"Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης". Με τη φράση αυτή η λαϊκή σοφία περιγράφει ανθρώπους οι οποίοι καλύπτουν το άδικό τους επιτιθέμενοι σ' αυτόν που πραγματικά έχει το δίκιο. Και στην περίπτωση των επιχειρηματιών του ποδοσφαίρου σκιαγραφεί πλήρως την πραγματικότητα. Χτες η ΕΠΑΕ μ' αφορμή δημοσιεύματα για τα περιβόητα χρέη των ποδοσφαιρικών εταιριών προς το δημόσιο (που ποτέ δεν εξοφλούνται...) πέρασε στην αντεπίθεση.

Ούτε λίγο - ούτε πολύ ζητάει άπαντες να 'ναι ευχαριστημένοι γιατί τα μέλη της χρωστάνε λιγότερα από άλλους! Και φυσικά επαναφέρει το αίτημα ακόμα πιο ευνοϊκής ρύθμισης, δηλαδή, σε απλά ελληνικά, χαρίσματος των οφειλών: "Τα τελευταία χρόνια η ΕΠΑΕ έχει προβεί σ' αλλεπάλληλες προσπάθειες προς την πολιτεία για τη ρύθμιση και την καταβολή των οφειλών.

Οι μέχρι σήμερα ρυθμίσεις, σ' αντίθεση με άλλες κοινωνικές ομάδες, ήταν ασύμφορες και επαχθείς (!) για τις ΠΑΕ, περιείχαν τόσο τα πάσης φύσεως πρόστιμα όσο και τις προσαυξήσεις (σ.σ. κοίτα... αδικίες). Οι ΠΑΕ, εκτός από ελάχιστες, ανταποκρίθηκαν, μ' αποτέλεσμα σήμερα, από την ίδρυσή τους (1979) να οφείλουν περίπου πέντε δισ δρχ. (σ.σ. τίποτα δηλαδή...), ενώ νεότερα αθλήματα όχι της εμβέλειας και της διάστασης του ποδοσφαίρου οφείλουν πολλαπλάσια ποσά".

Μάλλον δηλαδή αν εισχωρήσουμε στη λογική (;) της ΕΠΑΕ πρέπει να πούμε και "ευχαριστώ". Το θράσος των επιχειρηματιών στο ποδόσφαιρο έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Και αν αυτοί κοιτάνε τα συμφέροντά τους και προσπαθούν να τα υπερασπίσουν με κάθε μέσο, η πολιτεία έχει άλλο ρόλο. Στα πλαίσιά του λοιπόν το μερίδιο ευθύνης της για την αδηφαγία και τη θρασύτητα των ποδοσφαιροπαραγόντων είναι μεγάλο. Γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση, μηδέ της παρούσης εξαιρουμένης, απλά ενδίδει στις απαιτήσεις τους. Ετσι η απληστία τους μεγαλώνει "και εκεί που μας χρωστούσανε, ζητάνε και το βόδι".

Γ. Κ.