Κάθε μέρα που περνά επιβεβαιώνει ότι αυτό το κλίμα δεν αντιστρέφεται. Οτι αυτό το ΟΝΕΙΔΟΣ, δεν το αντέχει η ψυχή και το φιλότιμο κανενός Ελληνα πατριώτη! Οτι αυτό το ΑΙΣΧΟΣ δεν το ξεπλένουν οι ψευτοανασχηματισμοί και οι συνήθεις ελιγμοί των αρχιερέων της πολιτικής απάτης. Η αγανάκτηση φουντώνει. Και γίνεται όλο και πιο πολύ συνείδηση πως αυτή τη, για όλους μας, ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ που σηματοδοτεί σήμερα η τραγωδία Οτσαλάν και το δράμα του κουρδικού λαού, δεν υπάρχει καμία άλλη δύναμη να τα αποτρέψει, εκτός από τη δύναμη του ίδιου του λαού. Γιατί, οι συγκλονιστικές εξελίξεις που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες, δεν είναι παρά μια εικόνα του τρομαχτικού κόσμου που χτίζουν γύρω μας, οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού. Ενός κόσμου, όπου ο αγώνας για ανεξαρτησία και δικαιώματα, επικηρύσσεται ως τρομοκρατία και οι αγωνιστές διώκονται ως τρομοκράτες από ένα διεθνές δίκτυο κεφαλοκυνηγών. Οπου, αυτό που μέχρι τώρα θεωρούσαμε ως κεκτημένο στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του πολιτισμού και του διεθνούς δικαίου, θα τελεί υπό την απόλυτη αίρεση των επιτελαρχών του ιμπεριαλισμού. Οπου, ένας αγωνιστής θα μπορεί να πατά στη γη και να αναπνέει, μόνο εφόσον το επιτρέπουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΣΙΑ. Διαφορετικά θα παραδίδεται από τις απανταχού "φιλιππινέζες", βορά στα κοράκια προς... παραδειγματισμόν όλων.

Αυτά που μέχρι χτες θα φάνταζαν τουλάχιστον υπερβολές, σήμερα αποδεικνύονται μια ανατριχιαστική πραγματικότητα. Η τραγωδία Οτσαλάν λειτούργησε κυριολεκτικά σαν ηλεκτροσόκ στις συνειδήσεις. Το διαπιστώνεις αυτό σε κάθε σου βήμα. Καταγράφεται στη διάχυτη διάθεση του κόσμου να ξεφύγει από τη "διαμαρτυρία" του καναπέ και να "κάνει κάτι". Αποτυπώνεται στην ενεργοποίηση ανθρώπων και παραγόντων, που έδιναν την εντύπωση του "απόντος" ή του "αδιάφορου". Εκδηλώνεται, πάνω απ' όλα, στη μαζικότητα, στη ζωντάνια, στη μαχητικότητα, στην πλατύτητα, στα συνθήματα των κινητοποιήσεων που έγιναν μέχρι τώρα και οργανώθηκαν "εν ριπή οφθαλμού" από πλήθος φορέων. Και έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της "σπίθας" που άναψε, δεν τις ζήσαμε ακόμα. Οτι το περήφανο ανθρώπινο ποτάμι που ξεχύνεται τις τελευταίες μέρες στους δρόμους ενάντια στο δοσιλογισμό και στη φρικιαστική "νέα τάξη", ενάντια στην πολιτική της πιο εξευτελισμένης υποτέλειας, θα αυξάνεται, θα πολλαπλασιάζεται. Και είναι αυτό το ποτάμι, που μπορεί να ξεπλύνει το ΑΙΣΧΟΣ, να καταλογίσει τις ευθύνες σε όλους τους πραγματικούς υπεύθυνους, να κάνει την ελληνική κυβέρνηση να πληρώσει με το επιβαλλόμενο τίμημα τη βαρύτατη ενοχή της, να βγάλει τις μάσκες από διάφορους που καθυστερημένα και υποκριτικά δείχνουν να"κόπτονται", να επιβάλλει εξελίξεις σε όφελος του λαού.

Αυτό το κίνημα τρέμουν οι ΕΝΟΧΟΙ και οι ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ, που είναι έτοιμοι να δώσουν ξανά γη και ύδωρ στα εγκληματικά σχέδια των υπερατλαντικών και Ευρωπαίων συμμάχων τους, όπως δείχνει η μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο μιας νέας επιχείρησης αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια. Αυτό το κίνημα που δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν, επιχειρούν τώρα να το εκτρέψουν σε ανώδυνες κατευθύνσεις. Ετσι τολμάνε να εμφανίζονται ακόμα και αλληλέγγυοί του! Να ισχυρίζονται, χωρίς ίχνος ντροπής, ότι "όλοι πονάμε", όλοι έχουμε την ίδια συνείδηση, όλοι ψάχνουμε να δούμε τι έγινε, αφού κανένας τους δεν ξέρει τίποτα για το "φόνο"! Το κάνουν γιατί έχουν "πιάσει" το κλίμα της παλλαϊκής κατακραυγής και αγανάκτησης. Ας τους κάνουμε να "πιάσουν" και το μήνυμα, ότι μπορούμε και πρέπει να ανατρέψουμε αυτούς και την επικίνδυνη πολιτική τους.