Το Δεκέμβρη του '98, το Τμήμα Διμερών Αμυντικών Συνεργασιών ΙΙ της Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων του ΕΠΥΕΘΑ, σκιαγραφεί την πλήρη ταύτιση της ελληνικής κυβέρνησης με το ΝΑΤΟ. Προσφέρει, δε, και... επιχειρήματα "ιδεολογικού" χαρακτήρα (!) και "έγκυρης ανθρωπιστικής ανάγνωσης" (!) του Διεθνούς Δικαίου, ώστε να παρακαμφθεί από το ΝΑΤΟ η θέση της Σερβίας, πως τοΚόσσοβο είναι εσωτερική της υπόθεση και άρα, ουδείς δικαιούται να παρέμβει, πολύ περισσότερο στρατιωτικά.

Ετσι λοιπόν στο εν λόγω έγγραφο σημειώνεται:

"Το επιχείρημα των Γιουγκοσλάβων, ότι η υπόθεση του Κοσσυφοπεδίου είναι εσωτερικό τους θέμα δεν είναι αποδεκτό, καθόσον αποσταθεροποιεί όλην την περιοχή και επηρεάζει όλες τις γειτονικές χώρες. Πρόκειται κατά βάση για ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που έχει συνεπώς διεθνή χαρακτήρα"!

Συνεπώς, κατά την ελληνική κυβέρνηση, το ΝΑΤΟ όχι απλώς δικαιούται, αλλά έχει και υποχρέωση να επέμβει στη Σερβία, για... ανθρωπιστικούς λόγους!

Επαναλαμβάνουμε ότι τα παραπάνω αναγράφονταν σε υπηρεσιακά έγγραφα της κυβέρνησης το Δεκέμβρη του 1998. Λίγο αργότερα, το Γενάρη του 1999, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος, πιστός στο πνεύμα του... επερχόμενου "ανθρωπισμού" της εισβολής των ΝΑΤΟικών στη Σερβία, δήλωνε το εξής φοβερό: Η υπόθεση, έλεγε, στο Κόσσοβο, προκαλεί κρίση και ότι σε συνθήκες κρίσης τα όρια της εθνικής κυριαρχίας πρέπει να περιορίζονται! Τα όρια της εθνικής κυριαρχίας της Σερβίας, εννοούσε...