Πολλά παιχνίδια παίζονται σ' αυτόν τον τόπο και δεν εννοώ τα επονομαζόμενα "τυχερά" (Προ - Πο, Λόττο κλπ. ) αλλά τα... άτυχα. Αυτά, δηλαδή, που χρόνια ολόκληρα παίζονται εις βάρος μας από αυτούς που κυβερνούν, με πρώτο και καλύτερο το "κρυφτό". Η "παιδιά" που φέρει αυτό το όνομα είναι ιδιαίτερα αρεστή στους κυβερνώντες, γι' αυτό ακριβώς όλες τις σημαντικές αποφάσεις, που αφορούν την πορεία της χώρας και του λαού τις λαμβάνουν στα παρασκήνια, εν "κρυπτώ και παραβύστω" που λένε. Θα μπορούσα να αναφέρω πάμπολλες τέτοιες παρασκηνιακές (και ολέθριες) αποφάσεις, αλλά δε θα πάω μακριά. Θα σας θυμίσω μόνο τη σαρωτική Συνθήκη του Μάαστριχτ, που υπεγράφη το '92 από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, την ΠΟΛ. ΑΝ. και το ΣΥΝ και έχει οδηγήσει ήδη τις λαϊκές τάξεις σε απελπιστικά αδιέξοδα. Βέβαια, ίσως αντιτείνει κάποιος πως η υπογραφή της Συνθήκης δεν έγινε "εν κρυπτώ", αλλά υπό τους προβολείς της Βουλής. Ναι, έτσι είναι, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως το Μάαστριχτ ψηφίστηκε ερήμην του λαού. Ποιος τον ρώτησε, ποιος του ζήτησε τη γνώμη του; Κανένας. Με το "έτσι θέλω", ουσιαστικά, τον έβαλαν να κουβαλάει όχι απλώς ένα δυσβάσταχτο βάρος, αλλά την ίδια την πέτρα του Σίσυφου!

Ως "κρυφτό" μπαγαπόντηδων άρχισε, λοιπόν, το Μάαστριχτ και τώρα - όπως το ξέρετε πολύ καλά - έχει εξελιχθεί σε άλλο "παιχνίδι". Σ' εκείνο που λέγαμε μικροί - αν θυμόσαστε - "Μακριά γαϊδούρα"! Μας έχουν βάλει, δηλαδή, να είμαστε σκυφτοί και επάνω στην πλάτη μας πηδάνε και στρογγυλοκάθονται οι μεγαλοκεφαλαιούχοι του τόπου και χίλιοι δυο άλλοι τριβόλοι. Κι εμείς βογκάμε από το βάρος και φωνάζουμε: "Αμάν, ρε παιδιά, μας ξεπατώσατε, δεν παίζουμε και τίποτε άλλο; ". Ποιος μας ακούει όμως. Και αν αρχίσουμε να τους ζορίζουμε πολύ, ε, τότε, βάζουν μπρος κι άλλο "παιχνίδι" το... "ξυλίκι". Στέλνουν, δηλαδή, εναντίον των διαμαρτυρομένων διμοιρίες ΜΑΤ με γκλομπ, για να τους δείξουν ότι οι κόντρες με την κυβέρνηση δεν είναι "παίξε, γέλασε". Και είδαμε τέτοιου είδους αισχρά "παιχνίδια", όταν τα ΜΑΤ "περιποιήθηκαν" δεόντως τους συνταξιούχους μπροστά στο "Μαξίμου", ενώ παρόμοιο "παιχνίδι" θέλησε να παίξει η κυβέρνηση και με τους αγρότες, προχτές, αλλά δεν της βγήκε τελικά.

Τον τελευταίο καιρό, όμως, έχουμε κι ένα άλλο "παιχνίδι" την "Πινακωτή", που το εφεύρε η κυβέρνηση, για να παίζει με τους εργαζόμενους ή μάλλον για να τους εμπαίζει. Απευθύνονται οι ναυτεργάτες, οι δημόσιοι υπάλληλοι και άλλοι μισθοσυντήρητοι στην κυβέρνηση, ζητώντας την ικανοποίηση αιτημάτων τους και αυτή κάνει την κουφή και τους λέει να πάνε από το... άλλο της τ' αυτί. Κι από το άλλο της αυτί όμως πάλι δεν ακούει και έτσι οι εργαζόμενοι βολοδέρνουν γύρω της ή στους δρόμους, όπως γίνεται ένα μήνα τώρα με τους καθηγητές. Αλλά, κι αν ακόμη η κυβέρνηση αποφασίσει να "ακούσει" κάποιους από τους απεργούντες και διαμαρτυρόμενους πάλι στο "παιχνίδι" το ρίχνει. Αρχίζει, δηλαδή, να παίζει μαζί τους την "κολοκυθιά" και στο τέλος ό,τι αποσπούν οι αιτούντες είναι "κολοκύθια με ρίγανη"!

Ετσι έχουν τα πράγματα και τα "παιχνίδια" των κυβερνώντων θα χοντρύνουν, δυστυχώς, όταν σε λίγο θα αναθεωρηθεί, προς το χειρότερο, η διαβόητη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η μόνη σωτηρία, επομένως, είναι ν' αρχίσει το παιχνίδι και ο λαός. Να πάρει, δηλαδή, "αμπάριζα" και να βγει σύσσωμος στους δρόμους!