Ενα πρώτο βασικό σημείο είναι η μετατόπιση των διεθνών σχέσεων από το πεδίο των στρατιωτικών εξοπλιστικών ανταγωνισμών στο πεδίο της αυστηρά πολιτικής διπλωματίας.

Αυτό προϋποθέτει στην εφαρμογή του την εκ των προτέρων και άνευ όρων αποδοχή των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ, των αποφάσεων και ψηφισμάτων διεθνών θεσμών όπως η Τελική Πράξη του Ελσίνκι και οι διεθνείς αποφάσεις περί εθνικών συνόρων και μειονοτικών δικαιωμάτων. Αυτή η αποδοχή πρέπει να γίνεται έμπρακτα με την ανοιχτή και δημόσια διεθνή δήλωση και υπογραφή της πριν από την έναρξη κάθε διμερούς ή πολυμερούς διαλόγου επίλυσης προβλημάτων. Διαφορετικά, υπάρχει ο κίνδυνος ο διάλογος να γίνεται επικάλυμμα σκοτεινών προπαρασκευαστικών επιθετικών ενεργειών.

Το ζήτημα των εξοπλισμών συνδέεται με την ύπαρξη διμερών ή πολυμερών συμφώνων που φέρουν το σπέρμα μιλιταριστικών, δηλαδή στρατοκρατικών, συνασπισμών. Τα ενιαία αμυντικά δόγματα μειώνουν την εθνική ανεξαρτησία κάθε ιδιαίτερα αδύναμης χώρας και την οδηγούν στην αποδοχή της λεόντειας συμμαχίας όπου επικρατεί το δίκιο του ισχυρού. Σε αντίθεση με τα ενιαία αμυντικά δόγματα συνασπισμών, το κίνημα ειρήνης υπερασπίζεται τη δημιουργία διμερών και πολυμερών συμφωνιών πολιτικής ασφάλειας και συνεργασίας. Στο πλαίσιο αυτό κάθε αρνητική απειλητική ενέργεια μεμονωμένου κράτους δύναται να αντιμετωπίζεται από τα άλλα συνεργαζόμενα κράτη της περιοχής ως επιβουλέας της διεθνούς ειρήνης και προόδου με ό,τι συνέπειες συνεπάγεται αυτό.

Η έμπρακτη εκ των προτέρων κι άνευ όρων αποδοχή αυτών των αρχών, δε σημαίνει πολιτική κλειστών συνόρων απροσπέλαστων κρατών - φρουρίων. Αντίθετα, σημαίνει επιβεβαίωση και αποδοχή της εδαφικής επικράτειας των χωρών για το άνοιγμα των μεταξύ των συνόρων. Το κίνημα ειρήνης είναι σταθερά προσηλωμένο στην πολιτική των ανοιχτών συνόρων που συναδελφώνει έθνη και λαούς. Οποιοσδήποτε έλεγχος είναι αναγκαίος μόνο για να μη μετατραπεί κάθε χώρα σε ξέφραγο αμπέλι δραστηριοτήτων συμμοριών εξαθλιωμένων μαζών. Αυτές οι παράνομες δραστηριότητες χρησιμοποιούνται έντεχνα από αποσταθεροποιητικούς κύκλους για τη δημιουργία εθνικιστικής ψύχωσης. Το ζήτημα της συνεργασίας μεταξύ των κρατών είναι πολύ σημαντικό. Το κίνημα ειρήνης υπερασπίζεται την ισότιμη συνεργασία και απορρίπτει τα δόγματα των "διεισδύσεων", των"χρηματιστηριακών συμμαχιών" και των "μιλιταριστικών δηλαδή στρατοκρατικών εντάξεων". Ιδιαίτερα στο ζήτημα του μιλιταρισμού, δηλαδή της στρατοκρατικής αντίληψης της κοινωνίας, το κίνημα ειρήνης είναι σταθερά ανυποχώρητο. Θεωρεί το μιλιταρισμό ως τη σιδερένια γροθιά του ιμπεριαλισμού της διεθνούς ολιγαρχίας.

Τα πάσης φύσεως δόγματα των ενιαίων στρατοκρατικών χώρων και συνασπισμών φέρουν μέσα τους την απειλή της υποταγής εθνών και λαών. Η υποταγή σε αυτά σημαίνει την αποδοχή της αθλιότητας, της φτώχειας και του πολέμου.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