της συμφέροντα".

Παρότι εμφανίστηκε να καταδικάζει τη συμμετοχή της χώρας σε αποστολές έξω από τα σύνορα, όπως οι δήθεν "ειρηνευτικές" δυνάμεις, σε Βοσνία, Αλβανία, από την άλλη δεν αντιπαρατέθηκε στο ελάχιστο στις ιμπεριαλιστικές επιλογές και στα σχέδια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην περιοχή.

Εκείνο όμως επιδιώχτηκε να περάσει και σαν "αντιπαράθεση" με το ΝΑΤΟ ήταν η ανάγκη, στα πλαίσια της ΕΕ, να υπάρξει μια Κοινή Εξωτερική Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας (ΚΕΠΑΑ). Δηλαδή ακόμα και η ΚΕΠΑΑ, που προωθούν τα μονοπώλια της Ευρώπης και επιχειρείται να παίξει το ρόλο του πυλώνα άμυνας και ασφάλειας για τα συμφέροντά τους, θεωρείται από το ΔΗΚΚΙ ότι μπορεί "να αξιοποιηθεί" και με κατάλληλους χειρισμούς μπορεί να αποβεί υπέρ της χώρας μας.

Παράλληλα δεν έχασε ευκαιρία να αμολήσει υπερπατριωτικές έως και εθνικιστικές κορόνες (όπως για το όνομα της ΠΓΔΜ, τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στο θέμα των "S-300"), χωρίς όμως να αποδώσει τα δέοντα στους ιμπεριαλιστές - κύρια τους Αμερικανούς - που με την πολιτική τους όξυναν τα υπάρχοντα προβλήματα μεταξύ των λαών της περιοχής.