Το κίνημα ειρήνης είναι κοινωνικό κίνημα καθολικής κριτικής και παρέμβασης. Είναι καθολικό διότι ασχολείται κριτικά και παρεμβαίνει στο σύνολο των κοινωνικών προβλημάτων. Οποιος θελήσει να το απομονώσει σε έναν αποκλειστικό τομέα, σημαίνει ότι δεν το έχει καταλάβει. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν κάνει ιεραρχήσεις στις δραστηριότητές του, ούτε ότι τις τσουβαλιάζει χωρίς διάκριση. Αντίθετα, ως ένα κατεξοχήν αντι - ιμπεριαλιστικό, αντι -μιλιταριστικό (δηλ. αντι - στρατοκρατικό), αντι - πολεμικό κίνημα υποχρεώνεται να αποκαλύψει τη διαλεκτική σχέση των ποικίλων κοινωνικών αντιφάσεων ως αιτίες που οδηγούν στο μιλιταρισμό και τον πόλεμο. Η φυσιογνωμία του χαρακτήρα του καθορίζεται, ακριβώς από αυτές τις κοινωνικές αντιφάσεις. Οι εντάσεις και οι μορφές της κριτικής του παρέμβασης εξαρτώνται από την ένταση των κάθε φορά συγκεκριμένων προβλημάτων που αναδεικνύονται από μερίδες του λαού. Και τέτοιο παράδειγμα των ημερών μας είναι οι από τριμήνου συνεχιζόμενες μαθητικές κινητοποιήσεις με τη συμπαράσταση καθηγητών, γονέων και κηδεμόνων. Ανεξαρτήτως της κατάληξης που θα έχουν, έφεραν στο κοινωνικό προσκήνιο τα οξύτατα προβλήματα της Παιδείας με δραματικό τρόπο.

Το φινάλε αυτής της αγωνιστικής προσπάθειας είναι η δημιουργία ενός εν δυνάμει λαϊκού Μετώπου Παιδείας συνεχών κινητοποιήσεων που συνδέει το μερικότερο πρόβλημα με το γενικότερο, την ποιότητα της σχολικής αίθουσας με τη δωδεκάχρονη υποχρεωτική δημόσια δωρεών Παιδεία. Αυτό ακριβώς το φινάλε είναι το σημείο συνάντησης του εκπαιδευτικού κινήματος με το κίνημα ειρήνης. Τα δύο κινήματα συσπειρώνουν στις τάξεις τους νεολαία οικογενειών διαφορετικών οικονομικών και κοινωνικών επιπέδων. Είναι αυτά που ονομάζονται ως ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Το εκπαιδευτικό κίνημα αγωνίζεται για μια ανώτερη ποιότητα μόρφωσης και πολιτισμού, για μια ανώτερη δηλαδή ζωή της κοινωνίας. Το κίνημα ειρήνης αγωνίζεται πρώτιστα γι' αυτή καθεαυτή την ύπαρξη ζωής ως προϋπόθεση ανάδειξης μόρφωσης και πολιτισμού.

