Εξήντα μέρες συνεχούς δράσης ενάντια στη διέλευση των ΝΑΤΟικών φονιάδων και το κουράγιο παραμένει αστείρευτο. Ο αγωνιζόμενος λαός της Βόρειας Ελλάδας καθημερινά συμπληρώνει με φωτεινά παραδείγματα την αγωνιστική ιστορία του τόπου. Για άλλη μια φορά, μέσα από τον τριήμερο αποκλεισμό του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης, απέδειξε πως ο αγωνιζόμενος λαός αυτού του τόπου δε βολεύεται κάτω από την μπότα των σύγχρονων κατακτητών του ευρωατλαντικού φασισμού. Πως η κυβέρνηση της υποταγής δεν του ταιριάζει. Διαμήνυσε στους σκυψομέσηδες, τους νέους ραγιάδες, πως τον τόπο τους δε θα τον παραδώσουν σε κανένα φονιά για να εισβάλει εναντίον του ηρωικά αγωνιζόμενου λαού της Γιουγκοσλαβίας.

Πέμπτη μεσημέρι. Οι πληροφορίες λένε πως οι επιτελείς του ΝΑΤΟ θα διώξουν άρον άρον τα σύνεργα του πολέμου μέσα από το Λιμάνι, για να μην εγκλωβιστούν από τον 48ωρο αποκλεισμό που έχει προαναγγείλει η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Ενάντια στον Πόλεμο για το μεσημέρι της Παρασκευής.

Ετσι τα μπλόκα στήθηκαν από το μεσημέρι της Πέμπτης, ενώ το πρωί της Παρασκευής ξεκίνησε το στήσιμο της μεγάλης γιορτής ενάντια στον πόλεμο.

Ο αγωνιζόμενος λαός επέβαλε το δικό του νόμο. Δεν επέτρεψε σε κανένα μισθοφόρο να περάσει την έξοδο του Λιμανιού. "Διαβατήρια έχετε;", η ερώτηση. "Οχι", η απάντηση του ΝΑΤΟικού στρατιώτη. "Εξω από τη χώρα μας! Δε θα γίνει προτεκτοράτο κανενός", η φωνή του λαού.

Η κούραση δε μέτραγε μπροστά στο στόχο και το επιτυχές αποτέλεσμα ήρθε να δώσει νέα δύναμη και ορμή για τους νέους αγώνες.

Εργαζόμενοι, νεολαίοι, γυναίκες και παιδιά έστησαν μια μοναδική γιορτή ειρήνης και έστειλαν ξεκάθαρο το μήνυμα προς τους μισθοφόρους φονιάδες ότι τούτος ο τόπος και ο λαός του δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό, λιγότερη θάλασσα, λιγότερο ήλιο. Μέσα από τις μελωδίες, τις μουσικές, τα χρώματα και τα πύρινα λόγια σχεδίασαν το δικό τους όμορφο κόσμο της ειρήνης, της φιλίας και της συνεργασίας των λαών.

Επί τόπου σχεδίασαν τα πανό, ζωγράφισαν τους δρόμους και την περίφραξη του λιμανιού. Την ίδια ώρα οι μισθοφόροι του πολέμου, εγκλωβισμένοι μέσα στις αποθήκες ή δίπλα στα σιδερένια σύνεργα του πολέμου, ένιωθαν την οργή του λαού να τους κατατρέχει.

Δύο μεγάλες εξέδρες έξω από την Κεντρική Πύλη και την Πύλη 11 του Λιμανιού. Βήμα έκφρασης, δημιουργίας, και πάνω απ' όλα βήμα αντίστασης, ανυποταγής στο νέο ρόλο που θέλουν να επιβάλουν στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα.

Η βαρβαρότητα δεν τους ταιριάζει. Το είπαν οι τραγουδιστές, οι ηθοποιοί, οι δήμαρχοι, οι εργαζόμενοι, οι έμποροι, οι φοιτητές.

Ορκισμένοι εχθροί του πολέμου αντάμωσαν όλοι μαζί και πάλι την Πρωτομαγιά. Χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι, ο αγωνιζόμενος λαός για να ρίξουν το δικό τους σπόρο της αντίστασης και πάλης, ενάντια στον κόσμο των ιμπεριαλιστών. Η βαρβαρότητα δεν τους ταιριάζει. Μέσα από το αίμα των εργατών που θυσιάστηκαν στον αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων, το κόκκινο από το αίμα του γιουγκοσλάβικου λαού που αγωνίζεται ενάντια στους νέους κατακτητές, μπολιάζεται η αντεπίθεση του λαού. Οι μεγάλοι αγώνες είναι μπροστά.