Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε ο διάλογος που έλαβε χώρα, μετά το τέλος της εισηγητικής ομιλίας, μεταξύ της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και των δημοσιογράφων. Τον παραθέτουμε αυτούσιο:

- Κυρία Παπαρήγα, η πρώτη ερώτηση είναι αν πιστεύει το ΚΚΕ ότι η Ελλάδα παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους. Και η δεύτερη ερώτηση είναι (σ.σ. δεν ακούγεται η ερώτηση). Το πώς έφτασε ο Οτσαλάν;

- Η Ελλάδα με την έννοια του ελληνικού λαού, δεν παρέδωσε τον Οτσαλάν. Τον παρέδωσε ο κύριος Σημίτης με τους επιτελείς του, τον παρέδωσε η ελληνική κυβέρνηση. Τώρα, αν γνώριζαν όλοι οι υπουργοί, αυτό για μας είναι ένα δευτερεύον ζήτημα.Ας βγει ο καθένας να πει και ας πάρει έμπρακτα θέση σ' αυτό το ζήτημα. Να μην καλύπτεται πίσω από συλλογικές ή ατομικές ευθύνες. Επικεφαλής της παράδοσης ήταν ο κύριος Σημίτης, γι' αυτό λέμε ότι θα ήταν θετική η ενέργειά του σήμερα να παραιτηθεί πρώτα ο ίδιος και μετά να ζητήσει και την παραίτηση και των συνυπευθύνων.

Δεύτερο ζήτημα. Ανεξάρτητα από τον τρόπο που μπήκε ο Οτσαλάν στην Ελλάδα, αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι χτύπησε την πόρτα της Ελλάδας. Τι έπρεπε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση; Πρώτον: Να δημοσιοποιήσει το ζήτημα.Να πει "ο άνθρωπος αυτός ήρθε στην Ελλάδα". Δεν έχει σημασία πώς ήρθε, κι αν τον έφεραν μεμονωμένοι άνθρωποι, ή γιατί τον έφεραν. Δηλαδή, εμάς θα μας χτυπήσει την πόρτα ένας Κούρδος διωκόμενος, θα ψάχνω να βρω πώς μπήκε στην πόρτα και πώς πέρασε τον φύλακα; Και θα τον διώξω, γιατί δεν είχε ενημερώσει ότι θα 'ρθεί; Η ελληνική κυβέρνηση όφειλε λοιπόν να το δημοσιοποιήσει. Ηταν το πρώτο μέτρο προστασίας του Οτσαλάν. Οχι η κρυφή τάχα αλληλεγγύη. Να πει: "βρίσκεται εδώ και εγώ δεν πρόκειται να τον διώξω, εγώ θα του δώσω προστασία και καλώ τους συμμάχους - τους περίφημους συμμάχους της κυβέρνησης - να με βοηθήσουν σ' αυτό το έργο". Να ενημερώσει τον ελληνικό λαό, να ενημερώσει τα κόμματα. Υπήρχαν πολλοί τρόποι.

Δεύτερον: Εκανε το συνειδητό λάθος, λέμε εμείς - ας πούμε ότι τα 'χασε - και τον πήγε στην Κένυα, που για μας δεν πήγε τυχαία στην Κένυα.Κι έρχεται η κυβέρνηση της Κένυας και λέει "μάθαμε έχετε τον Οτσαλάν, δεν τον δεχόμαστε". Να βγει η ελληνική κυβέρνηση και να πει: "εδώ στην Πρεσβεία μέσα, είναι ο Οτσαλάν, δεν ξέρω πώς μπήκε στην Κένυα, ή δεν έχει σημασία πώς μπήκε, αυτά θα τα βρούμε μετά. Εγώ τον προστατεύω και ζητώ - αν θέλετε - κι άλλους τρόπους συλλογικά, κυβερνήσεις άλλες, πολιτικές δυνάμεις, κοινωνικές οργανώσεις, παρατηρητήρια - όλα αυτά τα περίφημα παρατηρητήρια να μην παίρνουν μόνο λεφτά και να τα τρώνε και να κάνουν ημερίδες - να 'ρθείτε εδώ να προστατεύσουμε αυτόν τον άνθρωπο και να δούμε τι θα γίνει. Σε καμία όμως περίπτωση δεν τον παραδίδω στις τούρκικες αρχές".

