Ενας Ελληνας φαντάρος που πήρε μέρος στην εκστρατεία, κατέθεσε τις αναμνήσεις του στο "Ριζοσπάστη" στις 19.7.1929, τον οποίο εγκατέλειψαν οι Ελληνικές Δυνάμεις την Οδησσό.

"Οι ιμπεριαλιστές και οι αντεπαναστάτες στρατηγοί έχουν κατασυντριβεί. Οι στάσεις ανάμεσα στους φαντάρους των καπιταλιστικών χωρών, που στάλθηκαν ενάντια στους μπολσεβίκους, διαδέχονται η μία την άλλη. Ο δρόμος του Κόκκινου Στρατού για την κατάληψη της Οδησσού είναι ελεύθερος. Οι Ελληνες φαντάροι νιώθουν τώρα ξεκάθαρα τον πραγματικό ρόλο της αποστολής τους, κι όχι μόνο συμπαθούν, μα και ετοιμάζονται κιόλας να ενωθούν με τους μπολσεβίκους. Αυτό το νιώθουν κι οι ίδιοι οι αξιωματικοί κι αρχίζουν να παίρνουν μέτρα...

...Αρχισε να νυχτώνει. Διάφορα τμήματα στρατού τοποθετούνται στα μέγαρα και τα παλάτια των πλουσίων... Κατά τις 9 το βράδυ σε όλη την πόλη ακούστηκαν ισχυροί κρότοι όπλων και χειροβομβίδων. Οι αξιωματικοί ξελαρυγγίζονται να φωνάζουν: στα όπλα!... Ομως κανείς δεν κινείται... Οξω στους δρόμους γινόντανε μάχες. Κανείς μας δεν κινήθηκε να χτυπήσει τους μπολσεβίκους. Οι περισσότεροι φαντάροι των συμμαχικών στρατευμάτων κάνανε το ίδιο κι αυτοί.

Ξημέρωσε. Οι μάχες έχουν σταματήσει στους δρόμους. Η πόλη βρίσκεται στολισμένη με κόκκινες σημαίες, που μετριούνται κατά χιλιάδες. Κι όχι μόνο αυτό. Την Οντέσσα τη διοικεί το τοπικό Σοβιέτ που ιδρύθηκε κιόλας... Οξω οι δρόμοι είναι γεμάτοι ζωή, αδιάκοπα περνούν εργατικές διαδηλώσεις πανηγυρίζοντας τη νίκη του Κόκκινου Στρατού - τη νίκη του ρωσικού προλεταριάτου.

...Κλεισμένοι στους στρατώνες τα βλέπουμε όλα αυτά και μας πιάνουν λυγμοί από τη συγκίνηση. Νιώθουμε καλύτερα τώρα το έργο του δημίου που σταλθήκαμε να παίξουμε...

...Σε λίγο μας ανήγγειλαν πως φεύγουμε. Οι μπολσεβίκοι δεν είχαν να λύσουν κανένα λογαριασμό μ' εμάς, τ' αδέρφια τους. Γι' αυτό δώσανε στους αξιωματικούς μας 24ωρη προθεσμία για να μας πάρουν να φύγουμε. Ετσι κι έγινε. Φύγαμε για τα ρουμανικά σύνορα...".