Μια επίσκεψη στο Εργατικό Κέντρο Καστοριάς αρκεί για να διαπιστώσεις το μέγεθος της ανεργίας. Εκεί συρρέουν οι άνεργοι, ζητώντας πληροφορίες τόσο για το ψευτοβοήθημα του ΟΑΕΔ, όσο και για κανένα μεροκάματο.

Ο Παύλος Κωστόπουλος είναι 63 χρόνων. Δουλεύει στη γούνα από μικρό παιδί. Σήμερα έχει συγκεντρώσει όλα κι όλα 1.200 ένσημα του ΙΚΑ και 5 χρόνια ασφάλισης στο ΤΕΒΕ! Δεν μπορεί να πάρει ούτε αυτό το βοήθημα των 150.000 δραχμών, επειδή τα δύο τελευταία χρόνια δεν έχει τα απαιτούμενα 30 ένσημα. "Συνέχεια άνεργος είμαι, λέει. Πού και πού βρίσκω κανένα μεροκάματο, αλλά δεν παίρνω ένσημο. Τα τελευταία χρόνια έχω δουλέψει σε 10 μαγαζιά και έχω πάρει περίπου 100 ένσημα. Αντε να βρω ένσημα για να πάρω σύνταξη"!

Δίπλα του ο Ζήσης Ηλιόπουλος 60 χρόνων. "Και εγώ στην ίδια κατάσταση βρίσκομαι -θα μας πει. Εχω συνολικά 3.000 ένσημα. Τα δύο τελευταία χρόνια έχω μαζέψει όλα και όλα 120. Ευτυχώς που πήρα αυτό το βοήθημα και θα αγοράσω πετρέλαιο για τη θέρμανση". Ο Χρ. Καρούτος απευθύνθηκε και αυτός στο ΕΚ για πληροφορίες γύρω από το βοήθημα. "Εχω τετραμελή οικογένεια και είμαι καιρό άνεργος. Περνάμε πολύ δύσκολα. Με πολλές στερήσεις".

Η Ελένη Πυραμίδου ήρθε πριν ένα χρόνο από τη Φλώρινα για μια καλύτερη ζωή. Τον περασμένο όμως Αύγουστο απολύθηκε από ένα βυρσοδεψείο που δούλευε. Από τότε ψάχνει για μεροκάματο. Το ίδιο και ο σύζυγός της που είναι άνεργος. "Πώς να τα βγάλουμε πέρα; Εχουμε και το ενοίκιο. Κάθε μήνα 80.000, πού να τα βρούμε;". "Για να πάρω αυτό το βοήθημα -μας λέει η Ερμιόνη Τοκακλίδου- αγόρασα ένσημα. Τι να κάνω; αγοράζω 100 ένσημα το χρόνο για την ασφάλισή μου. Οταν έχει δουλιά, δουλεύω στο σπίτι με το κομμάτι". "Εγώ έχω πάρει ένα παλτό να φτιάξω στο σπίτι μου", συμπληρώνει ο Κοσμάς Στεργίου.Για το ποσό που θα πάρει από αυτή τη δουλιά, μας λέει: "υπολογίζω γύρω στις 8.500 δραχμές". Για το πότε θα ξαναέχει δουλιά; "Μπορεί μετά από τρεις μήνες να έχω κάτι παρόμοιο". Ενσημα δεν παίρνει και στα 62 του χρόνια έχει μόλις 3.000.

"Είμαι 58 χρόνων και τα τελευταία 5 χρόνια είμαι άνεργος", θα μας πει ο Βασίλης Ρέπτσης και συνεχίζει: "Πριν λίγο καιρό πήρα μια κληρονομιά περίπου 850 χιλιάδες δραχμές για να παντρέψω την κόρη μου, αλλά τα χάλασα, αφού δεν είχα ψωμί να φάω". Ο Γιώργος Ρέβας είναι κωφάλαλος 55 χρόνων. Το βοήθημα που παίρνει από την Πρόνοια είναι 30.000 δραχμές. Ο φίλος του που τον συνοδεύει μας λέει ότι πάντα δούλευε στη γούνα, αλλά από το '90 δεν έχει "σταυρώσει" μεροκάματο. Τώρα τον βοηθούν κάποιοι φίλοι του, αφού είναι μόνοςστον κόσμο.

Στο Εκθετήριο Δημοπρατήριο Καστοριάς (ΕΔΗΚΑ) εκατοντάδες είναι οι βιοτέχνες που έχουν μήνες να δουν πελάτη. Τα γουναρικά τους, μεγάλης αξίας, μένουν απούλητα και όλοι συζητούν και περιμένουν να ανοίξει η αγορά της Ρωσίας. Διαφορετικά τα πράγματα είναι δύσκολα.

Στο ΕΔΗΚΑ συναντήσαμε το γουνοποιό Γιάννη Δέδε."Εχουμε πολύ σοβαρό πρόβλημα με τις πωλήσεις από τον περασμένο Αύγουστο, που υποτιμήθηκε το ρούβλι. Εχουμε οικογενειακή επιχείρηση, την οποία όμως από τις αρχές του έτους την κλείσαμε, αφού δεν είχαμε καμία παραγγελία".

