Αχ, μωρέ Γιάννη... | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Αχ, μωρέ Γιάννη...

Τη μάνα μου θέλω:

- Γιάννη, ήρθα να σε πάρω. Βγες έξω, η μάνα σου είμαι, Γιάννηηηη...

Γλιστράει η κραυγή. Περνά μέσα απ' τα σκοτεινά βλέμματα των μασκοφόρων, τα διαπερνά και ρίχνουν τις μάσκες.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΔΗΜΟΣ: 23 χρόνων, ληστής κακοποιός. Παράνομος από τα δεκάξι του.

***

Τι ψάχνεις Γιάννη; Τι όνειρα έκανες στα δεκάξι σου, όταν αποφάσισες να βάλεις στη ζωή το δικό σου δίκαιο; Τους θεσμούς, το Σύνταγμα, το ίδιο το κράτος, την ιδιοκτησία, την κοινωνική αδικία πήγες να νικήσεις; Αυτά πήγες να προσπεράσεις: Ξυπόλυτος στα αγκάθια βάδισες, μωρέ Γιάννη. Πού πήγες να παλέψεις; Με τι; Ληστής 23 χρόνων, κι απέναντί σου γυμνασμένοι μασκοφόροι, κομάντος, στρατός, σκυλιά, αεροπλάνα! Ληστής 23 χρόνων, κι απέναντί σου ένα κράτος θηρίο, που ρημάζει ζωές και όνειρα, που ρίχνει στο χωνευτήρι μυαλά ωραία, έξυπνα, ικανά, ψυχές περήφανες, ατίθασες και τα λασπώνει μέσα στο έγκλημα. Γιάννη, εσύ είσαι το σύμπτωμα, καημένε, το αποτέλεσμα. Δεν είσαι η αιτία.

***

Η αιτία είναι η λυσσασμένη ατομική ιδιοκτησία, ο αποθησαυρισμός του τίποτα, η σκληρότητα της κοινωνικής αδικίας, η ανέχεια, η υποκρισία. Τι θέλησες; Να ληστέψεις, εσύ ένα ασήμαντο χωριατόπαιδο, έναν οργανωμένο ληστή! Αχ μωρέ, Γιάννη, είσαι αθώος. Τα βάζουν με την αρκούδα οι σκίουροι; Με τα γεράκια, οι χελώνες και τα πρόβατα;

Κι έκανες τη μάνα σου να μουγκρίζει μέσ' στην ερημιά, σαν λύκαινα που 'χασε το μωρό της. Κι έκανες και μας να βρίζουμε στη θέα των κουκουλοφόρων, που όρμηξαν να σώσουν τα ιερά και τα όσια, τραγικά θύματα της βίας και οι ίδιοι. Να δακρύζουμε από την κουρασμένη ανάσα σου, όταν ζήταγες τη μάνα σου, να οργιζόμαστε, που, κοτζάμ παλικάρι, αντί να τους τρίξει τα δόντια με άλλες μάχες και άλλες "επιχειρήσεις", μαζί με χιλιάδες συναγωνιστές στους δρόμους, στα εργοστάσια, στα σχολεία, έγινες το άλλοθι και η δικαιολογία να δαγκώσει ξανά ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους. Θέλησες να ζήσεις "άρχοντας", "πλούσιος", "δυνατός", βλέποντας τη ζωή μέσα από τα ψεύτικα, παραπλανητικά, παραμορφωτικά γυαλιά, που μας δωρίζει το σύστημα μόλις γεννηθούμε.

***

Αλλους αγώνες δίνει ο άνθρωπος, Γιάννη.

Αλλες μάχες έπρεπε να δώσεις. Πιο δύσκολες, αλλά πιο αποτελεσματικές, για σένα και για όλους.

Γιάννη, έχεις τη σοβαρότερη "ελαφρυντική περίσταση" με το μέρος σου. Γεννήθηκες και ονειρεύτηκες στον καπιταλισμό!

Ελένη ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