ΤΟ ΠΙΟ ΦΟΒΕΡΟ αποτέλεσμα της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων στην παγκόσμια ταξική πάλη: Με την επικράτηση της αντεπανάστασης στο πρώην σοσιαλιστικό τμήμα της Ευρώπης, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος λυσσομανά στην καρδιά των Βαλκανίων. Πρόσχημα της ΝΑΤΟικής επίθεσης στη Γιουγκοσλαβία: Η προστασία της αλβανικής μειονότητας στο Κόσσοβο. Πραγματική αιτία: Η ανταγωνιστική σύμπλευση του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κέντρου, μέσα από τον, ανέκαθεν, επιθετικό συνασπισμό τους στο ΝΑΤΟ, για μοίρασμα των σφαιρών επιρροής, τον έλεγχο των ενεργειακών δρόμων και πηγών πρώτων υλών. Αυτή η αλήθεια γίνεται κοινή λαϊκή συνείδηση και κάτω από την παρέμβαση του ΚΚΕ, μέσα στη ραγδαία ροή των γεγονότων (σελίδες 10 - 11)"Η ΠΟΡΕΙΑ αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια (...), ιδιαίτερα εξαιτίας των εξελίξεων στη Γιουγκοσλαβία, αποκτά δραματικές διαστάσεις" (Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, 1η Ιούνη 1991).

Αυτά λέγαμε το καλοκαίρι του 1991. Δεν κρυβόμασταν. Διατυπώναμε με απόλυτη σαφήνεια τις ανησυχίες μας για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στα Βαλκάνια. Τα άλλα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου αναζητούσαν στις τοποθετήσεις μας "σκοπιμότητα". Σήμερα, η επέμβαση του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη Γιουγκοσλαβία έχει πάρει ακραίες μορφές βαρβαρότητας. Εκδηλώνονται με τους γνωστούς βομβαρδισμούς και την προσπάθεια παραπέρα διαμελισμού μιας ανεξάρτητης χώρας, μέσω της στρατιωτικής επικράτησης, και είναι πολλοί εκείνοι που παριστάνουν πως ξεχνούν τις θέσεις που υπεράσπιζαν τότε. Επιχειρούν να εξαγνίσουν την τότε στάση τους, στην κολυμπήθρα των δακρύων τους για τα δεινά του σερβικού λαού (σελίδες 12 - 13)

Ο "ΕΝΑΣ" έγινε "χιλιάδες". Εκείνο το πρωί, στις 8 του Μάρτη, "ένας" σήκωνε πανό στην παραλία στο Λιτόχωρο. Την ώρα που έκαναν την πρώτη απόβασή τους οι Αμερικανοί πεζοναύτες. "Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι",έγραφε. Το σύνθημα "γλίστρησε" απ' το πανί. Εγινε η φωνή των χιλιάδων. Εξω απ' την αμερικάνικη πρεσβεία. Η ίδια φωνή στην Αριστοτέλους. Στον Αραξο. Στο Ακτιο. Στη Βάση της Σούδας. Στον Τύρναβο. Στο Λιτόχωρο. Στο Κιλκίς. Στην Ηπειρο. Στην Πελοπόννησο. ΠΑΝΤΟΥ! Οι καρφωμένοι στα στήθη στόχοι προκαλούν: Ρίχτε μας! Απ' την Αθήνα ως το Βελιγράδι, αμέτρητοι υποψήφιοι στόχοι μπλοκάρουν τα ιπτάμενα ραντάρ. Αδυνατούν πια να επιλέξουν στόχο. Τα "έξυπνα" όπλα αχρηστεύονται (σελίδες 24 - 25)

ΑΝ ΚΑΙ, από τα πρώτα βήματά του, το δικτατορικό καθεστώς είχε όλη την ευκαιρία να διαπιστώσει το αδιέξοδο της πολιτικής που ακολουθούσε για μια λύση στο Κυπριακό, εντός των πλαισίων του ΝΑΤΟ και των διμερών ελληνοτουρκικών σχέσεων, εντούτοις, όπως ήταν άλλωστε φυσικό, δεν άλλαξε ρότα. Σ' όλη τη διάρκεια της ζωής της, η χούντα των Αθηνών κράτησε σταθερή γραμμή, επιδιώκοντας μια λύση του προβλήματος στο πνεύμα των σχεδίων Ατσεσον, δηλαδή της διχοτόμησης. Κι όσο προωθούνταν αυτή η λύση, τόσο ακούγονταν περισσότερο οι εθνικιστικές κραυγές περί Ενώσεως, τόσο οξυνόταν στο έπακρο ο αντικομμουνισμός σε Ελλάδα και Κύπρο, τόσο εντείνονταν οι προσπάθειες να βγει από τη μέση η κυβέρνηση Μακαρίου και να αποδυναμωθούν οι δυνάμεις - κυρίως το ΑΚΕΛ - που τη στήριζαν (σελίδα 33)

ΜΙΑ ΞΥΛΙΝΗ χειράμαξα μετέφερε τα πράγματά μου μέσα στην Παλιά Ιερουσαλήμ, κι ο Αραβας αχθοφόρος μ' αποχαιρέτησε με το δικό του τρόπο: "Καλωσήρθες στην Παλαιστίνη". Βρισκόμουνα σε εβραϊκό έδαφος, αλλά, κάτω απ' τον καυτό ασιατικό ήλιο και τη σκόνη, τίποτα δεν ήτανε πιο ταιριαστό από τις τραχιές, αραβικές φυσιογνωμίες με τα τυλιγμένα μαντίλια, που συμπεριφέρονταν σαν αυτοδίκαιοι κληρονόμοι, στη γη των πατέρων τους (σελίδες 36 - 37)