Η δυσκολία της κυβερνητικής προπαγάνδας εκδηλώνεται και με την αναδίπλωση που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στις δηλώσεις των εκπροσώπων της, αλλά και μιας σημαντικής μερίδας των μέσων ενημέρωσης. Μπορεί να φωνάζει και διαμαρτύρεται ο ελληνικός λαός για το έγκλημα του ΝΑΤΟ, άλλωστε και η κυβέρνηση "πασχίζει" για "πολιτική" λύση, αλλά σωστά πράττει μέσα στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Με δύο λόγια, η επιλογή της συμμετοχής στο έγκλημα παρουσιάζεται σαν "αναγκαίο κακό".

****

Πρόκειται βεβαίως για έναν απαράδεκτο συμψηφισμό που επιχειρεί να βάλει από τη μια μεριά της πλάστιγγας την εγκληματική επιχείρηση κατά της Γιουγκοσλαβίας και των Βαλκανίων και από την άλλη μεριά τα όποια οικονομικά οφέλη, όπως ένα ρόλο στην "ανοικοδόμηση" της περιοχής, ή την ένταξη στην ΟΝΕ. Μ' αυτόν το συμψηφισμό προσπαθούν να ενοχοποιήσουν και τον ελληνικό λαό.

Ειδικά για το τελευταίο, την ένταξη στην ΟΝΕ, η κυβέρνηση αφήνει να εννοηθεί ότι έχει εξασφαλίσει μια ευνοϊκή αντιμετώπιση από τους υπόλοιπους "εταίρους" στη βάση της "ελληνικής ιδιαιτερότητας". Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, η κυβέρνηση επικαλούμενη το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης που βρίσκεται τόσο κοντά στο θέατρο του πολέμου και εξαιτίας του γεγονότος ότι υφίσταται τις μεγαλύτερες οικονομικές συνέπειες από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, ζήτησε από τους "εταίρους" να είναι περισσότερο ελαστικοί όταν κριθούν οι επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας στο τέλος του 1999 για την ένταξη στην ΟΝΕ. Συγκεκριμένα, ζήτησε την ένταξη στην ΟΝΕ με πολιτική απόφαση και όχι με βάση την αυστηρή εφαρμογή των κριτηρίων της Συνθήκης του Μάαστριχτ, τα οποία είναι πιθανόν να μην εκπληρώνει στο τέλος της χρονιάς. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο αναφέρθηκε μάλιστα και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Λ. Παπαδήμος, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Καθημερινή".

Ασφαλώς δε θα πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι μια τέτοια αντιμετώπιση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα έχει και το χαρακτήρα ανταλλάγματος στην κυβέρνηση έναντι των καλών υπηρεσιών που πρόσφερε και συνεχίζει να προσφέρει στην επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Είναι μάλιστα πολύ πιθανόν αυτό το θέμα να αποτελέσει και αντικείμενο της κυβερνητικής προπαγάνδας ενόψει των ευρωεκλογών της 13ης Ιουνίου με τη σημείωση ότι η ένταξη στην ΟΝΕ, που τώρα είναι πιθανότερη εξαιτίας της "κατανόησης" των ιθυνόντων της ΕΕ, θα ενισχύσει τη θέση της χώρας στο βαλκανικό περιβάλλον και θα της δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην "ανοικοδόμηση" της Γιουγκοσλαβίας και της ευρύτερης περιοχής.

****

Για τους εργαζόμενους όμως, μαζί με τις συνέπειες του πολέμου στην Ελλάδα, τις οποίες θα κληθούν να πληρώσουν, η ένταξη στην ΟΝΕ, θα σημάνει ένα νέο και ακόμη πιο σκληρό κύκλο λιτότητας και επίθεσης κατά των δικαιωμάτων τους. Το "Σύμφωνο Σταθερότητας" που διέπει την ΟΝΕ δεν αφήνει κανένα περιθώριο για άλλες εκτιμήσεις. Λιτότητα στο διηνεκές, κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος, κατάργηση των θεμελιακών εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων θα είναι τα χαρακτηριστικά της επόμενης περιόδου. Δεν μπορεί λοιπόν να παρουσιάζεται η ΟΝΕ σαν δέλεαρ για τους εργαζόμενους προκειμένου να μειώσουν την αντίδρασή τους κατά των νατοϊκών βομβαρδισμών και να αποδεχτούν την εμπλοκή της χώρας σ' αυτό το βάρβαρο έγκλημα. Ισα ίσα, που οι εξελίξεις και οι περιστάσεις επιβάλλουν να γίνει ο αγώνας κατά της κυβερνητικής πολιτικής και των συνεπειών της, που συνδέονται με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την πορεία ένταξης στην ΟΝΕ, κατά των επιλογών των πολυεθνικών επιχειρήσεων, συστατικό των αντιπολεμικών, αντιιμπεριαλιστικών εκδηλώσεων. Εξάλλου, ο πόλεμος και η εκμετάλλευση είναι οι δυο όψεις τους ίδιου νομίσματος, είναι οι διαφορετικές εκδηλώσεις του ενός και του αυτού φαινομένου. Ο αγώνας κατά του πολέμου μειώνει τα περιθώρια της βουλιμίας του μεγάλου κεφαλαίου και στο εσωτερικό των χωρών, ενώ ο αγώνας κατά της εκμετάλλευσης μειώνει την αντικειμενική βάση για την εκδήλωση των πολεμικών εγκληματικών επεμβάσεων. Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Οι περιστάσεις επιβάλλουν να γίνει ο αγώνας κατά της κυβερνητικής πολιτικής και των συνεπειών της, που συνδέονται με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την πορεία ένταξης στην ΟΝΕ, κατά των επιλογών των πολυεθνικών επιχειρήσεων, συστατικό των αντιπολεμικών, αντιιμπεριαλιστικών εκδηλώσεων