Η διασταύρωση των δύο κοινωνικών κινημάτων δημιουργεί μια άρρηκτη διαλεκτική σχέση όπου, ζωή, μόρφωση και πολιτισμός συναποτελούν μια ενιαία οντότητα. Αυτή η δυναμική οντότητα δεν μπορεί να υπάρξει ως ζώσα πραγματικότητα μέσα σε κομφορμιστικά καλούπια καθωσπρεπισμού που επιβάλλονται από την εκάστοτε γραφειοκρατία. Ζωή, μόρφωση και πολιτισμός πρέπει να βρίσκονται σε μια διαρκή διαλεκτική κίνηση συνεχούς θεώρησης, αναζήτησης, κριτικής, αμφισβήτησης και διορθωτικής παρέμβασης. Εδώ ισχύει η υπέρτατη αρχή του ορθού λόγου: παρατήρηση - έρευνα - απόδειξη ως μια συνεχής επαναστατική διαδικασία ρήξεων. Σύμφωνα, ακριβώς, με τη βαθύτερη ουσία του κινήματος ειρήνης. Αυτή η συνεχής διαδικασία δε σημαίνει άρνηση δεδομένων που εξακολουθούν να ενισχύουν τη μορφωτική ανάπτυξη. Σημαίνει καταδίκη δεδομένων που ο χρόνος απέδειξε ως αρνητικά. Αυτή η διαδικασία γίνεται ταυτόχρονα με τη μαθητική εκπαιδευτική αφομοίωση και ανάπτυξη. Αυτός είναι ο λόγος που επιβάλλει την παρουσία καθηγητών και μαθητών στην εξέταση κάθε εκπαιδευτικού εγχειρήματος. Αυτό είναι αναγκαίο ειδικά στις μέρες μας που πολλές φορές στο πραγματικό περιεχόμενο συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων κρύβονται οι πιο αντιδραστικές κι αρνητικές ιδέες κι ενέργειες. Υπό αυτή την έννοια, το κίνημα ειρήνης, ως μια ζωντανή παρουσία και έκφραση του ευρύτερου προοδευτικού κινήματος, καταδικάζει ανάλογες γραφειοκρατικές υπουργο - κυβερνητικές ενέργειες. Η αυθαίρετη προσπάθεια βίαιης επιβολής αποφάσεων της εξουσίας που είναι αντίθετες με το ενδιαφερόμενο κομμάτι της κοινωνίας, κόντρα στην αλήθεια, συνιστά έναν σύγχρονο σκοταδισμό. Σε ευρύτερη συνάρτηση με αυτό, η επίκληση υπουργών και κυβερνητικών εκπροσώπων του λεγόμενου "κοινωνικού αυτοματισμού", της επιστράτευσης δηλαδή ομάδων σε ρόλο τραμπούκου εναντίον λαϊκών κινητοποιήσεων κι εκδηλώσεων, καθ' όλα σύμφωνων με τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού, συνιστά την επανέκδοση σκοτεινών ενεργειών σκοτεινών κύκλων επισήμων προσώπων του σκοτεινού παρελθόντος. Το κίνημα ειρήνης από φύση και θέση ως ανεξάρτητο κι αδέσμευτο κοινωνικό κίνημα, είναι υπέρ της ανοιχτής λαϊκής άμεσης δημοκρατίας. Υπερασπίζεται τις λαϊκές δημοκρατικές ελευθερίες ως την αναγκαία προϋπόθεση δύναμης που καταδικάζει κι αντιστέκεται στην επιβολή των κάθε λογής υπερεθνικών ολιγαρχικών επιδιώξεων και συμφερόντων. Το κίνημα ειρήνης είναι ένα οικουμενικό διεθνικό κίνημα. Εχει βαθιά αίσθηση των εθνικών κοινωνικών αξιών. Κόντρα στον εθνικισμό υπερασπίζεται τον εθνισμό, δηλαδή το δικαίωμα κάθε έθνους και λαού να ασκεί τις πολιτιστικές του παραδόσεις. Κόντρα στον υπερεθνισμό υπερασπίζεται το διεθνισμό ως την πανάρχαια οικουμενική αντίληψη αδελφικής συνύπαρξης κι αλληλεγγύης των λαών. Υπερασπίζεται τη διά των εθνών (διεθνισμός) συνύπαρξη των λαών στο παγκόσμιο κοινωνικό τραπέζι έως την τελική σύνθεση των ίδιων και των αξιών τους. Με αυτή την έννοια, το κίνημα ειρήνης θεωρεί ότι ο αγώνας μαθητών, καθηγητών, γονέων και κηδεμόνων είναι η κινητήρια δύναμη της μορφωτικής πολιτιστικής ανάπτυξης, κόντρα στην εξουσιαστική επιβολή της κυβερνητικής γραφειοκρατίας. Είπαμε: "Ο αγώνας για την ελευθερία είναι το τίμημα για την ειρήνη".