Ισως, όμως, το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα προκλητικής διγλωσσίας και υποκρισίας είναι το παρακάτω. Αντιγράφουμε από το κείμενο του Χ. Κατσίκα:

"Στις 8 Ιανουαρίου 1999 το ΥΠΕΠΘ, με εγκύκλιο που φτάνει σε όλα τα σχολεία με την υπογραφή του ειδικού γραμματέα κ. Δ. Κ. Παπαϊωάννου, καλεί τους διευθυντές των σχολικών μονάδων, να ζητήσουν τη συνδρομή της εισαγγελικής αρχής για τη διασφάλιση της ανεμπόδιστης λειτουργίας του σχολείου, σε περίπτωση που αυτή παρακωλύεται ή αποκλείεται... να καταθέτουν μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου (σ. σ. των καταληψιών) και να εγείρουν τις σχετικές αγωγές αποζημίωσης".

Ο ίδιος άνθρωπος, που υπογράφει την παραπάνω "οδηγία", λίγα χρόνια πριν, στις 18 Ιανουαρίου του 1991, σε άρθρο του σε καθημερινή εφημερίδα, με τίτλο "Κατάληψη ή Απελευθέρωση", αφού καταγγέλλει το ΥΠΕΠΘ για την πολιτική του στις καταλήψεις που "βασίστηκε στον εκφοβισμό, στον εξευτελισμό των εκπαιδευτικών, στις ανακαταλήψεις, στους εισαγγελείς", επισημαίνει ότι "ο κοινωνικός αυθορμητισμός του νεολαιίστικου κινήματος, έστω και με τη μορφή των καταλήψεων, δεν είναι η διάθεση των μελών του να κυριαρχήσουν σ' ένα χώρο, αλλά να τον απελευθερώσουν... Με αυτή την προοπτική οι καταλήψεις ήταν η αιτία για την απελευθέρωση της Παιδείας" ("Ελευθεροτυπία" 18/1/91).