ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

(του ανταποκριτή μας

Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ).-

Χιλιάδες Αμερικανοί από διάφορες περιοχές της χώρας πήραν μέρος στη διαδήλωση του Σαββάτου, 3 του Απρίλη, στην Ουάσιγκτον, κατά της αστυνομικής κτηνωδίας, δεδομένου ότι το σοβαρότατο αυτό πρόβλημα έχει γενικό χαρακτήρα. Ωθηση για την εκδήλωση αυτή, όμως, έδωσε η βάρβαρη εξόντωση στις 4/2 του άοπλου 22χρονου μαύρου μετανάστη από τη Γουινέα, Αμάντου Ντιάλο, από 4 λευκούς αστυνομικούς, οι οποίοι έριξαν εναντίον του 41 πυροβολισμούς, καθώς βρισκόταν στην είσοδο του σπιτιού όπου διέμενε, στην περιοχή Μπρονξ της Νέας Υόρκης. Πέθανε, δεχόμενος 19 από τα βλήματα αυτά σε όλο του το σώμα.

Την πρωτοβουλία για την πορεία διαμαρτυρίας προς την Ουάσιγκτον είχε πάρει το Κέντρο για τα Συνταγματικά Δικαιώματα, που σε διακήρυξή του με τον τίτλο "Αρκετά πια" προειδοποιούσε ότι η εκτέλεση του Ντιάλο "είναι απλώς η κορυφή ενός παγόβουνου, μιας επιδημίας αστυνομικής κτηνωδίας και κακομεταχείρισης που σκορπάει τον όλεθρο στους μαύρους, στους ισπανόφωνους, ασιάτες και άλλα έγχρωμα άτομα σε όλη τη χώρα".

Σε δική του ανακοίνωση, το ΚΚ ΗΠΑ καλούσε τα μέλη και τους οπαδούς του να πάρουν μέρος στην πορεία προς την Ουάσιγκτον, τονίζοντας: "Το ΚΚ ΗΠΑ προσθέτει και τη δική του φωνή σε αυτήν των εκατομμυρίων διαμαρτυρομένων, που απαιτούν να μπει ένα τέλος στην αστυνομική κτηνωδία. Χρειαζόμαστε πολιτικό έλεγχο πάνω στους αστυνομικούς μας. Πρέπει να είναι υπόλογοι στο λαό, που πληρώνονται να υπηρετούν".

Την πορεία υποστήριζαν ένθερμα, επίσης, η Διεθνής Αμνηστία, η Ηνωμένη Εκκλησία του Χριστού, το Δίκτυο Εθνικής Δράσης του μαύρου ιερέα Αλ Σάρπτον, η Εθνική Συνδιάσκεψη των Μαύρων Δικηγόρων, το Εθνικό Συμβούλιο Εκκλησιών, ο Εθνικός Σύνδεσμος για την πρόοδο των εγχρώμων, και άλλοι οργανισμοί.

Η λαϊκή αγανάκτηση συνεχώς εντείνεται, λόγω της αδιαφορίας τόσο του ρεπουμπλικάνου δημάρχου Ρούντολφ Τζουλιάνι, όσο και της αστυνομίας. Εγραφε σχετικά η εβδομαδιαία εφημερίδα "Βίλατζ Βόις" στις 30/3: "Σήμερα είναι η όγδοη κατά σειρά πολιτική ανυπακοή, σαν απάντηση στο φόνο του μετανάστη Αμάντου Ντιάλο από τη Γουινέα. Καμιά, μέχρι τώρα, αξιοπρεπής απάντηση από το δημαρχείο. Καμία ικανοποιητική απάντηση από την αστυνομία. Καμία μήνυση κατά των τεσσάρων αστυνομικών που ενέχονται για τους πυροβολισμούς ενάντια σε έναν, οριστικά αυτή τη φορά, άοπλο μαύρο.... στην είσοδο ενός κτιρίου στο Μπρονξ τη νύχτα της 4ης Φλεβάρη".

Και παρέθετε τη δήλωση που έκαμε ο Πρόεδρος του Εθνικού Συνδέσμου για την Πρόοδο των Εγχρώμων, Κουέισι Μφούμε, προτού μεταφερθεί χειροδέσμιος στο κρατητήριο από την πιο πάνω συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το κτίριο της αστυνομικής διοίκησης: "Μια ανθρώπινη ζωή αφαιρέθηκε με ψυχρό και αναίσχυντο τρόπο. Ο δήμαρχος το αποκαλεί αυτό έναν δημοσιογραφικό εντυπωσιασμό. Οταν μέλη του Κογκρέσου, πρώην δήμαρχοι, πολιτικοί ηγέτες, εκλεγμένοι αξιωματούχοι μεταφέρονται στο κρατητήριο, νομίζω ότι είναι προσβλητικό για τον αγώνα τους, καθώς ο δήμαρχος το αποκαλεί αυτό δημοσιογραφικό εντυπωσιασμό".

