Εντονη συζήτηση έγινε στο Συνέδριο γύρω από το θέμα της χρησιμοποίησης όλων των μορφών πάλης, κυρίως σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή στις εκλογές για την Κρατική Δούμα. "Αντιλαμβανόμαστε θαυμάσια ότι οι εκλογές στα αστικά Κοινοβούλια δε λύνουν κανένα θεμελιακό πρόβλημα της εργατικής τάξης, των εργαζομένων στο σύνολό τους. Αντιλαμβανόμαστε ότι η εξουσία και η ιδιοκτησία παραμένουν στα χέρια της αστικής τάξης και η Ρωσία αποικιακή επαρχία της Δύσης. Ωστόσο, η εκλογική εκστρατεία, η συμμετοχή στη δουλιά των αντιπροσωπευτικών οργάνων της εξουσίας προσφέρουν τη δυνατότητα να επηρεάσουμε τα γεγονότα, να προπαγανδίσουμε τους σκοπούς και τους στόχους μας. Γι' αυτό, πρέπει να συμμετάσχουμε στις εκλογές", τόνισε ο Νικολάγεφ.

Πάνω στο θέμα αυτό διατυπώθηκαν δυο απόψεις. Ο πρόεδρος του συνδικάτου "Ζαστσίτα", από το Αστραχαν, Ολέγκ Σέιν είπε: "Πρέπει να υπογραμμίζουμε ότι ο συνασπισμός μας είναι εργατικός. Γι' αυτό, στην κεφαλή της λίστας των υποψηφίων πρέπει να είναι οι εργάτες, πρέπει να αποτελούν το μισό όλων των υποψηφίων". Ωστόσο, ο αντιπρόσωπος από την περιοχή Κουρσκ δε συμφώνησε με αυτή την άποψη: "Εργάζομαι 37 χρόνια ως εφαρμοστής και βεβαιώνω: δεν είναι λιγότερα τα καθάρματα μέσα στην εργατική τάξη απ' ό,τι ανάμεσα στη διανόηση. Είμαι βουλευτής της Νομοθετικής Συνέλευσης της περιοχής, ψηφίζω πάντα κατά των αντιλαϊκών νόμων, αλλά δίπλα μου κάθεται ένας βουλευτής επίσης εργάτης, που ψηφίζει πάντα "υπέρ". Θεωρώ ότι στη λίστα πρέπει να περιληφθούν ισχυρές προσωπικότητες με κύρος και επικεφαλής της λίστας θα πρέπει να είναι οι πιο σταθεροί, ικανοί, με γερές πολιτικές βάσεις άνθρωποι".

Αυτές οι αντίθετες γραμμές απασχόλησαν όλο το Συνέδριο. Διαφάνηκε καθαρά ότι παρεισφρέουν τροτσκιστικές ιδεούλες στο εργατικό κίνημα, όταν η εξωτερική μορφή αντιπροσώπευσης των εργατών υποκαθιστά την ταξική ουσία της πάλης. Αυτό διέκρινε τη στάση σειράς εκπροσώπων του Ενωμένου Μετώπου Εργαζομένων (ΕΜΕ), οι οποίοι μοίρασαν στο Συνέδριο φύλλο της εφημερίδας "Τι να κάνουμε;", όπου δημοσιεύεται άρθρο με τον τίτλο "Τακτική εργατικής κοινοβουλευτικής ομάδας ή τακτική του "αρχηγού";". Και δω η ουσία υποκαθίσταται από τη μορφή. Αξίζει να αναφερθούμε λιγάκι στο άρθρο αυτό.

"Με το ελάχιστο που μπορεί να συμφωνήσει το ΕΜΕ: όχι το λιγότερο του 50% της εκλογικής λίστας του συνασπισμού "Κομμουνιστές - Εργαζόμενοι Ρωσία - Για Τη Σοβιετική Ενωση", όπου στην πρώτη δωδεκάδα,πρέπει να είναι εργάτες και μάλιστα στις 3 πρώτες θέσεις της λίστας μόνο εργάτες.Θα είναι όμως καλύτερα από άποψη αρχών, αν οι κομματικοί εργάτες, που έχουν δοκιμαστεί στη δουλιά μέσα στο κόμμα, στο συνδικάτο "Ζαστσίτα", στις απεργίες, θα αποτελέσουν τη συντριπτική πλειονότητα της εκλογικής λίστας του συνασπισμού. Σήμερα έχουμε από πού να επιλέξουμε στελέχη: μέσα από τη δοκιμασία της κομματικής και συνδικαλιστικής πάλης πέρασαν πολλοί εργάτες, η πάλη ανέδειξε πεπεισμένα, σταθερά, αφοσιωμένα, ικανά άτομα να γίνουν ηγέτες ολόκληρης της εργατικής τάξης", αναφέρεται σ' αυτό το άρθρο με σαφή καθορισμένη γραμμή - να φέρει σε αντιπαράθεση τους εργάτες και το πολιτικό κόμμα, να βάλει σφήνα ανάμεσά τους, να σπείρει στον εργατικό χώρο τη δυσπιστία προς τους κομμουνιστές και τους καθοδηγητές του ΚΕΚΡ.

Και στο Συνέδριο ορισμένοι αντιπρόσωποι υποστήριξαν τις θέσεις του ΕΜΕ. Για παράδειγμα, η αντιπρόσωπος από την περιοχή Σαμάρα Σβετλάνα Μπαϊμπόρντοβα τόνισε: "Αν οι εργάτες δουν ότι αυτός ο συνασπισμός διακρίνεται για την ταξική του ουσία, τότε θα τον ακολουθήσουν. Αρα, επικεφαλής της λίστας να μπουν εργάτες και στην πρώτη τριάδα των υποψηφίων πρέπει να είναι μόνο εργάτες". Αυτή τη θέση προσπάθησε να την επιβάλει έντονα στη συνείδηση των εργατών ο εκπρόσωπος του ΕΜΕ οικονομολόγος Β. Γκορμπουνόφ. Το ίδιο είχε επιχειρήσει να κάνει και στο προηγούμενο Συνέδριο, και σε τούτο, το τελευταίο, οπότε αποκρούστηκε από τους αντιπροσώπους.