ΠΟΙΑ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ; | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΠΟΙΑ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ;

Με άρθρο του στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" (15/2/99), ο Παντελής Καψής επιχειρεί δύο πράγματα: Πρώτο, να υπερασπιστεί το κράτος δικαίου, όπως το ονομάζουν και το ονομάζει, από τις λαϊκές εκδηλώσεις που στρέφονται κατά της υπάρχουσας νομιμότητας. Δεύτερο, να προειδοποιήσει (!) ότι η από την πλευρά του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ εναντίωση στη σημερινή νομιμότητα συνεπάγεται και την αντίδραση της άλλης πλευράς να την υπερασπιστεί!..

Τον φοβίζουν - και αυτόν - οι αντιδράσεις των εργαζομένων, που στρέφονται κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και των φορέων της. Και τον φοβίζουν ακόμη περισσότερο, όταν αυτές ξεπερνούν τα ...εσκαμμένα, που άλλοι καθόρισαν και καθορίζουν για τον λαό...

Γράφει συγκεκριμένα ο Π. Καψής: "Η άποψη που βλέπει το κράτος δικαίου σαν μια αστική ανακάλυψη, για να υποταγούν οι λαϊκές δυνάμεις, δεν είναι μόνο αφελής, αλλά και επικίνδυνη. Ιστορικά έχει συμβεί ακριβώς το αντίθετο: Η αποδοχή της αρχής της ισότητας απέναντι στο νόμο έχει κοστίσει πόνο και αίμα για να κατακτηθεί. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς ότι στόχος των "λαϊκών δυνάμεων", όταν διαπιστώνουν φαλκίδευση της νομιμότητας, θα ήταν η κατοχύρωσή της και όχι η αμφισβήτησή της. Υπάρχει όμως και ένας δεύτερος εξίσου σημαντικός λόγος. Οταν η μια πλευρά αρχίζει να αμφισβητεί τη νομιμότητα - και τέτοια φαινόμενα έχουν αρχίσει να εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια - τότε δεν αργεί η στιγμή, που και η άλλη πλευρά θα την αμφισβητήσει. Και όλοι γνωρίζουμε σε μια τέτοια περίπτωση ποιος θα είναι τελικώς ο χαμένος...".

Ας του υπενθυμίσουμε ορισμένα πράγματα.

1. Οι εργαζόμενοι δε διαθέτουν άλλο όπλο, πέρα από την ενότητα και τον αγώνα. Ο αγώνας αυτός είναι ιερό τους δικαίωμα και υπαγορεύεται από την ίδια την κοινωνική θέση τους και από το γεγονός ότι νόμος τους είναι το δίκιο τους. Και όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, αλίμονο αν οι λαοί δεν είχαν ως νόμο το δίκιο τους. Η ανθρωπότητα, σ' αυτή την υποθετική περίπτωση, θα βρισκόταν ακόμη στις συνθήκες της φεουδαρχίας, αν όχι των σπηλαίων... Γιατί δε θα είχαν υπάρξει οι μεγάλες κινήσεις των μαζών που έσπρωξαν τον κόσμο μπροστά: Οι αστικές επαναστάσεις (γαλλική, αμερικανική κλπ.), οι προλεταριακές (Οχτωβριανή κ.ά.) και κάθε μεγάλο λαϊκό κίνημα.

Ο λαϊκός αγώνας ούτε μπήκε ούτε θα μπει στα καλούπια της νομιμότητας των εξουσιαστών, ούτε υποκύπτει στις κινδυνολογίες του τύπου "και η άλλη πλευρά θα αντιδράσει".

2. Ποια είναι η νομιμότητα, την οποία υπερασπίζεται ο Π. Καψής και, μάλιστα, τη θεωρεί ως το απαύγασμα της κοινωνικοπολιτικής εξέλιξης; Είναι η εξής: Η τρομοκρατία των εργοδοτών, που βασιλεύει στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις. Η απίθανη ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί. Οι δικαστικές και εισαγγελικές αποφάσεις, που κηρύσσουν παράνομες και καταχρηστικές το 98% των απεργιών ή άλλων κινητοποιήσεων (υπάρχει και το 2%, στο οποίο εντάσσεται και η αθώωση του "Ριζοσπάστη", αλλά δεν κάνει για άλλοθι...). Είναι η νομιμότητα των πολυεθνικών να κλείνουν, να συγχωνεύονται ή να μεταφέρονται όπου υπάρχει περισσότερο κέρδος, αφήνοντας στο δρόμο χιλιάδες εργάτες. Είναι η νομιμότητα του ΝΑΤΟ να επεμβαίνει όπου Γης, να σφάζει, να κλείνει "ειρήνη" με το πιστόλι στον κρόταφο, να διαιρεί το Αιγαίο και την Κύπρο. Είναι η νομιμότητα των ΗΠΑ να καταδικάζουν σε θάνατο, λόγω εμπάργκο, χιλιάδες παιδιά στο Ιράκ και σε στερήσεις το λαό της Κούβας. Είναι η νομιμότητα που προσδίδεται στην ΕΕ και στις αποφάσεις της, από λαούς καταδικασμένους στην άγνοια και στην παραπληροφόρηση. Κι ακόμα: Είναι η νομιμότητα μηχανισμών και υπηρεσιών να εξαπολύουν τους χαφιέδες τους, για να τρομοκρατούν, να καίουν, να δυσφημούν τις λαϊκές εκδηλώσεις. Είναι οι εκβιασμοί του ΠΑΣΟΚ, οι δίκες κατά των αγροτών (10.000), οι υποσχέσεις και η καλλιέργεια - με την ιδεολογική τρομοκρατία - της ηττοπάθειας, του συμβιβασμού, του "σφάξε με αγά μ' ν' αγιάσω".

