Αν ήθελε κάποιος να περιγράψει με έναν τίτλο και με μια εικόνα τι επικρατεί στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ο τίτλος δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τον εξής: "Το ρουσφετάκι της στιγμής"! Τι εννοούμε; Είναι απλό (και εδώ φανταστείτε την εικόνα για την οποία μιλούσαμε). Περίπου 5.500 σύνεδροι που βρέθηκαν στην αίθουσα των εργασιών της πρώτης μέρας, αμέσως μετά την ομιλία του πρωθυπουργού, ξεχύθηκαν στους διαδρόμους του ειδικά διαμορφωμένου χώρου στο Ολυμπιακό Στάδιο. Για να κάνουν, όμως, τι; Για να πάρουν αέρα; Για να δουν παλιούς γνωστούς; Για να "ζυμωθούν" στα διάφορα εσωκομματικά "πηγαδάκια"; Ε, όχι. Τέτοια πράγματα στο ΠΑΣΟΚ είναι δευτερεύοντα πλέον. Η μεγάλη αγωνία, που αποτυπώνεται σε πολλές γωνιές του συνεδριακού χώρου, δεν είναι άλλη από το πώς οι εκεί παρευρισκόμενοι θα βρουν την ευκαιρία να μιλήσουν στον "κύριο υπουργό", να τον πλησιάσουν, να τον ακουμπήσουν λίγο με τα ακροδάχτυλα και να του αποσπάσουν την προσοχή του, έστω για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου, ώστε να του καταθέσουν το αίτημα για... "το θέμα μου, κύριε υπουργέ"! Ναι. Είναι φοβερό! Ενα σμάρι ανθρώπων, το έβλεπαν χτες οι δημοσιογράφοι (σ. σ.: όχι όλοι οι δημοσιογράφοι, αφού λόγω του ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, πώς θα μπορούσαμε να βλέπουμε όλοι τα ίδια πράγματα;), να μετακινείται από το ένα μέρος στο άλλο ή να γιγαντώνεται ταυτόχρονα σε πολλές μεριές και πάντα στη μέση κάποιος "κύριος υπουργός". "Υπουργέ μου", από δω, "υπουργέ μου", από εκεί, αναστατωμένο το σμάρι. Και στη μέση ο υπουργός. Και γύρω από τον "κύριο υπουργό" οι... "σοσιαλιστές" σύνεδροι, που εκκόπτοντο για ένα γλυκό εξουσιαστικό λόγο, συμπόνιας και ενδιαφέροντος, αναφορικώς προ την "υπόθεσή τους"... Τη "γνωστή", δε, εις τον "κύριον υπουργόν" υπόθεσιν...

Εκτός, όμως, από το "ρουσφετάκι" της στιγμής, έχουμε και την αναμονή για το "ραβασάκι". Μιλάμε, φυσικά, για το "ραβασάκι" που περιμένουν οι σύνεδροι, λίγο πριν τις ψηφοφορίες της Κυριακής, για να μάθουν ποιον εντέλλονται από τους "ομαδάρχες" τους να ψηφίσουν για τη νέα ΚΕ του κόμματος. Αυτό θα πει κόμμα "αρχών" και μάλιστα "σοσιαλιστικών"! Αυτό θα πει συνέδριο "πολιτικών θέσεων". Αυτό θα πει, προπαντός, κόμμα με "ιδεολογία" και "όραμα". Φυσικά, αυτό μπορεί να μην είναι πρόβλημα για τα στελέχη και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά για την κοινωνία, που διαφεντεύεται από ένα κόμμα το οποίο το διαφεντεύουν τα "οράματα" των... "λιστάρχων" του, μάλλον είναι πρόβλημα.

Πέρα από τα παραπάνω, η χτεσινή πρώτη μέρα του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ ήταν η μέρα της μάχης των εντυπώσεων, μεταξύ των διαφόρων πτερύγων του θιάσου. Τις κέρδισε ο Κ. Σημίτης τις εντυπώσεις. Το ζητούμενο όμως είναι άλλο. Αλλη είναι και η αγωνία όσων συμμετέχουν σε αυτό το παιχνίδι νομής της εξουσίας: Τόσο οι μεν της πλειοψηφίας, όσο και οι δε της μειοψηφίας, αγωνιούν αν θα μπορέσουν να εξαργυρώσουν αυτές τις "κεκλεισμένων των θυρών" εντυπώσεις στο πεδίο της κοινωνίας. Αν θα μπορέσουν, δηλαδή, να υποκλέψουν για μια ακόμα φορά τη λαϊκή ψήφο, αρχής γενομένης από τις ευρωεκλογές. Αγωνιούν αν η παράσταση που θα δώσει για 4 μέρες ο θίασός τους στο Ολυμπιακό Στάδιο, θα συνεχίσει... "να κόβει εισιτήρια" - δηλαδή να προσπορίζεται ψήφους - και μετά. Εκεί - στον αριθμό των "εισιτήριων", στο "ταμείο" των ψήφων - θα κριθούν τόσο τα συνεδριακά τους "παζάρια", όσο και το ύφος και η πόζα τους. Και εκεί πρέπει να "πατώσουν". Γιατί ο ελληνικός λαός πρέπει να γυρίσει την πλάτη στην παράστασή τους και να απαλλαγεί από το θίασο που τον απαρτίζουν "όλοι μαζί", όπως λέει και ο Κ. Σημίτης.