Ομως, ο πόλεμος είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ και χαράζει με τον μοναδικό του τρόπο την αλήθεια και το ψέμα. Δε σηκώνει τις γνωστές παραδοσιακές "τουρλού - τουρλού" συνταγές, όπου στα λόγια ανακατεύονται συμφέροντα και στόχοι των ιμπεριαλιστών με εκείνους των λαϊκών μαζών, για να προωθηθούν, τελικά, οι επιθυμίες του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου. Φυσικά, εκείνοι που έμαθαν μόνο αυτό τον τρόπο "μαγειρικής" - άσκησης πολιτικής, για να δηλητηριάζουν συνειδήσεις, τώρα μοιάζουν όλο και περισσότερο με υπέργηρο ηθοποιό, που πιστεύει, πως μπορεί να παίξει πρωταγωνιστής στο "Λεωφορείο ο πόθος"...

****

Επίσης, ο πρωθυπουργός, στην αρχική γραμμή των ψευδαισθήσεων, που έχει χαράξει για να φυλάξει, τάχα, την Ελλάδα σε "θερμοκοιτίδα", μακριά από την κρίση, μόνο που δε μας είπε πως συνορεύουμε με τη Μασαχουσέτη, που βρίσκεται ...όμορη με το Λονδίνο. Για παράδειγμα, στη λογική "Πρώτα η Ελλάδα", τόνιζε πως "πρέπει να λειτουργούμε σε συνεργασία με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ". Λες και δε γίνεται ο πόλεμος λίγες μόλις ώρες από τη Θεσσαλονίκη. Λες και δεν έχουν φουσκώσει τα σύνορα, όπως το νερό στο φράγμα, από τους πρόσφυγες που δημιούργησαν οι βομβαρδισμοί. Λες και δε μετέχει η χώρα, με επιλογή της κυβέρνησης, "με τα μπούνια" στο έγκλημα. Λες και δε φαίνεται μπροστά στα μάτια ολόκληρου του ελληνικού λαού ότι οι όποιες "πρωτοβουλίες", αλλά και "διαφοροποιήσεις" πηγάζουν ακριβώς στο διαφορετικό καταμερισμό - χειρισμό, που κάνει το ίδιο το ΝΑΤΟ, που, γνωρίζοντας τερτίπια και ιδιομορφίες (κοινή γνώμη, σύνορα κλπ.), κάνει τη δουλιά του, διευκολύνοντάς τους, ταυτόχρονα, να επιβιώνουν στην εξουσία για να κάνει ακόμα καλύτερα τη δουλιά του.

****

Οσο, όμως, απομακρύνεται η πολιτική της κυβέρνησης και των συνοδοιπόρων της από το λαϊκό αίσθημα, τόσο προβάλλει η άμεση ανάγκη, αυτό το αίσθημα να μετατραπεί σε συνείδηση. Οσο τα τωρινά καθημερινά παραμύθια φαίνονται στα μάτια του κόσμου, σαν "κουκκίδες μακρινές", αφού κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση με τις αληθινές του επιθυμίες και πραγματικές ανησυχίες, τόσο πιο "αόρατα" - απειλητικά, σε σχέση με τα συμφέροντά του, φαίνονται τα άλλα, τα πάγια παραμύθια, που αποτελούν "μονόδρομους", "στόχους" και, κατά περίπτωση, μοναδικές ιδεολογίες.

Για παράδειγμα, με την ΕΕ να πρωταγωνιστεί στο έγκλημα, που γίνεται μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, στόχοι, όπως η ΟΝΕ σαν "μοναδική προοπτική" για το μέλλον της χώρας, ακούγονται πλέον το ίδιο απειλητικοί, όπως οι καθημερινοί απάνθρωποι βομβαρδισμοί τους. Με την ευκαιρία, είναι περιττοί πλέον οι όποιοι λογαριασμοί για το "πόσα δίνουμε και πόσα εισπράττουμε" από τον ιμπεριαλιστικό σχηματισμό, αφού ο ισολογισμός γίνεται πια καθημερινά σε νεκρούς, ερείπια και διαρκείς απειλές και εκβιασμούς. Κανένας Ελληνας δεν πρέπει πλέον να έχει τέτοιες απορίες. Λύθηκαν όλες μέσα σε δεκατέσσερις μέρες.

****

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Εκείνοι από το λαό, που αισθάνονται πως "για αλλού κινήσανε και αλλού η κυβερνητική πολιτική τούς πάει", πρέπει άμεσα να βρεθούν στο δρόμο, που κινήσανε... Πλέον δε φτάνει η σκέτη συναισθηματική καταδίκη των βομβαρδισμών. Χρειάζεται άμεση, συνειδητή, εφ' όλης της ύλης απόρριψη της πορείας, που εκείνοι που τη χάραξαν έφεραν τις σημερινές θλιβερές πραγματικότητες