Δε νομίζω ότι της λείπει η φαντασία της κυβέρνησης. Η θέληση της λείπει.Εγώ δεν μπορώ να μπω στη λογική γιατί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έφεραν τον Οτσαλάν στην Ελλάδα. 'Η, να το πω κι αλλιώς: έχω πολλά ερωτηματικά, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι ότι ήταν στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης.

- Εάν πιστεύετε εσείς ότι η κυβέρνηση δεν είχε ευθύνες από το γεγονός ότι διάφοροι - κακοπροαίρετοι, καλοπροαίρετοι, δεν υπάρχει θέμα - κάνουν κακή εξωτερική πολιτική.

- Είναι μετάθεση του προβλήματος. Αυτό είναι επιχείρημα που φέρνει η κυβέρνηση. Είναι ένα πλαστό δίλημμα και είναι μετάθεση του προβλήματος. Με την ευκαιρία να σας πω κάτι. Ολοι αυτοί οι υπουργοί της κυβέρνησης οι οποίοι μάλιστα λένε ότι στα χρόνια της δικτατορίας έχουν υποφέρει κι έχουν πάθει, ξέρουν τι σημαίνει ένας καταδιωκόμενος που δεν του ανοίγει την πόρτα κανείς; Ακουμπάει στον πρώτο που θα βρει μπροστά του κι έχει εμπιστοσύνη. Εμείς οι κομμουνιστές έχουμε ζήσει και μέσα στην Ελλάδα και εκτός Ελλάδας τέτοιες καταστάσεις. Να σε παρακολουθούν όλες οι μυστικές υπηρεσίες, οι πρεσβείες για το τι αντιδικτατορική δράση κάνεις και με ποιους έρχεσαι σε επαφή.

Κι ένας άνθρωπος απομονωμένος και διωκόμενος, όταν δεν ακουμπάει πουθενά, όταν όλοι τον διώχνουν και υποκρίνονται, οι κύριοι Ντ Αλέμα και διάφοροι άλλοι, εκείνη τη στιγμή ακουμπάει σε κάποιον που έχει εμπιστοσύνη. Τι να κάνει δηλαδή;

Να του κάνουμε και κριτική τώρα του Οτσαλάν, ότι δεν τα χειρίστηκε καλά; Σκεφτείτε, ελάτε στη θέση ενός ανθρώπου που δεν έχει "πού την κεφαλήν κλίνη". Και του προσφέρεται μια βοήθεια, να πάει στην Ελλάδα, όπου υπάρχει κίνημα αλληλεγγύης προς τον κουρδικό λαό.

Από εκεί και πέρα, τι παρασκήνιο έχει η υπόθεση και τι παιχνίδια παίζονται, εγώ δεν μπορώ να ξέρω. Ηταν στα χέρια της κυβέρνησης, επί πολλές μέρες. Αυτό είναι γνωστό και δεν το αρνείται η κυβέρνηση.

- Κυρία Παπαρήγα, είπατε ότι η παραίτηση των τριών υπουργών δεν αρκεί. Σαφώς ζητάτε την παραίτηση του πρωθυπουργού και συνεπώς πρόωρες εκλογές; Ενα δεύτερο δηλαδή, θα ήταν ότι πρέπει να γίνουν διπλές εκλογές μαζί με Ευρωεκλογές; Θα υπάρξει κάποια συνεργασία ή μάλλον κάποια συζήτηση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης γι' αυτό το θέμα; Και τρίτον, αν συμφωνείτε με τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής από τη Βουλή, για να διερευνηθεί το θέμα.- Κατ' αρχήν στο θέμα των εκλογών. Εμείς δεν είμαστε αυτοί που θ' ασχοληθούμε με την τεχνική του ζητήματος. Εμείς λέμε το εξής πράγμα: έχουμε έναν πρωθυπουργό ο οποίος δεν είπε ότι οι υπουργοί χειρίστηκαν τα ζητήματα χωρίς τη θέλησή μου, δεν ήξερα.

Εναν πρωθυπουργό χαμένο μάλιστα για κάποιες μέρες, ο οποίος καλύπτει τους υπουργούς και λέει πολύ σωστά έπραξαν. Και δεν παραιτείται ο ίδιος. Οι ίδιοι λόγοι που υπαγορεύουν την παραίτηση των τριών υπουργών, υπαγορεύουν και την παραίτηση του πρωθυπουργού.

