ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Η Κομισιόν υιοθέτησε χτες στις Βρυξέλλες το "σχέδιο κοινής θέσης" για τοολοκληρωτικό πετρελαϊκό εμπάργκο κατά της Γιουγκοσλαβίας, με το οποίο ηΕλλάδα και οι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) συμμορφώθηκαν "ομόφωνα" στις απαιτήσεις των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, για οικονομικό στραγγαλισμό, ως συμπλήρωμα της ΝΑΤΟικής στρατιωτικής επέμβασης στην περιοχή. Η ξεχωριστή απόφαση της ΕΕ προετοιμάζει τη σχετική συζήτηση στη ΝΑΤΟική Σύνοδο Κορυφής της Ουάσιγκτον, όπου το εμπάργκο κατά της Γιουγκοσλαβίας θα σκληρύνει και θα επενδυθεί με την "ομόφωνη" συνυπογραφή των 19 κρατών - μελών του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για κατάπτυστη απόφαση, ιδιαίτερα της ελληνικής κυβέρνησης, αφού η χώρα μας, ως ο μεγαλύτερος πετρελαϊκός τροφοδότης της Γιουγκοσλαβίας, θα πληγεί καίρια για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των ΑμερικανοΝΑΤΟικών. Η κυβέρνηση δεν ευθύνεται μόνο γιατί συμφώνησε τάχιστα και άνευ όρων στις επιταγές των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και των ευρωπαϊκών "μεγάλων δυνάμεων", αλλά και γιατί προσπάθησε να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό, ισχυριζόμενη ψευδώς ότι, δήθεν, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, γιατί η απόφαση γενικευμένου εμπάργκο θα λαμβανόταν, έτσι και αλλιώς, με "ειδική πλειοψηφία".

Δυστυχώς για την κυβερνητική προπαγάνδα, το χτεσινό "σχέδιο κοινής απόφασης" της Κομισιόν τονίζει, από τον τίτλο ακόμη, ότι η απόφαση της ΕΕ λαμβάνεται "ομόφωνα" ως "κοινή θέση" στη βάση του άρθρου Ι.2 των διατάξεων του Μάαστριχτ για την "Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας" (ΚΕΠΠΑ). Αυτό σημαίνει ότι, ανά πάσα στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να θέσει βέτο και η απόφαση να μη ληφθεί. Επιπλέον, ακόμη και στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών, τη Δευτέρα στο Λουξεμβούργο, η κυβέρνηση διατηρεί το δικαίωμα, αν όχι να θέσει βέτο, τουλάχιστον να παρατείνει τις διαδικασίες λήψης της τελικής απόφασης, η οποία μετά την "ομοφωνία" θα τεθεί σε ισχύ, ήδη από την ερχόμενη Τετάρτη. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν ταράζουν την κυβερνητική υποτέλεια στα "μεγάλα αφεντικά". Μάλιστα η απόφαση για το πετρελαϊκό εμπάργκο της ΕΕ, συνοδεύεται και με φράσεις περί της "εξτρεμιστικής", "εγκληματικής", και "ανεύθυνης" πολιτικής της Γιουγκοσλαβίας, τις οποίες συνυπογράφει, βέβαια, και η ελληνική κυβέρνηση. Επιπλέον, όπως προκύπτει από το "σχέδιο κοινής θέσης" της Κομισιόν, στο πετρελαϊκό εμπάργκο κατά της Γιουγκοσλαβίας εμπλέκεται και η Κύπρος, οι συνδεδεμένες χώρες της ΚΑ Ευρώπης, μαζί με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, καθώς και οι χώρες ΕΖΕΣ. Ανάλογη εμπλοκή είχε γίνει και στο ευρωπαϊκό εμπάργκο κατά του Παναμά επί Νοριέγκα, όταν οι ΗΠΑ προετοίμαζαν και εκεί την "ανθρωπιστική" εισβολή τους.

Υπενθυμίζεται ότι ένας από τους ένθερμους υποστηρικτές της "ομόφωνης" πολιτικής "κοινής θέσης" στην ΚΕΠΠΑ ήταν ο Α. Παπανδρέου και η ελληνική κυβέρνηση, ακριβώς επειδή φοβούνταν για ξεχωριστές πολιτικές "ειδικής πλειοψηφίας" στην πολύχρονη γιουγκοσλαβική κρίση. Οσον αφορά τις οικονομικές απώλειες τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Κομισιόν, για το 1996, μιλούν από μόνα τους. Οι ανάγκες της Γιουγκοσλαβίας σε πετρέλαιο και παράγωγά του, ήταν 1,6 εκατ. τόνοι, από τα οποία παρήγαγε 1,1 εκατ. τόνους και τα υπόλοιπα τα εισήγαγε. Η ΕΕ αποτελεί το μεγαλύτερο τροφοδότη της Γιουγκοσλαβίας (73%), και από τις ευρωπαϊκές χώρες, η Ελλάδα κατείχε την πρώτη θέση, με εξαγωγές 217.680 τόνων, δηλαδή πάνω από το 60% των ευρωπαϊκών εξαγωγών προς τη χώρα. Η δεύτερη πιο σημαντική χώρα πετρελαϊκής τροφοδοσίας της Γιουγκοσλαβίας ήταν η Ιταλία με 131.780 τόνους και ακολουθούσαν Αυστρία (7.660 τόνοι) και Γαλλία (6.472). Το 1997 η ευρωπαϊκή πετρελαϊκή τροφοδοσία της Γιουγκοσλαβίας, και ιδιαίτερα η ελληνική, αυξήθηκε ακόμη περισσότερο.