Μήπως υπερβάλλουμε; Κι όμως. Οπως επιβεβαιώνουν τα πρακτικά της συζήτησης στη Βουλή, ο κ. Παπαδόπουλος, όχι μόνο είπε όσα - δικαίως - φάνηκαν απίστευτα σε εκείνους που τον παρακολουθούσαν (σ.σ.: δεν εννοούμε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που τον χειροκροτούσαν αρειμανίως, εννοούμε τους ανθρώπους με στοιχειώδη δημοκρατική παιδεία και αντίληψη), αλλά εκστόμισε ακόμα περισσότερα. Τόσα, που με το πρώτο άκουσμα είναι δύσκολο να τα συγκρατήσει κανείς, αφού οι "ριπές" ήταν συνεχείς. Δεν απέχει από την πραγματικότητα η εκτίμηση ότι η ομιλία του κ. Παπαδόπουλου αποτέλεσε ένα "βομβαρδισμό" αντιδραστικών κηρυγμάτων, που, αν δε συνιστούν ήδη, λίγο απέχουν από το να ερμηνευτούν ως φασιστικό διακόνημα.

***

1ο."Βιώνουμε - όπως είπε - έναν ανεπίτρεπτο για τον ελληνικό πολιτισμό εκχυδαϊσμό του καθημερινού μας βίου"!

Ο κ. υπουργός ένιωσε "θιγμένος" για λογαριασμό του ελληνικού πολιτισμού, όχι λόγω της ανά τακτά χρονικά διαστήματα παρουσίας των ΜΑΤ στους δρόμους, αλλά λόγω της παρουσίας των μαθητών και του λαού στους δρόμους...

2ο."Τα τελευταία γεγονότα (σ.σ.: τις κινητοποιήσεις εννοεί εδώ ο υπουργός) είναι ...το σύμπτωμα της παρατεταμένης παθογένειας στο χώρο της εκπαίδευσης, που χαρακτηρίζεται από την αμάθεια, την αδιαφορία, την παρανομία, το εμπόριο, την έλλειψη αισθήματος αποστολής, την απουσία κάθε έννοιας κοσμιότητας, ευπρέπειας, αυτοπειθαρχίας, σεβασμού"!

Φοβερό. Ο υπουργός μιας κυβέρνησης, της οποίας ο υπουργός Παιδείας, σε μια στιγμή ειλικρίνειας, δήλωνε πριν ένα μήνα προς τους μαθητές ότι "σας λέγαμε ψέματα τόσα χρόνια" (!), αξιοποιεί το ψεύδος και τα αποτελέσματα του κυβερνητικού ψεύδους, για να τα στρέψει εναντίον των μαθητών. Εναντίον, δηλαδή, εκείνων που αρνούνται το ψεύδος του. Αντί να απολογείται, λανσάρεται ως κατήγορος (!), προχωρεί σε μαθήματα "κοσμιότητας"! Ποιος; Ο πρώτος τη τάξει υπουργός μιας "απρεπούς" κυβέρνησης, που "τόσα χρόνια έλεγε ψέματα", πουλώντας "αμάθεια" και "εμπόριο" φρούδων ελπίδων αντί για γνώση.

3ο."Η ελληνική κοινωνία - σύμφωνα με τον υπουργό - ταλανίζεται από εσωτερικό πρόβλημα κουλτούρας"!

Κι αυτό το συμπέρασμα προέκυψε στον κ. Παπαδόπουλο, καθώς παρατηρεί τους μαθητικούς αγώνες... Η "κουλτούρα" των αγώνων είναι, ακριβώς, που ενοχλεί τον κ. υπουργό. Θα ήθελε μια κοινωνία διαπαιδαγωγημένη με την "κουλτούρα" της υποταγής και του βούρδουλα. Αλλά δεν του "βγαίνει". Θα ήθελε έναν "πολιτισμό" των ραγιάδων, αλλά οι μαθητές τού ανατρέπουν αυτά τα φιλόδοξα "πολιτιστικά" προγράμματα. Η κυβέρνηση και ο κ. υπουργός νιώθουν αλλεργία σε μια κουλτούρα ζωής, που θέλει τους ανθρώπους αξιοπρεπείς, ευθυτενείς και όχι χειραγωγούμενους από τους πολιτικούς προϊστάμενους των ΜΑΤ και των εισαγγελέων. Αυτό είναι που "ταλανίζει" την κυβέρνηση. Που δεν μπορεί να εμφυσήσει στην ελληνική κοινωνία τα πρότυπα της "κουλτούρας" του συμβιβασμένου και του χειροκροτητή των ταγών, τύπου Σημίτη, Αρσένη και Παπαδόπουλου.