3. Οταν οι μαθητές κλείνουν τους δρόμους ή καταλαμβάνουν τα σχολεία ή διαδηλώνουν, χαρακτηρίζονται ως παράνομοι, ως εμπόδιο στη μετακίνηση κλπ. Το ίδιο και οι αγρότες και οι συνταξιούχοι και οι ναυτεργάτες και οι καθηγητές και οι οικοδόμοι και οι τραπεζοϋπάλληλοι κλπ. κλπ. Επομένως, όλοι οι εργαζόμενοι είναι παράνομοι! Και να σημειωθεί, στο μεταξύ, ότι έχουν εξαντλήσει όλα τα άλλα μέσα (υπομνήματα, παραστάσεις, μικρότερες συγκεντρώσεις, διαλόγους), δίχως να βρίσκουν το δίκιο τους. Και, επιπλέον, βρίσκουν μπροστά τους και την ΟΝΕ...

Αλλά εδώ τίθεται και ένα ακόμη μείζον θέμα: Αν τελικά αποφασίσουν, όχι να αμφισβητούν ή απλώς να παραβιάζουν τη σημερινή νομιμότητα, αλλά να την ανατρέψουν και να την αντικαταστήσουν με τη δική τους νομιμότητα, θα πρόκειται για παρανομία;

Η απάντηση είναι η εξής: Ναι, με τη διαφορά ότι θα είναι σε αντίθεση με την αντιλαϊκή νομιμότητα και σε πλήρη συμμόρφωση με τη νομιμότητα που θα κατοχυρώνει τα δικά τους συμφέροντα.

Ομως, ο Π. Καψής δεν αναγνωρίζει στο λαό το δικαίωμα να αγωνίζεται και να βάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις! Προφανώς γιατί - όπως και η κυβέρνηση και κάθε κόμμα της διαχείρισης - θεωρεί ότι η νομιμότητα των εξουσιαστών είναι κάτι το ιερό, που όλοι οφείλουν να προσκυνούν...

4. Η ταξική πάλη δε χωράει στον κορσέ, που οι εξουσιαστές συγκροτούν για να διασφαλίσουν και διαιωνίσουν τα συμφέροντά τους. Αυτός είναι ο νόμος της ταξικής πάλης. Οι κοινωνικές αντιθέσεις δεν επινοούνται, ούτε καταργούνται. Υπάρχουν και οξύνονται, όχι μόνο στην Ελλάδα, παντού.

Πρόκειται για ελπιδοφόρο γεγονός, ελπιδοφόρο, βέβαια, για όσους θέλουν την πρόοδο της κοινωνίας. Για παράδειγμα, οι αγώνες των μαθητών, οι σημαντικότεροι από όσους μαθητικούς έχουν γίνει στην Ελλάδα, είναι ένα ελπιδοφόρο γεγονός. Που, εκτός των άλλων, έδειξε και ποιοι είναι στην πράξη υπέρ και ποιοι κατά των λαϊκών αγώνων.

Και ένα τελευταίο: Είναι γνωστό ότι ο Π. Καψής έχει πανηγυρίσει για την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, για την ανατροπή, δηλαδή της σοσιαλιστικής νομιμότητας. Δικαίωμά του. Οχι, όμως, να λέει τα δικά του σύκα και των άλλων καρύδια...

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ

Ο Π. Καψής δεν αναγνωρίζει στο λαό το δικαίωμα να αγωνίζεται και να βάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις! Προφανώς γιατί - όπως και η κυβέρνηση και κάθε κόμμα της διαχείρισης - θεωρεί ότι η νομιμότητα των εξουσιαστών είναι κάτι το ιερό, που όλοι οφείλουν να προσκυνούν...