Στο έλεος της ρύπανσης και της υποβάθμισης βρίσκονται στη χώρα μας οι υγρότοποι που προστατεύονται από τη Διεθνή Συνθήκη Ραμσάρ. Είκοσι οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά την κύρωση της Συνθήκης αυτής από τη χώρα μας, η προστασία των υγροτόπων αυτών, διεθνούς σημασίας, έχει παραμείνει στα χαρτιά, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν με όλο και μεγαλύτερη συρρίκνωσή τους.Χτες, 2 Φλεβάρη, γιορτάστηκε η Παγκόσμια Μέρα των υγροτόπων Ραμσάρ. Οπως αποδεικνύει όμως έρευνα της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, μόνο για γιορτές και πανηγύρια δεν προσφέρεται η χώρα μας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία από την έρευνα αυτή, η κατάσταση στους υγρότοπους Ραμσάρ, όπως εμφανίζεται από τους μέσους όρους των Μεσοχειμωνιάτικων Καταμετρήσεων υδρόβιων πουλιών, η ορνιθοπανίδα των υγροτόπων αυτών συνεχώς λιγοστεύει, εξαιτίας της υποβάθμισής τους. Οι μόνοι υγρότοποι που εμφανίζουν κάποια αύξηση του πληθυσμού των υδρόβιων πουλιών είναι αυτοί του Αμβρακικού και της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου.

Ιδιαίτερα απογυμνωμένη παρουσιάζεται η λίμνη της Βόλβης, που εμφανίζει μείωση της τάξης του 25% στη δεκαετία του '90, ενώ στην Κορώνεια οι συνολικοί πληθυσμοί των υδροβίων παρουσιάζουν μείωση κατά 50%.

Στο Δέλτα του Νέστου ξεχειμωνιάζει πλέον μόνο ο μισός πληθυσμός σε σύγκριση με την περίοδο 1982-86. Στο Δέλτα του Εβρου η μείωση συνεχίζεται έστω και με μικρότερους ρυθμούς, με αποτέλεσμα σήμερα ο υδροβιότοπος να φιλοξενεί το μισό αριθμό υδροβίων σε σχέση με την περίοδο 1968-73. Στις λιμνοθάλασσες της Θράκης, εκτός της Ισμαρίδας, η μείωση είναι δραματική, καθώς σ' αυτές διαχειμάζει πλέον μόνο το ένα έβδομο των πουλιών σε σχέση με τη δεκαετία του '70. Στη Βιστωνίδα και στο Πόρτο Λάγος παρατηρείται κατακόρυφη μείωση τη δεκαετία του '80, η οποία αποδίδεται στην υποβάθμιση του βιότοπου. Στο Κοτύχι της Πελοποννήσου η κατάσταση είναι εξίσου δραματική, αφού στον υδροβιότοπο έχει απομείνει μόνο το ένα τρίτο των υδρόβιων.

Οπως αναφέρει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, η έρευνα αυτή έχει σαν βάση τις Μεσοχειμωνιάτικες Καταμετρήσεις υδρόβιων πουλιών και γίνεται κάθε Γενάρη εδώ και τριάντα χρόνια. Είναι δε το μόνο στοιχείο με βάση το οποίο μπορεί να εκτιμηθεί η τάση των πληθυσμών της ορνιθοπανίδας και να συσχετιστεί με την κατάσταση των υγροτόπων.