Είναι γνωστό σε όλους ότι ορισμένοι, όπως ο Ν. Μπερνς, ο Α. Ανδριανόπουλος και ελάχιστοι αναλυτές και σχολιαστές, έχουν εξοργιστεί για το γεγονός ότι τα ελληνικά ΜΜΕ δεν είναι "αντικειμενικά" απέναντι στον πόλεμο που γίνεται στη Γιουγκοσλαβία. Οι ίδιοι έχουν ξεκαθαρίσει ότι θεωρούν αντικειμενικά τα μεγάλα ΜΜΕ των ΗΠΑ και της ΕΕ και αυτά αξιώνουν να μιμηθούμε και αντιγράψουμε. Φυσικά, είναι δικαίωμά τους να έχουν αυτή τη θέση και άποψη. Το εξοργιστικό όμως είναι ότι δε δέχονται καμία κριτική για αυτή τη στάση και επιλογή τους και επιχειρούν να ξεφύγουν από τη δεινή θέση στην οποία βρίσκονται κατηγορώντας ότι στερούνται της ελευθερίας έκφρασης των απόψεών τους! Δε σταματούν όμως εκεί. Προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, όπως προχτές ο Γ. Καρελιάς στην "Ελευθεροτυπία", και κατηγορούν το "Ριζοσπάστη" ότι επιδίδεται σε "πρακτορολογία", με αφορμή το σχόλιό μας για τον Ρ. Σωμερίτη.

Πέρα από το γεγονός ότι σε αυτό τον τόπο γνωριζόμαστε όλοι πολύ καλά, χρόνια τώρα, το ζήτημα είναι άλλο. Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι ο γνωστός δημοσιογράφος υπερασπίζεται μετά πάθους τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ενάντια στο γιουγκοσλαβικό λαό; Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι αναμασάει τα χιλιοειπωμένα "επιχειρήματα" της ΝΑΤΟικής προπαγάνδας; Πώς, λοιπόν, λέγεται αυτό αν όχι πρακτόρευση των επιλογών των πολεμοκάπηλων; Μήπως περιμένουν, διατυπώνοντας δημόσια αυτές τις απόψεις, να μην υπάρξει αντίλογος, κριτική ακόμα και πολεμική; Πλανώνται πλάνην οικτράν.