Η Κοινότητα του Αγ. Ιωάννη Ευβοίας κυκλοφόρησε την ποιητική συλλογή του συντοπίτη, γιατρού Ν. Γ. Μητάκου.

Θα πρέπει να χαιρετίζουμε πάντα παρόμοιες προσπάθειες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της Τέχνης και γενικά στο πολιτιστικό πρόσωπο κάθε ελληνικής γωνιάς.

Στα "είκοσι τρία στιχουργήματα", όπως χαρακτηριστικά τα αποκαλεί ο ποιητής, αναδεικνύονται η αγάπη του για την ιδιαίτερη πατρίδα του και το ποιητικό του ταλέντο.

Οι στίχοι του αποπνέουν δροσιά, φως και μυρωδιές από τα βουνά και τα ρουμάνια του Αγιάννη.

Με ποιητική δεξιοτεχνία ο Ν. Γ. Μ. ζωγραφίζει το χωριό του με τα γραφικά κάτασπρα σπιτάκια, τις παιδικές του αναμνήσεις, τη ζεστασιά της μικρής κοινωνίας που τον ανέθρεψε και τον πλούτισε με τις ομορφιές της φύσης, της αγνότητας των απλών ανθρώπων.

Ολα αυτά ο ποιητής τα αναπολεί κι εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στον Αγιάννη για ό,τι του χάρισε. Ο λόγος του σφιχτός, κρυστάλλινος, με λυρικούς τόνους και ευαισθησία γνήσιου ποιητή.

ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ

"Ασκήσεις Αναπνοής"

Ο Φ. Κ. στις "Ασκήσεις Αναπνοής" δίνει μια άλλη διάσταση της ποιητικής τέχνης. Αφαιρετικός, συγκεκριμένος, με γλαφυρό λόγο, χωρίς ξέφρενο λυρισμό και βερμπαλισμό, κινείται άνετα στον ποιητικό χώρο, με αρκετό ρεαλισμό.

Βραδιάζω/ κι η πλάτη μου χαράζεται/ με ράγες/ περνούν τα τρένα/ αμαξοστοιχίες/ πάμφωτες/ σειρήνες δαιμονισμένες/ φορτία με οστά και σπέρμα/ παρελθόν/ αιμάτινο χώρισμα του χρόνου/ αιμάτινοι τροχοί/ κλειστές παλάμες.Ο ποιητής κάποιες στιγμές νιώθει ανασφαλής: ούτε θα σου ζητούσα εξηγήσεις/ που με άφησες να μεγαλώσω.

Ενώ σε κάποιες άλλες εκπέμπει ερωτικές εξάρσεις: "/θα σε κοιτούσα μόνο/ και θα αισθανόμουν τα φυτά του βυθού/ ν' ακουμπούν το δέρμα μου/.... / Θα σε κοιτούσα μόνο/ έτσι όπως θα μ' έπαιρνες/ με το βλέμμα/ στις καταδύσεις σου εκείνες/ που νικούν τον θάνατο....

Ο Φ. Κ. γνώστης της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης προσεγγίζει τις λεπτές πτυχές της συναισθηματικής φόρτισης μ' έναν καθαρά προσωπικό τρόπο.

(Εκδόσεις "Διόνη", Μενάγια 14, 1998)

Φαίδρα ΖΑΜΠΑΘΑ - ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