Η κοινή γνώμη, όμως, δε φαίνεται να παρασύρεται από τα παρδαλά αυτά φραστικά πυροτεχνήματα του κ. Τζουλιάνι. Σύμφωνα με δημοσκόπηση που έκαμαν οι "Τάιμς της Νέας Υόρκης" από τις 8 μέχρι 14 του Μάρτη σε όλες τις περιοχές της πόλης μετά τη δολοφονία του Ντιάλο, λιγότεροι από το 1/4 των Νεοϋρκέζων πιστεύουν πως οι αστυνομικοί συμπεριφέρονται εξίσου στο μαύρους και στους λευκούς πολίτες. Τα 60% είπαν ότι οι αστυνομικοί "ευνοούν τους λευκούς". Ιδιαίτερα οι μαύροι βλέπουν τους αστυνομικούς με φόβο και δυσπιστία. Η ίδια δημοσκόπηση, που τα αποτελέσματά της δημοσιεύτηκαν στο φύλλο της 16/3 των "Νιου Γιορκ Τάιμς", παρουσίασε το μικρότερο ποσοστό επιδοκιμασίας του έργου του Τζουλιάνι μέσα στα 5 χρόνια της δημαρχίας του ή 42% έναντι 63% πριν 5 μήνες.

Ολα αυτά επιβεβαιώνονται από αδιάψευστα γεγονότα. Η λεγόμενη Μονάδα Εγκλημάτων του Δρόμου, στην οποία ανήκαν οι 4 αστυνομικοί, αποτελείται κατά 95% από λευκούς που φορούν πολιτική ενδυμασία και περιπολούν σε γειτονιές, οι κάτοικοι των οποίων είναι κατά 95% μη λευκοί. Το 1997 και 1998, η Μονάδα Εγκλημάτων του Δρόμου σταμάτησε στους δρόμους και έκανε έρευνα σε 45.000 πολίτες, από τους οποίους συνελήφθησαν μόνο 10.000, πράγμα που σημαίνει ότι το 80% των δήθεν "υπόπτων" ήταν αθώοι. Οπως σημείωνε ο μαύρος συνεργάτης των "Νιου Γιορκ Τάιμς", Μπομπ Χέρμπερτ, σε άρθρο του (18/2) για το θέμα αυτό: "Εχουμε έρευνες σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μαύροι και ισπανόφωνοι, για κανέναν απολύτως λόγο". Που σημαίνει, βέβαια, ότι οι "έρευνες" αυτές, με τον τρόπο που γίνονται, ήταν και είναι παράνομες.

Επειτα από την ογκούμενη λαϊκή κατακραυγή, ο διοικητής της αστυνομίας, Χάουαρντ Σαφίρ, για να θολώσει κάπως τα νερά, έσπευσε να διορίσει (19/3) στη δεύτερη θέση της Μονάδας Εγκλημάτων του Δρόμου έναν μαύρο αστυνομικό. Ο μαύρος ιερέας Αλ Σάρπτον, πολύ σωστά, χαρακτήρισε την ενέργειά του αυτή "απλώς παραπειστική".

Είναι χαρακτηριστικό, εξάλλου, ότι ενώ ο Σαφίρ επρόκειτο να καταθέσει σε ακρόαση του Δημοτικού Συμβουλίου για τη Μονάδα Εγκλημάτων του Δρόμου στις 22/3, βοηθοί του είχαν δηλώσει ότι λόγω άλλης απασχόλησής του αυτή τη μέρα, δε θα μπορούσε να παραστεί, αλλά όταν δημοσιεύτηκε φωτογραφία του μαζί με τη σύζυγό του στην τελετή απονομής των κινηματογραφικών βραβείων "Οσκαρ" στο Λος Αντζελες την Κυριακή 21/3, αναγκάστηκε να επιστρέψει αεροπορικώς στη Νέα Υόρκη και πήρε μέρος στην ακρόαση της Δευτέρας 22/3, στην οποία υπερασπίστηκε ανενδοίαστα τη ρατσιστική και τρομοκρατική ΜΕΔ και τα τέσσερα μέλη της, που εξόντωσαν τον άτυχο Ντιάλο.

Τέλος, στις 25/3 έγινε γνωστό ότι το ορκωτό δικαστήριο της περιοχής Μπρονξ αποφάσισε να απαγγείλει κατηγορία φόνου δεύτερου βαθμού για τους 4 αστυνομικούς. Ωστόσο, οι κατηγορούμενοι δεν κατέθεσαν στο δικαστήριο αυτό, ούτε και έχουν μιλήσει δημόσια. Οι δικηγόροι τους, επίσης, ισχυρίζονται θρασύτατα, ότι οι πελάτες τους "νόμισαν" πως ο Ντιάλο είχε όπλο και επρόκειτο να το χρησιμοποιήσει. Είναι πασίγνωστο, όμως, ότι το θύμα ήταν άοπλο, ούτε και όπλο βρέθηκε στο χώρο του εγκλήματος. Ο φάκελος του δικαστηρίου αυτού σφραγίστηκε και αναμένεται να ανοιχτεί αυτές τις μέρες.

Ο θείος του θύματος, που έχει το ίδιο ακριβώς όνομα, Αμάντου Ντιάλο, μόλις έμαθε για την απόφαση αυτή, δήλωση στην εφημερίδα "Νιου Γιορκ Ποστ" (26/3): "Ο Αμάντου πέθανε σ' αυτήν τη χώρα που αγαπούσε. Ελπίζουμε ότι το σύστημα δικαιοσύνης σ' αυτήν τη χώρα θα δείξει στον κόσμο πως δεν πέθανε μάταια". Αλίμονο, ο καημένος ο θείος φαίνεται να έχει ακόμα αυταπάτες, όπως δυστυχώς και ο αδικοχαμένος ανιψιός του, που πλήρωσε με την ίδια τη ζωή του - πάνω στο άνθισμα της νιότης του - τον ερχομό του στον υπερατλαντικό παράδεισο.