Εάν το έκανε αυτό ο κύριος Σημίτης, θα έδειχνε ότι εν πάση περιπτώσει στοιχειωδώς είχε κάποια ευαισθησία, ας το πούμε και κάποια ποιότητα, εμείς όμως όλα αυτά τα συνυπολογίζουμε. Και λέμε, μήπως όλα αυτά τα πράγματα και οι παραιτήσεις κλπ. και ότι βγαίνει ο καθένας και λέει "δεν ήξερα", ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλον, μήπως είναι για να ξεπλυθεί η κυβέρνηση;

Δεύτερον. Μην ξεχνάτε, η υπόθεση Οτσαλάν βγάζει στην επιφάνεια το σχέδιο που υπάρχει στην περιοχή και υλοποιεί τη διανομή των αγορών, δηλαδή αλλαγή των συνόρων. Γι' αυτό είπα είναι η κορυφή του παγόβουνου.

Το ξέραμε αυτό. Το καταγγέλλουμε χρόνια. Αλλά βλέπετε ότι φτάνει σε τέτοιες ακραίες μορφές. Αύριο μπορεί να βγαίνουμε εμείς από την Ελλάδα και να μας συλλαμβάνουν και να μας περνάνε από δικαστήρια.

Μ' αυτή την έννοια λέμε, τώρα πού πάει το πράγμα; Βεβαίως, κατ' αρχήν υπάρχει ο αγώνας του λαού που για μας είναι αναντικατάστατος.

Αλλά εδώ πρέπει να παρέμβει ο ελληνικός λαός, τώρα πια που έχει καινούρια δεδομένα στα χέρια του και να πάρει την ευθύνη και να τοποθετηθεί. Να γίνουν τώρα οι εκλογές, να γίνουν σε δύο μήνες δεν είναι κάτι που ασχοληθήκαμε. Εμείς βάζουμε πολιτικά το ζήτημα, ότι ο λαός πρέπει να διεκδικήσει εκλογές και πρέπει να έχει συνείδηση ότι δεν μπορεί να ψηφίζει όπως ψήφιζε πριν. Γιατί αν είναι να ψηφίζει όπως ψήφιζε πριν, νομιμοποιημένη βγαίνει αυτή η πολιτική. Τώρα πια γιατί να φοβηθούμε τις εκλογές; Οταν παρεμβαίνει ο λαός είναι φόβος;

Ο κ. Σημίτης έδειξε το εξής: Το λαό φοβάται. Ούτε την Τουρκία φοβάται, ούτε τίποτα. Φοβάται το λαό και τα μέτρα πυγμής τα χρησιμοποιεί κατά του λαού και εσωτερικά με την καταστολή και εναντίον λαών που παλεύουν. Εκεί έχει μεγάλη πυγμή. Ας δείξει κι ο λαός την πυγμή του.

- Συνεπώς ζητάτε πρόωρες εκλογές.

- Βεβαίως.

- Για την Εξεταστική Επιτροπή;

- Εχουμε πήξει από Εξεταστικές Επιτροπές. Μα είναι δυνατόν η Εξεταστική Επιτροπή να μπει στα άδυτα των αδύτων της CIA; Για να κοροϊδευόμαστε τώρα είναι;

- Πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει. Θα υπογράψετε ένα τέτοιο κείμενο;

- Για να πω την αλήθεια δεν το έχουμε καν συζητήσει. Πρέπει, όμως, να σας πω ότι έχουμε μια εμπειρία ως κόμμα. Αυτές οι Εξεταστικές Επιτροπές είναι για να κερδίζεται χρόνος. Διότι, θα πει και η κυβέρνηση, αφού έχουμε Εξεταστική Επιτροπή περιμένετε να δούμε τι θα βγάλει η Εξεταστική Επιτροπή. Και ξέρετε, αυτό "το περίμενε"! Οταν τα πράγματα είναι γυμνά, είναι πια η ώρα του λαού. Εμείς θα κάνουμε το καθήκον μας κι εμείς έγκαιρα προειδοποιήσαμε το λαό. Δεν κάνουμε εκ των υστέρων κριτική που κάνουν τα άλλα κόμματα, γιατί αυτή η εκ των υστέρων κριτική είναι τίποτα. Μπορεί να πεις σε μια συγκεκριμένη στιγμή είναι θετική. Αλλά ξέρω, ότι μόλις γυρίσει αυτή η σελίδα και δήθεν ξεχαστεί, θα ξαναγυρίσουμε στα ίδια, στις Εξεταστικές Επιτροπές και στα θεσμικά όργανα και στις διακομματικές.