Είναι αυτοί οι ισλαμιστές που απεργάζονται μια, κατά τα άλλα, αντιΝΑΤΟική μορφή καταστροφής της ανθρωπότητας στο όνομα αρχέγονων δοξασιών του Ισλάμ. Γι' αυτό και σε διεθνείς διασκέψεις προτείνουν τη δημιουργία ενός νέου πολεμικού ισλαμικού μιλιταρισμού. Είναι η άλλη όψη του ιμπεριαλιστικού νομίσματος. Είναι η όψη που έγινε υποχείριο του ιμπεριαλισμού στον πόλεμο της Βοσνίας. Αυτή η όψη εξακολουθεί με τις ένοπλες συμμορίες του Κοσσυφοπεδίου να δημιουργεί προϋποθέσεις διάλυσης κρατών με βομβαρδισμούς και εξανδραποδισμούς.
Επαναλαμβάνεται: Η Γιουγκοσλαβία χωράει όλα τα παιδιά της. Αυτό γίνεται όλο και πιο φανερό από τις βίαιες μεταφορές Αλβανοφώνων σε άλλα κράτη.
Μέρα τη μέρα αποκαλύπτεται ότι οι ιμπεριαλιστικοί βομβαρδισμοί σκάβουν όλο το γιουγκοσλαβικό έδαφος, ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης. Βελιγράδι και Πρίστινα ανταμώνουν στο κοινό νεκροταφείο των παιδιών τους. Το ορθόδοξο χριστιανικό Πάσχα και το μουσουλμανικό Ραμαζάνι μοιάζει να συναντιούνται στην άκρη του κόσμου νικώντας χώρο και χρόνο. Μόνο που αυτή η συνάντηση έχει πολύ αίμα, πόνο και δάκρυα. Η Σέρβα μητέρα και η Αλβανόφωνη μητέρα βλέπουν τα παιδιά τους να θυσιάζονται στο Μολώχ μιας αυθαίρετης παγκόσμιας εξουσίας. Αυτή η εξουσία τυράννησε επί χιλιάδες χρόνια την ανθρωπότητα με ψεύτικες φιλοσοφικές και θρησκευτικές δοξασίες και εθνικιστικούς φανατισμούς. Τώρα προσπαθεί με την πολεμική βία να ξεριζώσει κάθε μορφή λαϊκής παράδοσης και πολιτισμού. Θέλει να μεταβάλει την ανθρωπότητα σε κινούμενη αγέλη ως προϋπόθεση στην απρόσκοπτη παγκόσμια επιβολή της. Δεν έχει γι' αυτήν σημασία ο όρος προέλευση του ανθρώπου μαζί με την ιστορία του. Σημασία έχει ο μεταμορφωμένος αυτός άνθρωπος να λειτουργεί ως απειροελάχιστο στοιχείο, ένας κόκκος της άμμου, ενός μαύρου απρόβλεπτου αιώνιου κενού. Είναι το άκρον άωτον μιας κλωνοποιημένης ζωής, ενός κλωνοποιημένου ανθρώπου.
Εδώ τα όρια ζωής και θανάτου γίνονται δυσδιάκριτα. Ο πόλεμος, από πατήρ πάντων μεταβάλλεται σε δολοφόνο των πάντων. Το γενεσιουργό αίτιο θανατώνεται οριστικά. Τα πάντα μπαίνουν στην τροχιά του αιώνιου και αναλλοίωτου, που ο Κ(χ)ρόνος τρώει τα παιδιά του. Δεν είναι τυχαία η θορυβώδης παρέμβαση της ελληνικής κυρίως ορθόδοξης εκκλησίας εναντίον της καταστροφής που επιχειρείται στη Σερβία.
Οι ταγοί της χριστιανικής ορθοδοξίας αντιστέκονται από κοινού με τους παραδοσιακούς εθνικόφρονες εναντίον εκείνων που στήριξαν κι αυγάτισαν.
Είναι η στιγμή που απλές λέξεις όπως "ιμπεριαλισμός", "μιλιταρισμός", "αδελφοσύνη", "διεθνισμός", "ολιγαρχία", "πατριδοκάπηλοι" και "εθνοκάπηλοι" μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη για πρακτική χρήση.
Η ιστορική ερώτηση είναι μία: Θα μπορέσουν οι λαοί να ενωθούν σε κοινό μέτωπο κατά της παγκόσμιας ολιγαρχίας.
Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