Μπροστά μας έχουμε καθημερινά τις εικόνες των ανηλεών βομβαρδισμών που άρχισε το ΝΑΤΟ από τις 24 Μάρτη, ενάντια στους λαούς της Νέας Γιουγκοσλαβίας, αλλά και τους χιλιάδες διαδηλωτές σ' όλη την Ελλάδα, στα Βαλκάνια, σ' όλο τον κόσμο, που φωνάζουν ενάντια στα νέα εγκλήματα του ΝΑΤΟ και για τις "ανθρωπιστικές" βόμβες που ισοπεδώνουν την Πρίστινα, το Νόβι Σαντ, το κέντρο του Βελιγραδίου, άλλες περιοχές, που κατοικούνται από αμάχους. Τις εικόνες από τους χιλιάδες πρόσφυγες που έστειλαν στα σύνορα οι χειρουργικές επεμβάσεις ακριβείας σε αμάχους, των "έξυπνων" όπλων του ΝΑΤΟ. Οσο πληθαίνει το ανθρώπινο ποτάμι που υπερασπίζεται τις γέφυρες του Βελιγραδίου και το εργοστάσιο "Ζάσταβα", που διαδηλώνει τραγουδώντας στις κεντρικές πλατείες περιμένοντας το νέο βομβαρδισμό, όσο περισσότερο σφίγγει ο αντιιμπεριαλιστικός και αντινατοϊκός κλοιός από τους διαδηλωτές, τόσο ατσαλώνεται η πίστη μας ότι οι δυνάμεις της αντίστασης και της ζωής θα νικήσουν τις δυνάμεις της βαρβαρότητας και του θανάτου!

Οκτώ μόνο χρόνια - ναι, μόνο - μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ευρωπαϊκή ήπειρο, τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, οι λαοί αφυπνίζονται και δείχνουν να μην είναι διατεθειμένοι να κουβαλούν επί πολύ το σταυρό του μαρτυρίου, που τους φόρτωσαν οι ιμπεριαλιστές.

Κι όσο πυκνώνει αυτό το πολύμορφο και βουερό ποτάμι, τόσο πιο αλαζονικές και προκλητικές γίνονται οι δηλώσεις του Κλίντον και των άλλων γερακιών του λεγόμενου τρίτου δρόμου. Την ίδια και απαράλλαχτη γραμμή ακολουθεί και στη χώρα μας ο κ. Σημίτης και η κυβέρνησή του. Το "πρώτα η Ελλάδα" του κ. Σημίτη, αποπνέει έναν ξέπνοο, αλλά εξίσου επικίνδυνο με του παρελθόντος, μεγαλοϊδεατισμό, που προσπαθεί να συσκοτίσει την πλήρη εξάρτησή του από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και την ενεργό συμμετοχή της κυβέρνησής του σ' όλους τους σχεδιασμούς των επιτελείων, που ηγούνται ο Κλίντον και οι άλλοι Ευρωπαίοι Κεντροαριστεροί οπαδοί του "τρίτου δρόμου". Το "πρώτα η Ελλάδα" του κ. Σημίτη σημαίνει, ανάμεσα σε τόσα άλλα, και την υπογραφή για τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ ενάντια στον σερβικό λαό και τους άλλους λαούς της Γιουγκοσλαβίας και καταδίκη ως υπεύθυνης γι' αυτούς, της πολιτικής ηγεσίας υπό τον Μιλόσεβιτς.