***

4ο. Τι είναι, όμως - κατά τον κύριο Παπαδόπουλου, πάντα - ο αγώνας των μαθητών και γενικότερα η σημερινή αντιπαράθεση στο χώρο της Παιδείας; Προσέξτε: Είναι "μάχη ...για τη χυδαιότητα", είναι "αγώνας για περισσότερη ή λιγότερη αμάθεια", είναι "μάχη για τη διαιώνιση των ατομικών ωφελημάτων, τη διατήρηση των αθέμιτων προνομίων του βολέματος, της παραπαιδείας και των ιδιαίτερων"!

Αφού ο κ. υπουργός γνωρίζει τόσα πολλά, θα έχει ακούσει και για εκείνον τον Βυζαντινό άρχοντα, που απαντούσε στους επικριτές του "οι ελαφροί ας με λέγουν ελαφρόν". Αν είχε ακούσει κάποιες συγκαιρινές μας δηλώσεις περί "χυδαιότητας", δεν αποκλείεται να προσέθετε: "Οι χυδαίοι, ας με λέγουν χυδαίο". Οσο για τον Οδυσσέα Ελύτη, είναι σαφής, κύριε Παπαδόπουλε: "Τίποτε δεν έμαθες από αυτά που γεννήθηκαν κι από αυτά που θα πεθάνουν κάτω από τους πόθους". Και ο "πόθος" των αγωνιζόμενων νέων ανθρώπων για μόρφωση, για φραγμό στην παραπαιδεία και για κατάργηση των "ιδιαίτερων προνομίων και ατομικών ωφελημάτων", που η δική σας ταξική πολιτική υπηρετεί, κ. υπουργέ, είναι τόσο μεγάλος αυτός ο "πόθος", κ. Παπαδόπουλε, που από την επαφή μαζί του μπορεί να μην μάθετε τίποτα ως κυβέρνηση (σ.σ.: είπατε κάτι για "αμάθεια";), αλλά θα υποστείτε πολλά...

5ο. Το καλύτερο: "Οι μαθητές δεν είναι απλώς τα θύματα μιας ανωμαλίας στο χώρο της εκπαίδευσης... είναι εκτός από θύματα και θύτες αύριο του εαυτού τους και της κοινωνίας τους"!

Να κατηγορείς 16χρονους ανθρώπους ως υπόλογους της κοινωνικής "ανωμαλίας", να τους καταδικάζεις ως "θύτες" (!) της κοινωνίας, είναι πραγματικά σύμπτωμα μιας ιδεολογικής "μαυρίλας", που μόνο κυβερνήσεις διαπνεόμενες από το πνεύμα του ...Ηρώδη μπορούν να επιδείξουν. Είμαστε σίγουροι ότι τη γνώμη του Σπινόζα, πως "είναι καλύτερο να διδάσκεις τις αρετές παρά να καταδικάζεις τις κακίες", δεν την ασπάζεται ο κ. υπουργός. Θα συνεχίσει να καταδικάζει τις αρετές του αγώνα των μαθητών. Θα συνεχίσει να διδάσκει τις "κακίες" μιας κατασταλτικής αντίληψης που ξεπερνά - το επαναλαμβάνουμε - τα κοινοβουλευτικά όρια.

***

Το γεγονός, δε, ότι ο κ. Παπαδόπουλος, ως επικεφαλής της ΕΥΠ, έχει θέσει την εν λόγω υπηρεσία σε διατεταγμένη υπηρεσία παρακολούθησης των μαθητών (σ.σ.: δεν είδαμε να διαψεύσει ο υπουργός το σχετικό δημοσίευμα στο "Βήμα" της 10/1/99), συνάδει και με τη γενικότερη κυβερνητική πρακτική. Το γεγονός ότι ο υπουργός Εσωτερικών ζήτησε, στο πλαίσιο της Διυπουργικής Επιτροπής Κρίσεων, το τσάκισμα των μαθητών, την επέμβαση των ΜΑΤ και την "πλήρη εφαρμογή του νόμου" κατά των 16άρηδων, είναι ενδεικτικό πού μπορεί να φτάσουν τα πράγματα για να επανέλθει η "κοσμιότητα" και η "ευπρέπεια", όπως τις αντιλαμβάνεται ο κ. Παπαδόπουλος.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν απέχει από την πραγματικότητα η εκτίμηση ότι η ομιλία του κ. Παπαδόπουλου, στη Βουλή, αποτέλεσε ένα "βομβαρδισμό" αντιδραστικών κηρυγμάτων, που, αν δε συνιστούν ήδη, λίγο απέχουν από τα να ερμηνευτούν ως φασιστικό διακόνημα