Εμπαιγμός και ένοχη σιωπή | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Εμπαιγμός και ένοχη σιωπή

Οι στόχοι της κυβέρνησης για τις επεμβάσεις της στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι διακηρυγμένοι από καιρό. Και προχωρά ακάθεκτη. Χωρίς ενδοιασμούς. Με έναν κυνισμό που αφοπλίζει. Απέδειξε με τη μέχρι τώρα στάση της σε όλες τις περιπτώσεις που οι ρυθμίσεις της προκάλεσαν αντιδράσεις ότι εκτός από αναλγησία διαθέτει και μαεστρία στην αδρανοποίηση ή χειραγώγηση ενός τμήματος της εκπαιδευτικής κοινότητας, έτσι που να αμβλύνονται οι αντιστάσεις και να προχωρεί στην υλοποίηση των στόχων της.

Η κυβέρνηση ονομάζει τους στόχους αυτούς "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" και εξηγεί ότι τους προωθεί προς όφελος του ελληνικού λαού, για να μπορέσουν τα ελληνόπαιδα να αντέξουν έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό, που θα βρουν μπροστά τους στο άμεσο μέλλον. Εάν πράγματι πιστεύει σε αυτά που διακηρύσσει τότε είναι ανίκανη και επικίνδυνη να διαχειρίζεται το μέλλον της ελληνικής παιδείας. Εάν πάλι ο σκοπός της είναι, στο όνομα της συμμετοχής της χώρας στην ΟΝΕ, απλά να απορροφηθούν κάποια κοινοτικά κονδύλια και συγχρόνως να κερδίσει ψήφους με το "άνοιγμα" των Πανεπιστημίων, σε όσους θέλουν να εισέλθουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τότε είναι διπλά επικίνδυνη γιατί εμπαίζει το λαό και υποθηκεύει το μέλλον της χώρας.

***

Είναι λυπηρό, αλλά, όπως είχα γράψει και σε άλλα άρθρα μου στο "Ριζοσπάστη" στις 21/6/98 και 26/7/98, με το νόμο που αφορά στην υπηρεσιακή κατάσταση και το μισθολόγιο των πανεπιστημιακών επιταχύνθηκε η διαλυτική κατάσταση στα πανεπιστήμια και "εξαγοράστηκε" η σιωπή έως και συναίνεση για τα επερχόμενα μέτρα με αντάλλαγμα την καθιέρωση πλέον νόμιμα της απουσίας των καθηγητών από τα Πανεπιστήμια τις μισές μέρες της βδομάδας και την ενασχόλησή τους με κάθε είδους προσοδοφόρο επάγγελμα.

Ετσι, οι όποιες διαμαρτυρίες ακούγονται ή γράφονται είναι αποσπασματικές ή επικεντρώνονται σε ζητήματα αιχμής (μιας και η προσφιλής μέθοδος της κυβέρνησης είναι τα διάφορα "μέτρα" να έρχονται εν είδει σαλαμίου). Η πρόσφατη όμως ανακοίνωση ότι ιδρύονται 41 νέα τμήματα ΑΕΙ/ΤΕΙ με έναρξη μαθημάτων για τους πρωτοετείς φοιτητές, που πρόκειται να "επιτύχουν" από τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά δεν είναι απλά εμπαιγμός, δεν είναι ότι προσβάλλει βάναυσα τη νοημοσύνη των ειδικών (ας μου επιτραπεί η έκφραση), ούτε ότι ενσπείρει φρούδες ελπίδες σε χιλιάδες οικογένειες ότι τα παιδιά τους θα αποκτήσουν πανεπιστημιακό δίπλωμα. Ναρκοθετεί όλο το οικοδόμημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που έχει απομείνει, υποβαθμίζει και συμπαρασύρει προς τα κάτω και τα υπόλοιπα τμήματα των πανεπιστημίων, εξαναγκάζει τα ΑΕΙ/ΤΕΙ να βρουν χρηματοδότηση είτε από τους φοιτητές είτε από χορηγούς, μεταφέρει τις ευθύνες για την εκ των προτέρων γνωστή αποτυχία του εγχειρήματος στις Συγκλήτους των Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων που εισηγήθηκαν "ελαφρά τη καρδία" την εν λόγω ίδρυση.

Το ότι τη νέα χρονιά θα έρθουν φοιτητές, που δε θα έχουν καθηγητές, αίθουσες, εργαστήρια κλπ. έτσι που θα απογοητευτούν σύντομα, με τις τόσο γνωστές πια συνέπειες, όχι μόνο δεν τους ενδιαφέρει αλλά ίσως να το επιδιώκουν κιόλας.

***

Ισως μερικοί πουν "ας ξεκινήσουν τα τμήματα και σιγά σιγά θα τα καταφέρουμε όπως έχει γίνει στο παρελθόν". Ομως, τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Τώρα ούτε μικρότερα εγχειρήματα προχωρούν πλέον. Να ένα παράδειγμα. Το τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας μετονομάζεται σε τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών, ύστερα από πολλές συνεδριάσεις του Τμήματος, απόφαση της Συγκλήτου και του υπουργείου το 1995. Για το σκοπό αυτό ζητήθηκαν πέντε θέσεις ΔΕΠ και υλικοτεχνική υποδομή. Σήμερα, 1999, η χρηματοδότηση του Τμήματος κόπηκε (σε σχέση με πέρσι) κατά 50%, έχει δοθεί μία μόνο θέση ΔΕΠ, που ακόμα δεν έχει εκλεγεί κανείς, προφανώς στο πρόγραμμα σπουδών δεν έχουν ακόμα ενταχθεί τα απαραίτητα μαθήματα, οι φοιτητές που επέλεξαν αυτό το τμήμα για την Αεροναυπηγική έχουν τελείως απογοητευτεί κλπ. κλπ. Ισως για την ίδρυση αυτών των εικονικών (ουσιαστικά) τμημάτων να μην έχει δικαιοδοσία ο εισαγγελέας. Εχει όμως όχι μόνο δικαιοδοσία, αλλά και υποχρέωση, όλος ο λαός, το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, οι φοιτητές, αλλά και όσοι από τους πανεπιστημιακούς δασκάλους σέβονται τον εαυτό τους, να αντιδράσουν έντονα, ουσιαστικά και μεθοδευμένα.

Δεν πρέπει να περάσει έτσι αυτή η κοροϊδία. Πριν είναι πολύ αργά.

Γιάννης ΜΙΣΙΡΛΗΣ,

Καθηγητής Πανεπιστημίου Πάτρας