Ποιος φταίει; Ποιοι φταίνε; Ποια τα αίτια; Δώστε την απάντηση. Σε Παιδεία και Πολιτισμό τα πράγματα είναι ακόμα πιο χειρότερα. Το 1996 το ποσό που δόθηκε ήταν της τάξης των 4.335.000.000 (δεν αναφερόμαστε στο ποσό των 15.000.000.000 που αφορά αποκλειστικά τα τρίμηνα των καθηγητών, μια και φέτος πέρασε στον προϋπολογισμό του υπουργείου Παιδείας). Φέτος αυτό το ποσό θέλησαν να το αυξήσουν και με γενναιότητα και τόλμη να το φτάσουν στα 4.442.701.000, δηλαδή, με τη "σημαντική" αύξηση των 7.701.000 δραχμές. Το ποσό αυτό θα διατεθεί για τους μισθούς των ωρομίσθιων, που για τη σχολική περίοδο '96 - 97 είναι 463, για τις δαπάνες των γενικών εξετάσεων, για τις λειτουργικές δαπάνες και ΔΕΚΟ των γραφείων εκπαίδευσης, τα τρία περιφερειακά επιμορφωτικά κέντρα (ΠΕΚ) στο Περιστέρι, στην Κηφισιά και την Ηλιούπολη, δαπάνες για πολιτισμό και αθλητισμό μέσα στα σχολεία ύψους 221.000.000, ενοικιάσεις σχολικών κτιρίων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και γραφείων εκπαίδευσης. Για να μπορέσουμε να έχουμε κάποιο δείκτη σύγκρισης, ιδιαίτερα για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, πρέπει να κάνουμε γνωστό ότι η Νομαρχία της Αθήνας έχει 1.300 δημοτικά και νηπιαγωγεία και 870 γυμνάσια και λύκεια, ημερήσια και νυχτερινά. Σε κάθε σχολείο λοιπόν, εν έτει 1997, θα δοθεί το γενναιόδωρο ποσό των 100.000 δραχμών για πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες.

Στον ίδιο τομέα για τη Νομαρχιακή Επιτροπή Παιδείας και Πολιτισμού, προκειμένου να αναπτύξει δικό της πρόγραμμα με ποικίλες δραστηριότητες και εκδηλώσεις, το αντίστοιχο ποσό είναι μηδέν. Πέρσι η Επιτροπή έκανε δικό της προϋπολογισμό, ο οποίος και απορρίφθηκε και ασφαλώς το ίδιο θα γίνει και φέτος.

Τι να πει κανείς γι' αυτή την αθλιότητα, την υποβάθμιση και την κατάντια της Παιδείας, όπως την οδηγούν και την κατευθύνουν οι μεγάλοι "πατριώτες", οι "φίλοι" της νεολαίας, οι "φρουροί" της πολιτιστικής μας κληρονομίας, οι "αναβαθμιστές" της δημόσιας εκπαίδευσης, οι "υπερασπιστές" της δωρεάν Παιδείας. Τέλος να σημειώσουμε ότι για το 1997 τα χρήματα που θα μοιραστούν στους 45 δήμους και 3 κοινότητες για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων ανέρχονται σε 4.756.000.000 αντί 4.076.000.000 του '96, τη στιγμή που οι ανάγκες είναι υπερδιπλάσιες. Στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνονται τα έξοδα για φως, νερό, τηλέφωνο, πετρέλαιο, μισθούς καθαριστριών, αγορά αναλώσιμων υλικών, έξοδα μικροεπισκευών κλπ. Για όλα αυτά σε κάθε σχολείο αναλογεί ένα ποσό των 2.200.000 δραχμών το χρόνο κι έτσι εξηγείται γιατί οι γονείς υποχρεώνονται να πληρώνουν, κακώς φυσικά, τη θέρμανση, τα παράθυρα, τις πόρτες κλπ. και γιατί οι δήμοι, που έχουν την ευθύνη, χρεώνονται κάθε χρόνο με χιλιάδες εργατοώρες και δεκάδες εκατομμύρια που βγαίνουν από τον ήδη λειψό και πενιχρό κορβανά τους. Να, γιατί πάρα πολλά σχολεία είναι χρεωμένα με εκατομμύρια δραχμές στη ΔΕΗ και την ΕΥΔΑΠ και απειλούνται με κλείσιμο.