Χτες, κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, και ενώ η συζήτηση στο "πρες - ρουμ" διεξαγόταν με αντικείμενο την υπόθεση Οτσαλάν, ο Δ. Ρέππας κλήθηκε να απαντήσει στο εξής ερώτημα: "Ποιος είναι ο ορισμός που δίνει η κυβέρνηση στις έννοιες "φιλότιμο" και "αξιοπρέπεια";"... Σημειωτέον ότι η ερώτηση δεν έγινε από συντάκτη του "Ριζοσπάστη". Από συντάκτη των "ΝΕΩΝ" έγινε. Βέβαια, ο κύριος Ρέππας έδωσε κάποια απάντηση, η οποία - ας μας επιτρέψει - δεν έχει και τόση σημασία. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι επί των ημερών του κυρίου Σημίτη, η Ελλάδα έχει οδηγηθεί σε τέτοιο κατήφορο, που τίποτα δε θεωρείται δεδομένο. Ούτε ακόμα και το τι σημαίνουν λέξεις όπως "φιλότιμο" και "αξιοπρέπεια"... Είναι σαφές ότι για ορισμένους, τέτοιες ή παρεμφερείς έννοιες δε σημαίνουν απολύτως τίποτα. Η μάλλον σημαίνουν και γι' αυτούς "κάτι". Εφόσον φυσικά αυτό το "κάτι" μπορούν να το εξαργυρώσουν στο βωμό του ΕΥΡΩ, της ΟΝΕ, της παγκοσμιοποίησης και της Pax Americana... Επομένως, το ερώτημα θα μπορούσε να διατυπωθεί και ως εξής: Πόσο βοηθά, κύριοι της κυβέρνησης, την επίτευξη των όρων του Μάαστριχτ, το ξεπούλημα από μέρους σας ακόμα και του φιλότιμου; Ακόμα και της αξιοπρέπειας;
***
Αρμόδιος να διευκρινίσει το θέμα είναι προσωπικώς ο κύριος πρωθυπουργός. Αν και με την προχτεσινή του μακροσκελέστατη ανακοίνωση για την υπόθεση Οτσαλάν, μάλλον, τα έχει πει όλα. Προσοχή! Η ανακοίνωση αυτή του κυρίου Σημίτη εκδόθηκε σε μια στιγμή που ο ηγέτης των Κούρδων βρισκόταν στις τουρκικές φυλακές, με - αν μη τι άλλο - εμφανέστατη την εμπλοκή και τις βαριές ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτή την εξέλιξη. Εκδόθηκε, δηλαδή, σε μια στιγμή που για την ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί η ανάγνωση του "κατηγορητηρίου" για τη στάση της. Και τι επέλεξε να τονίσει σε αυτή την ανακοίνωση - "απολογία" του ο κύριος Σημίτης; Επέλεξε, μιλώντας για το "κουρδικό ζήτημα", να δηλώσει ότι "είμαστε αντίθετοι σε κάθε είδους αποσχιστικά κινήματα. Είμαστε - συνέχισε - κατά των ένοπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας"!
"Ενοπλη ανταρσία" (!), λοιπόν, ο αγώνας του κουρδικού λαού για ελευθερία! "Τρομοκρατία και βία" η πάλη των Κούρδων για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους! "Αποσχιστικό κίνημα" η αγωνία ενός ολόκληρου έθνους να έχει πατρίδα, έστω το δικαίωμα της γλώσσας! Αυτά είναι λόγια του κυρίου Σημίτη, διανθισμένα, φυσικά, και με αναφορές περί της "προστασίας και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων"... Και πότε λέχθηκαν τα παραπάνω; Μα, ταυτόχρονα με την ώρα που ολόκληρος ο ελληνικός λαός είναι οργισμένος. Μια οργή με την οποία ο ελληνικός λαός δείχνει την αποστροφή του στο κατάντημα της κυβέρνησης, κατάντημα για το οποίο η ίδια όχι μόνο δε νιώθει ντροπή αλλά καυχιέται για την αποστολή που εξετέλεσε.
Με δυο λόγια, ο κύριος πρωθυπουργός βρήκε την ευκαιρία να "στιγματίσει" τον αγώνα των Κούρδων, σε μια ανακοίνωση που υποτίθεται ότι εκδόθηκε για "να μπουν τα πράγματα στη θέση τους" και που τελειώνει ως εξής: "Κάναμε το χρέος μας με τον καλύτερο τρόπο, απέναντι στην Ελλάδα και τα συμφέροντά της, απέναντι στο κουρδικό ζήτημα και τον ίδιο τον Οτσαλάν"!
