Η ανισόμετρη ανάπτυξη και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, που αναπτύσσεται μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι δύο παράγοντες που αμφισβητούν την επιτυχία του εγχειρήματος της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης. Στο χτεσινό σημείωμα αναφερθήκαμε και στις σχετικές ανησυχίες που εκδηλώνουν κορυφαίοι αστοί οικονομολόγοι, καθώς διαβλέπουν ότι η προσπάθεια επιβολής "κοινών" λύσεων σε οικονομίες με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης και διαφορετικά προβλήματα θα οδηγήσει σε κρίσεις με απρόβλεπτες συνέπειες για την ΟΝΕ, αλλά και για την ίδια τη συνοχή της κυβέρνησης.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και η αστική τάξη έχουν στη διάθεσή τους μηχανισμούς και "αποθέματα" που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν όταν θα διαπιστώσουν ότι απειλείται το σύστημά τους. Το θέμα όμως είναι ότι οι συνεχείς κρίσεις και η αυξανόμενη έντασή τους μειώνουν αυτά τα "αποθέματα" και κάνουν τους μηχανισμούς λιγότερο αποτελεσματικούς.

Η εικόνα της "ενιαίας" Ευρωπαϊκής Ενωσης που προωθείται από τις ιθύνουσες δυνάμεις δεν έχει καμιά σχέση με τους αδυσώπητους ανταγωνισμούς μεταξύ των μεγάλων οικονομικών συγκροτημάτων, των πολυεθνικών επιχειρήσεων, των τραπεζών που δε θα εγκαταλείψουν ποτέ τη δίψα τους για κέρδη και κυριαρχία. Τέτοιες συγκρούσεις έχουμε και στη χώρα μας και παρουσιάζονται κυρίως στα λεγόμενα μεγάλα έργα. Θυμίζουμε την άγρια μάχη που ξέσπασε μεταξύ των γαλλικών και των γερμανικών εταιριών για την κατασκευή του αεροδρομίου των Σπάτων, με τελικό νικητή τη γερμανική "Χόχτιφ", αλλά και το Μετρό Θεσσαλονίκης, για το οποίο ακυρώθηκε ο αρχικός διαγωνισμός για να πάρει τη δουλιά μια γαλλική κατασκευαστική εταιρία. Ανάλογες κόντρες έχουμε και για έργα μικρότερου βεληνεκούς, όπου εκτός των ξένων επιχειρήσεων έχουμε και την έντονη παρουσία των εγχώριων "διαπλεκομένων" συμφερόντων. Προς το παρόν η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει δείξει την ικανότητα να απορροφά τους κραδασμούς τέτοιων συγκρούσεων, αλλά μέχρι πότε;

Δίπλα όμως στους "εσωτερικούς" ανταγωνισμούς, η Οικονομική και Νομισματική Ενωση έχει να αντιμετωπίσει και τον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία στην κούρσα για την κυριαρχία στις "παγκοσμιοποιημένες" αγορές. Ηδη αυτός ο ανταγωνισμός αναπτύσσεται με αφορμή και την εισαγωγή του ΕΥΡΩ στις διεθνείς αγορές όπου μετά την αρχική ευφορία για την πορεία του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, η αντεπίθεση του δολαρίου και του γιεν έχει ρίξει σε βαθιά ανησυχία τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ολοι οι προηγούμενοι παράγοντες, που πριονίζουν το υπόβαθρο της ΟΝΕ, μπορεί να λειτουργούν αντικειμενικά, έξω ακόμη και από τη θέληση των αρχιτεκτόνων της ΟΝΕ, όμως το αποτέλεσμα εξαρτάται και από την πάλη των λαών. Τα τελευταία χρόνια οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των ανέργων, των αγροτών, των μικρομεσαίων δε στρέφονται μόνο κατά των συνεπειών από την εφαρμογή της πολιτικής της ΟΝΕ, αλλά και εναντίον της ίδιας της ΟΝΕ, αμφισβητώντας το "μονόδρομο" των εξελίξεων. Η προοπτική μάλιστα του συντονισμού αυτών των κινητοποιήσεων σε εθνικό, περιφερειακό και κοινοτικό επίπεδο θα δίνει και το μέτρο της αποτελεσματικότητάς τους. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων.

Δ. Π.