Τώρα, μετά την κατά παραγγελία, από τους Αμερικανούς, εκτέλεση του εγκλήματος της παράδοσης του Οτσαλάν στην τουρκική κυβέρνηση, οι αυτουργοί, ως Φαρισαίοι, μιλούν για ανθρωπισμό. Τόσο πολύ ανθρωπισμό, που ξεχείλισε η έγνοια τους για την τύχη του. Και εύχονται, άκουσον - άκουσον μια δίκαιη δίκη. Είναι δε τόσα τα κροκοδείλια δάκρυα, που μοιάζουν σαν το δήμιο που λυπάται τα θύματά του, αλλά συνεχίζει να 'ναι δήμιος γιατί αυτή είναι η δουλιά του.

Ο Κ. Σημίτης, και οι εμπλεκόμενοι υπουργοί του, έκαναν ό,τι έκαναν. Αξίζουν την οργή του λαού όχι μόνο συναισθηματικά αλλά κυρίως πολιτικά. Πρέπει να καταδικαστούν με κάθε μέσο. Ο λαός μπορεί και πρέπει να βροντοφωνάξει: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ. Αλλά ο λαός μας έχει επίσης χρέος. Χρέος, πρώτ' απ' όλα απέναντι στο δοκιμαζόμενο κουρδικό λαό. Και έχει και την πείρα και τη δύναμη για να σταθεί στο ύψος αυτού του χρέους. Γιατί στις δύσκολες και τραγικές στιγμές που πέρασε στην ιστορία του, η αλληλεγγύη άλλων λαών του 'δινε δύναμη, να σηκώσει πιο ψηλά το μπόι του απέναντι σε κάθε τυραννική καταπίεση. Οι εκδηλώσεις συμπαράστασης στους ηγέτες του όταν δοκιμαζόντουσαν στις φυλακές, στις εξορίες, στα βασανιστήρια, είχαν συμβολή στην πάλη για την απελευθέρωσή τους. Και το πρόβλημα με τον Οτσαλάν δεν είναι μια "δίκαιη δίκη". Για την πολιτική δράση και τους πολιτικούς, η μόνη δίκαιη δίκη είναι η ελεύθερη δοκιμασία τους στο λαό. Αλλά γι' αυτό πρέπει να 'ναι ελεύθεροι. Και ο Οτσαλάν πρέπει να απελευθερωθεί.

Ο λαός μας και η νεολαία μπορούν και πρέπει να ξεσηκώσουν κίνημα αλληλεγγύης και συμπαράστασης τόσο για την απελευθέρωση του Οτσαλάν, όσο και για τον ίδιο τον κουρδικό λαό. Πολύμορφο κίνημα, με κάθε πρόσφορο μέσο, σ' όλους τους χώρους που ζουν και δουλεύουν οι απλοί άνθρωποι του μόχθου. Η πρώτη άμεση απάντηση των κομμουνιστών στη συγκέντρωση - διαδήλωση της Τρίτης, ήταν η αρχή. Τη σκυτάλη πήραν χτες, οι πολιτικές νεολαίες. Πλήθος τα ψηφίσματα από διάφορους μαζικούς και άλλους φορείς, αλλά απαιτείται και έμπρακτη δραστηριότητα. Για να εκφραστεί η ουσία και το περιεχόμενο της αλληλεγγύης, με την πολιτική αντιπαράθεση στη "νέα τάξη πραγμάτων". Ενάντια στη Συμφωνία Σένγκεν, για την υπεράσπιση του πολιτικού ασύλου και του δικαιώματος των προσφύγων, για να μπορέσει ο κουρδικός λαός να ζήσει λεύτερος στη γη του.

Μα τούτη η οργή του λαού που πρέπει να ξεσπάσει, μπορεί και πρέπει να δυναμώσει το αντιιμπεριαλιστικό λαϊκό κίνημα, ενάντια στους Αμερικανούς, ενάντια στην ΕΕ και στη διαβόητη ΚΕΠΠΑ, ενάντια σ' όλους όσοι τα υπερασπίζονται και τα προωθούν στην Ελλάδα. Την ώρα που τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στο Κοσσυφοπέδιο, που οι βομβαρδισμοί είναι ασταμάτητοι στο Ιράκ, που η "νέα τάξη" επιβάλλεται χτυπώντας τους λαούς, η ελληνική κυβέρνηση και οι πολιτικοί της σύμμαχοι, αριστεροί και δεξιοί, πρέπει να πληρώσουν το τίμημα της συμμετοχής ή της ανοχής τους στην προώθησή της. Με τον αγώνα του λαϊκού μετώπου που θα τους συντρίψει οριστικά.