***
Πρέπει να το σημειώσουμε με πλήρη επίγνωση της ιστορικής σημασίας του γεγονότος: Η Ελλάδα ποτέ - μέχρι τώρα - στην ιστορία του 20ού αιώνα δεν αμφισβήτησε το δικαίωμα του κουρδικού λαού να αγωνίζεται για την ύπαρξή του, με όλα τα μέσα που απαιτούνται, για να αντιμετωπίσει τις εναντίον του θηριωδίες. Ποτέ, εκτός από το 1923, όταν με τη Συνθήκη της Λοζάνης αποδεχόταν την κατάργηση της Συνθήκης των Σεβρών. Αποδεχόταν, δηλαδή, κατάργηση της Συνθήκης του 1920, όπου γινόταν σαφής αναφορά στη δημιουργία κουρδικού κράτους. Αλλά και τότε, το 1923, η Ελλάδα αναγκάστηκε να συνομολογήσει στη Συμφωνία της Λοζάνης - με την οποία οι "σύμμαχοι" θεώρησαν σκόπιμο να προστατέψουν τα συμφέροντά τους στα πετρέλαια της Μοσούλης και όχι να τηρήσουν τις προηγούμενες δικές τους υπογραφές για τη σύσταση του Κουρδιστάν - αναγκάστηκε δηλαδή να "αποκηρύξει" τον αγώνα των Κούρδων, μετά από μια τραγική ήττα σε έναν τραγικό πόλεμο και έπειτα από την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Τώρα, ο κύριος Σημίτης δεν έχει ούτε το άλλοθι μιας ήττας σε κάποιο πόλεμο, για να δικαιολογήσει την "αποκήρυξη", εκ μέρους του, του αγώνα των Κούρδων.
***
Κατόπιν όλων αυτών, που αν μη τι άλλο είναι αποκαλυπτικά της ενοχής της κυβέρνησης στην υπόθεση Οτσαλάν, τίθεται ένα ακόμα ζήτημα, σχετιζόμενο απολύτως και με τη θεωρία περί της "τιμιότητας της γυναίκας του Καίσαρα". Ας πάρουμε - ως υπόθεση εργασίας και μόνο - σαν ειλικρινή την εκδοχή της ελληνικής κυβέρνησης. Ας δεχτούμε - προς στιγμήν - ότι δεν παρέδωσε η ίδια τον Οτσαλάν στην Τουρκία, ότι δεν τον κατέδωσε, είτε απευθείας, είτε μέσω των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών ή άλλου τρόπου.
Αλήθεια, μετά από την παραπάνω ανακοίνωση του πρωθυπουργού, μετά από αυτή την "αποκήρυξη" των Κούρδων, που μάλιστα γίνεται όταν ο ηγέτης τους βρίσκεται στις τουρκικές φυλακές με ευθύνη της Ελλάδας, ποιος μπορεί να κατηγορήσει εκείνον που δεν πιστεύει λέξη από τα κυβερνητικά λόγια και που αντίθετα πιστεύει ότι έχουμε να κάνουμε με μια "κυβέρνηση - καταδότη";
Αλήθεια, όταν μια κυβέρνηση έχει στο ενεργητικό της τα "ευχαριστώ" προς τις ΗΠΑ μετά τα Ιμια, όταν έχει συνυπογράψει την ελληνοτουρκική συμφωνία της Μαδρίτης κατ' εντολήν της Ολμπράιτ, όταν αποδέχεται τη "διευθέτηση" των ελληνοτουρκικών προβλημάτων του Αιγαίου μέσω της συμφωνίας της στη νέα δομή του ΝΑΤΟ, όταν φέρθηκε όπως φέρθηκε στην υπόθεση των "S-300" μετά από απαίτηση των Αμερικανών, όταν την ώρα που ο Οτσαλάν πέφτει στα χέρια των Τούρκων στην Αθήνα συντελείται "πογκρόμ" κατά των Κούρδων μεταναστών, όταν ο πρωθυπουργός "αποκηρύσσει" τον κουρδικό αγώνα, ποιος μπορεί να κατηγορήσει εκείνον που δεν πιστεύει τίποτα από όσα λέει η κυβέρνηση και που πιστεύει, αντίθετα, ότι πρόκειται για "κυβέρνηση σπιούνων";
Σε ό,τι μας αφορά, η κατηγορία ότι πρόκειται για κυβέρνηση υποτελών υπαλλήλων των ιμπεριαλιστών, είναι η πιο αποτυπωτική για το ποιόν της.
***
Οι πολίτες αυτής της χώρας, για να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, δεν έχουν την υποχρέωση να παρακολουθούν την κυβερνητική προσπάθεια να αποσείσει τις ευθύνες που τη βαραίνουν, επικαλούμενη διάφορα "αθωωτικά" γι' αυτήν αστυνομικά σενάρια, σχετικά με τη σύλληψη του Οτσαλάν από τους Τούρκους. Η πολιτική της κυβέρνησης, πολιτική "γιες μεν" έναντι των ΗΠΑ, πολιτική που σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις καθορίζεται από την αμερικανική επικυριαρχία, είναι αρκετή για να καταλογιστούν στην κυβέρνηση όλες οι ευθύνες που τη βαραίνουν (και) στην υπόθεση Οτσαλάν.
Η ενοχή της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού είναι δεδομένη. Η προχτεσινή ανακοίνωση του κυρίου Σημίτη απλώς επικύρωσε τη βεβαιότητα όλων για την ενοχή της.
Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ο πρωθυπουργός, και ενώ ο Οτσαλάν βρισκόταν πια σιδηροδέσμιος στις τουρκικές φυλακές, επέλεξε τη στιγμή για να "αποκηρύξει" τον αγώνα των Κούρδων! Ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται για την ενοχή της ελληνικής κυβέρνησης;
Feeds
Πολύτιμες εμπειρίες και φιλόδοξοι στόχοι 
