Τον περασμένο Οκτώβρη εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης το νέο πρόγραμμα "σύγκλισης" της ελληνικής οικονομίας, αυτό που ήδη εφαρμόζεται. Στο πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνονται όλες οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης για την άσκηση μιας οικονομικής πολιτικής που θα φέρει τους συγκεκριμένους δείκτες (επιτόκια, πληθωρισμός, έλλειμμα, δημόσιο χρέος) στο επίπεδο των κριτηρίων της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Το πρόγραμμα "σύγκλισης" είναι ένα τριετές πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής, που όλες οι κυβερνήσεις οφείλουν να υποβάλουν προς έγκριση στα κοινοτικά όργανα. Σ' αυτό το πρόγραμμα περιλαμβάνονται η εισοδηματική, η φορολογική, η νομισματική και η πιστωτική πολιτική, αλλά και οι λεγόμενες διαρθρωτικές πολιτικές, δηλαδή το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, οι παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας και το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Ο στόχος είναι στο τέλος του 1999 να έχουν ικανοποιηθεί τα τέσσερα κριτήρια του Μάαστριχτ, ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει το δικαίωμα συμμετοχής στη "ζώνη του ΕΥΡΩ" από την 1η Γενάρη 2001. Η κυβέρνηση αισιοδοξεί ότι θα πετύχει το στόχο της και υποστηρίζει ότι θα το καταφέρει πριν το τέλος της προθεσμίας. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετές ενστάσεις, και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, γι' αυτό το ενδεχόμενο. Ειδικά για το κριτήριο του δημόσιου χρέους, υπάρχει η βεβαιότητα ότι δεν είναι δυνατόν να μειωθεί από 108,7%, που είναι σήμερα, στο 60% όπως ορίζεται από τη Συνθήκη. Ομως το θέμα δεν είναι αν θα πετύχει ή όχι η κυβέρνηση το στόχο της, είναι οι συνέπειες για τους εργαζόμενους και την πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων.

Μια πρώτη γεύση αυτών των συνεπειών έχουμε ήδη από τον προϋπολογισμό για το 1999: Αυξήσεις περίπου 0,5% στους μισθούς, νέα φορολογική επιβάρυνση κατά 30%, η μείωση των κοινωνικών δαπανών. Ομως τα πιο βαριά πλήγματα έρχονται με τις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές, όπως είναι η κατάργηση του 8ωρου, η καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων μέσω των "Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης", η κατεδάφιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Βέβαια, η κυβέρνηση επιδιώκει με όλους τους τρόπους να πείσει τον ελληνικό λαό ότι η επίτευξη του παραπάνω στόχου είναι ζήτημα "εθνικής προτεραιότητας", ότι δήθεν οι θυσίες αυτές είναι απαραίτητες, γιατί η είσοδος στη "ζώνη του ΕΥΡΩ" θα ενισχύσει την ελληνική οικονομία και κατ' επέκταση θα βελτιωθεί η θέση των εργαζομένων. Πρόκειται για ενσυνείδητη παραπλάνηση. Ακόμη και αν η κυβέρνηση καταφέρει να αποκτήσει το "διαβατήριο" για τη "ζώνη του ΕΥΡΩ", το τίμημα που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι, οι νέοι θα είναι πολύ μεγάλο. Το μόνο που θα αλλάξει γι' αυτούς θα είναι ότι το πρόγραμμα "σύγκλισης" θα αντικατασταθεί από το πρόγραμμα "σταθερότητας". Ετσι αυτά που υφίστανται σήμερα για τους στόχους της "σύγκλισης" θα τα υφίστανται και αύριο για να διατηρηθούν οι στόχοι στο επίπεδο που θα καθορίζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη.

Δ. Π.