Για τα προσχήματα και την έξωθεν καλή μαρτυρία έδωσε στην Αθήνα την Ολυμπιάδα του 2004 ο Σάμαρανκ και κάποιοι έγιναν οι καλύτεροι υπερασπιστές του. Την ώρα που οι υγιώς σκεπτόμενοι ζητούν να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο, αυτοί δηλώνουν βασιλικότεροι του βασιλέως. Ξέχασαν τα όσα συνέβησαν το 1990. Δε θυμούνται ποιος συνέδεσε την ολυμπιακή ιδέα με το δολάριο. Φοβούνται άραγε, τι;

Η διαφθορά δεν είναι τωρινό φαινόμενο στη ΔΟΕ. Ούτε περιορίζεται στα 60.000 δολάρια που αποκόμισε ο 64χρονος Κογκολέζος Ζαν - Κλοντ Γκανγκά, από τις αγοραπωλησίες ακινήτων στο Σολτ Λέικ Σίτι. Αυτά είναι παρωνυχίδα απέναντι στα συμφέροντα που έχουν αναπτυχθεί γύρω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οσοι ξέγραψαν μονοκονδυλιά, τα όσα γράφτηκαν μετά την απόφαση των "Αθανάτων" και μάλιστα με πλειοψηφία 51 - 35, να γιορτάσουν τα 100 χρόνια από την αναβίωση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Ατλάντα, προσφέρουν άσχημες υπηρεσίες στο Ολυμπιακό κίνημα και στη χώρα μας. "Το αποτέλεσμα δεν είναι θλιβερό μόνο για την Ελλάδα, αλλά και γι' αυτούς που ψήφισαν", είχε δηλώσει ο πρόεδρος της ΕΟΑ Λ. Νικολάου. Ο τότε πρόεδρος της Αυστραλίας Μπομπ Χόουκ είχε προχωρήσει ακόμα περισσότερο. "Εχω σοβαρές αμφιβολίες για τον τρόπο που κέρδισε η Ατλάντα" υπογράμμισε. "Χυδαία, βάρβαρη, πρόστυχη, κτηνώδης απόφαση. Μαρτυράει τι γαϊδούρια είναι τα περισσότερα μέλη της επιτροπής. Είναι ο καθρέφτης της οικονομίστικης αντίληψης του σύγχρονου κόσμου και ιδιαίτερα της ΔΟΕ", είχε δηλώσει με τη σειρά του ο Ιάκωβος Καμπανέλλης.

Σύσσωμος ο παγκόσμιος Τύπος είχε στηλιτεύσει τότε τα καμώματα των "Αθανάτων". Οι φήμες έκαναν λόγο για 250.000 δολάρια την ψήφο. Ο αντιπρόεδρος της ΔΟΕ, Καναδός Ρίτσαρντ Πάουντ, κατηγορήθηκε ότι πήγε πακέτο τις 13 ψήφους του Τορόντο στην Ατλάντα, έναντι 36 εκατ. δολαρίων. Η ιταλική εφημερίδα "Τούτοσπορτ" είχε χαρακτηρίσει το αποτέλεσμα ως "το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία του αθλητισμού μετά το ντοπάρισμα του Μπεν Τζόνσον". "Κρίμα επούλησαν την Ολυμπιάδα", ήταν την επομένη το πρωτοσέλιδο της "Απογευματινής". "Εβγαλαν στο σφυρί την ολυμπιακή ιδέα", έγραψε ο "Ελεύθερος τύπος". "Η Κόκα Κόλα νίκησε τον Παρθενώνα", ήταν ο τίτλος του "Ρ". "Το συναίσθημα δεν παίζει κανένα ρόλο. Η σκέψη των Αθανάτων διαμορφώνεται με δολάρια. Μήπως και η ΔΟΕ δε σκέφτεται ακριβώς έτσι;", είχε γράψει λίγα εικοσιτετράωρα πριν την ψηφοφορία ο Αμερικανός δημοσιογράφος Ρόναλντ Μπλουμ, κι ενώ τα σενάρια μιλούσαν για αναμέτρηση Τορόντο - Αθήνας.

Τι άλλαξε αλήθεια από τότε, ώστε η ελληνική πλευρά αποφεύγει να διαταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της ΔΟΕ; Να πάρουν πίσω τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αποκλείεται. Στην Αθήνα στηρίζουν τις ελπίδες τους οι "Αθάνατοι" για αναβάθμιση της ΔΟΕ. Δεν τους χρωστάει η Ελλάδα. Της χρωστάνε, και μάλιστα πολλά. Αν όντως τα μέλη της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων, αισθάνονται θεματοφύλακες αξιών, οφείλουν να θυσιάσουν τουλάχιστον την προσωπική τους ηρεμία στην προσπάθεια κάθαρσης, ακόμα και με κίνδυνο να πληροφορηθεί ο κόσμος, πιθανές δικές τους αμαρτίες και παρατυπίες. Αρκετή από την υπερηφάνεια του στερήθηκε ο ελληνικός λαός, στην προσπάθεια ορισμένων να αποκτήσουν την εύνοια του Χ. Α. Σάμαρανκ. Ας μην ξεχνάμε ότι στο παρελθόν η ελληνική κυβέρνηση δώρισε στη ΔΟΕ με προορισμό το Ολυμπιακό Μουσείο της Λοζάνης, λευκό μάρμαρο από τα σπλάχνα της Πεντέλης, ίδιο μ' εκείνο που ο Ικτίνος επέλεξε για τον Παρθενώνα, το κόστος του οποίου ξεπερνούσε τότε τα 700 εκατ. δρχ. Ο πρόεδρος της ΔΟΕ δεν είπε "όχι". Την ώρα που η Αρχαία Ολυμπία μαραζώνει πολιτιστικά και οικονομικά, η Λοζάνη με άξονα το Ολυμπιακό Μουσείο, διπλασίασε τον τουρισμό της.

Ας σταματήσουν λοιπόν οι εκ του πονηρού δήθεν αγανακτισμένες φωνές, επειδή κάποιοι τόλμησαν να θέσουν στο τραπέζι των συζητήσεων ακόμα και την ψηφοφορία για το 2004. Τη ΔΟΕ κατηγορούν. Εκείνους που ζητάνε μερίδιο από το οικονομικό πακέτο που μοιράζουν πλέον οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Οι ίδιοι άνθρωποι που ανέδειξαν ολυμπιακή πρωτεύουσα την Ατλάντα, το Σίδνεϊ, το Σολτ Λέικ Σίτι, ψήφισαν και την Αθήνα. Είναι λογικό η αμφισβήτηση να είναι γενικότερη. Αν η Αθήνα είναι καθαρή όπως δηλώνει ο δήμαρχός της και ο πρόεδρος της ΕΟΑ, ας μπει επικεφαλής της προσπάθειας για ουσιαστική κάθαρση στα εσωτερικά και στην πολιτική της ΔΟΕ. Η συγκυρία είναι μοναδική. "Το πλοίο βρίσκεται σε καταιγίδα" όπως είπε κι ο Σάμαρανκ. Ακόμα κι αν επιβιώσει μέχρι το 2000 ο Ισπανός καπετάνιος, τα συμφέροντα έχουν αρχίσει ήδη να ετοιμάζουν το διάδοχό του. Η σημερινή κρίση, πιθανότατα κρύβει το παρασκήνιο αυτής της διαμάχης.