Ο Βασίλης Τσίπος είναι συνταξιούχος και πρώην μέλος των γουνοποιών. Ο ίδιος, παθών από τα πανωτόκια των τραπεζών, τονίζει: "Το 1982 πήρα από την Εθνική Τράπεζα 1.800.000. Το δάνειο το ξεπλήρωσα το '92 και με τα πανωτόκια είχε εκτοξευτεί στα 16 εκατομμύρια. Τι να κάνω; Αυτά τα πανωτόκια έχουν πνίξει τους γουνοποιούς. Τώρα την επιχείρηση την έχει ο γιος μου, αλλά δε δουλεύει καθόλου".

Ο Γιώργος Ματαφτσής μάς επισημαίνει ότι ξεκίνησε από γουνεργάτης και έφτιαξε δική του βιοτεχνία. "Με τις σημερινές συνθήκες τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Εχω χάσει πολλά λεφτά, αφού δίνω εμπόρευμα σε ξένους με πίστωση. Πολλές φορές οι ξένοι αγοραστές δε μου στέλνουν τα λεφτά, αλλά τι να κάνεις... Σάμπως και εδώ που μένουν τα παλτά, χαμένα πάνε. Γι' αυτό αναγκάζομαι και ρισκάρω με ανθρώπους που δε γνωρίζω".

Η οικονομική κρίση της Καστοριάς έχει επηρεάσει εξ ολοκλήρου την περιοχή. Κανείς δε μένει ανεπηρέαστος από αυτή την κατάσταση. Ο Π. Παπαδόπουλος,που έχει καφενείο στο κέντρο της πόλης, μας λέει ότι η δουλιά έχει μειωθεί αισθητά. "Πριν την κρίση, πίσω από το μαγαζί μου υπήρχαν τρία γουναράδικα. Κάθε πρωί οι γουνεργάτες έρχονταν να πιουν καφέ. Τώρα πια τους έχασα".

Ο Δημήτρης έχει μπαράκι στο κέντρο της Καστοριάς. Στην ερώτησή μας πώς πάνε οι δουλιές, ομολογεί: "Χάλια. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα το κλείσω. Ο κόσμος δεν έχει καθόλου λεφτά. Ερχονται πίνουν έναν καφέ ή ένα ποτό και φεύγουν. Δεν τους φτάνουν να πιουν και άλλο. Πολλοί είναι αυτοί που δεν έχουν λεφτά και γράφουν τον καφέ τους. Κοίτα πόσα ποτά έχω γράψει απόψε"... και μας δείχνει τα τεφτέρια.

Στο ίδιο μπαράκι συναντήσαμε την παρέα της Χαρούλας,του Γιώργου,της Σοφίας.Η Χαρούλα διδάσκει ιδιαίτερα αγγλικά, αλλά οι δουλιές δεν πάνε καλά. Αργούν να την πληρώσουν. Οι γονείς της μαζί με το σύζυγό της έχουν κατάστημα με γουναρικά. Για τη δουλιά στο μαγαζί, μας απαντάει: "δε "σταυρώνουμε" πελάτη. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα φύγω από την Καστοριά". Ο Γιώργος πρόσφατα τέλειωσε τις σπουδές του στην Αγγλία και τώρα δουλεύει στο φροντιστήριο αγγλικών του πατέρα του. "Από τους 100 μαθητές που έχουμε, μόνο οι 20 έχουν πληρώσει τα δίδακτρα του πρώτου τριμήνου". Η Σοφία είναι αισθητικός και η δουλιά της έχει μειωθεί αισθητά. "Φέτος δεν έχω καμία πελάτισσα, που να έχει σχέση με τη γούνα". Οπως μας λέει το πρόβλημα το ξέρει από "πρώτο χέρι", αφού οι γονείς της έχουν εργαστήριο γουναρικών.

Η δουλιά με το κομμάτι στο σπίτι είναι ιδιαίτερα σκληρή, αλλά και πολύ φθηνή. Επισκεφτήκαμε το μικρό εργαστήριο γούνας του Χ. Σταμπολίδη,ο οποίος μαζί με τη γυναίκα του έχουν στήσει δύο ραπτικές μηχανές και αναλαμβάνουν δουλιές από μεγαλογουνοποιούς. Οπως μας λέει ο Χ. Σταμπολίδης, "τον τελευταίο καιρό η δουλιά έχει πέσει πολύ. Προσπαθούμε να βρούμε και να ράψουμε κανένα παλτό, αλλά είναι δύσκολο. Βλέπετε τι ψιλοδουλιά κάνουμε. Τα έξοδα είναι πολλά. Μόνο αυτές οι δύο μηχανές που έχουμε στο εργαστήριο κοστίζουν περισσότερα από δύο εκατομμύρια".